ყველაფერი ის,რაც ამქვეყნიურია.

საიდან დავიწყო არ ვიცი,ერთ ხანს ვფსაიდან დავიწყო არ ვიცი,ერთ ხანს ვფიქრობდი დამეტოვებინა თუ არა ქვეყანა,დამესვენა თუ არა ამ ყველაფრისგან,ყოველდღიური და მტანჯველი ტკივილისგან,რომელიც არასოდეს მანებებს თავს,სულს მიხუთავს,მავიწყდება,რომ უნდა ვიარსებო

არაფრისგან შექმნილი ყველაფერი

სოფო 18 წლის სტუდენტია ის ცხოვრობს ჩვეულებრივად როგორც ყველა ინდივიდი. მას ძალიან უყვარს სიღერა. მას ჰყავს და რომელიც მისგან ძალიან განსხვავლება. ელენი თავისებური გოგოა, გართობა, დალევა,ცეკვა და მას არანაირი მიზანი არ გააჩნია. ხოლო სოფოს უნდა რომ

ყველაფერი ეს ხდება დედამიწაზე მხოლოდ ერთ დღეში

ბევრს ალბათ წარმოდგენაც არ აქვთ, რამდენი უჩვეულო და სასწაული რამ ხდება ამ მოკლე 24 საათში. ბევრს ვერც კი ვამჩნევთ, ზოგიერთი არსებისთვის კი ეს დრო მთელი ცხოვრებაა. ალბათ ეს პოსტი შესანიშნავი მიზეზი იქნება, დავაფასოთ ყოველი დღე და ყოველი წუთი.

ყველაფერი ერთ ღამეში შეიძლება შეიცვალოს!

ღამის 3 საათი სრულდება.მივდივარ,მეც არ ვიცი სად,უბრალოდ გზას მივყვები და მთლიანად მას ვეკუთვნი.ძვლებში ატანს და ისეთი შეგრძნება მაქვს სადაცაა დაიმტვრევა და ათას ნამტვრევად იქცევა.აგვისტოა...დიახ აგვისტოს 23 რიცხვია უკვე.მიუხედავად იმისა,რომ ზაფხული

ყველაფერი ხდება..

...ის ჩემზე ძალიან დიდი იყო და ამას გვიან მივხვდი.. იმის მერე რამდენჯერმე მომწერა მაგრამ არ ვუპასუხე და შემეშვა მემგონი.. ამას ალბათ კიდევ დიდხანს ვინანებ, მაგრამ ამ ყველაფრით იმის თქმა მინდა რომ ნურავის ნუ დაუჯერებთ და სანამ რამეს გააკეთებთ კარგად

ყველაფერი ხდება (1 ნაწილი)

მოვდივარ და ვფიქრობ მომხდარ ამბებზე.. ზაფხულის საღამოა მაგრამ მე ტაო მაყრის, მცივა.. თიკას დავემშვიდობე და გავუყევი აღმართს ჩემი სახლისკენ. რა რთულია იმასთან შეგუება რომ დროს ვერ დააბრუნებ. გაინტერესებთ რაზე ვლაპარაკობ არა?! ზაფხულის ცხელი დღე

ყველაფერი ან არაფერი(სრულად)

ისტორია არის გოგონაზე,რომელსაც ულტრათანემდროვე ტექნოლიოგიებმა ცხოვრება ფეხქვეშგამოაცალა,მაგრამ გადს დრო და ის კვლავ ცდილობს მიზნის პოვნას,კვლავ ეძებს ბედნეირებას...ვნახოთ,თუ შესძლებს ეს ოპტმიზმით აღსავსე თინეჯერი მიაღწიოს მიზანს და კვლავ იყოს

ნუთუ ყველაფერი ასე უნდა დამთავრდეს?!(I თავი)

წვიმიანი დღე იყო, ძილის ამინდს რომ ეძახიან, მაგრამ პარიზის ქუჩებში ხალხს რა დალევს. ტურისტები, მოქალაქეები, აქეთ-იქით დადიოდნენ, ათასგვარ სახეს ნახავდით, მოწყენილს, ნაღვლიანს, მაგრამ ამ ათასგვარი რასის ხალხში უდაოდ შეამჩნევდით ერთ უმშვენიერეს

თითქოს ყველაფერი კარგად იყო... (1)

ღამე იყო,წყვდიადი მეფობდა.ცა ავისმომასწავებლად მოიქუფრა, თითქოს რაღაც სასტიკს უქადდა სამყაროს.დაცარიელებული ქუჩები და ცივი გამყინავი ქარი გარემოს უფრო ამძიმებდნენ.ძაღლის ყეფასაც კი ვერ გაიგონებდით.ორ რიგად ჩამწკრივებული სახლებიდან არცერთში არ ენთო

სიყვარულს ყველაფერი შეუძლია, გულმა ვეღარ გაძლო (სრულად)

მთელი ერთი კვირა ტასოსთვის ,,ჯოჯოხეთური" აღმოჩნდა. ყოველ ღამე ხედავდა ერთსადაიმავე სიზმარს: ვიღაც უახლოვდებოდა, ისიც მისკენ მიდიოდა და როცა უნდა ჩახუტებოდა, მაშინ ხვდებოდა დანა ზურგში.. იმდენად რეალურად აღიქვამდა ამ სიზმარს, რომ სიზამრშივე ტკიოდა და