შემიყვარდი სულელო(ოცდამეთერთმეტე თავი)

ხმაურის ხმა შემომესმა მინდოდა ვაკოს ჩავხუტებოდი და ძილი შემებრუნებინა მაგრამ ვაკოს მხარეს რომ გავჩოჩდი კინაღამ იატაკზე მოვადინე ზღართანი.გაკვირვებულმა და შეშინებულმა ვჭყიტე თვალები,ჯერ ისევ ღამე იყო ხოლო გარედან ჩხუბის ხმა შემოდიოდა.შეშინებულმა

შემიყვარდი, პატარავ! (4ნაწილი)

საუბარი სანდროსა და პოლიციის თანამშრომელს შორის: -გამარჯობა, საპატრულო პოლიციიდან გირეკავთ. -დიახ? -ქალბატონი...მოკლედ ერთი გოგონა ვიპოვეთ ტროტუარზე, წვიმაშია მოყოლილი და სულ სველია. ბოლო ზარი თქვენგან აქვს, იქნებ იცნობდეთ... -ლილუ... -ბატონო? -არა

შემიყვარდი, პატარავ! (3 ნაწილი)

ტელეფონზე ლაპარაკს რომ მორჩა, სახლში შევიდა. დედინაცვალმა დაუძახა: -სანდრო მობრძანდი აქ! -რა არი დედა? -ვინ გოგოს მამას ეხმარები შენ? ასეთი ქველმოქმედი როდის მერე გახდი? -სანამ მამაჩემს შეუჩნდებოდი მანამდე.ნაგლად გაუღიმა სანდრომ. -ნუ მეპასუხები

შემიყვარდი, პატარავ! (2ნაწილი)

ამ ფიქრში სანდროს გაახსენდა რომ პატარა ლამაზმანის არც ნომერი არ იცოდა, არც მისამართი და არც გვარი, სადმე რომ გაეკითხა. ამიტომაც ბედს მიენდო, მეორე დღეს ისევ იმ ადგილას, იმ სკამთან დაელოდა ლილუს. სასწაულებრივად ზუსტად 20 წუთში ლილუც იმ სკამთან გაჩნდა.

შემიყვარდი, პატარავ! (1 ნაწილი)

-იქნებ არ ღირს... -აბა ესე ვიდგეთ და ვუყუროთ როგორ ტირის?ცოდოა. -და რო მივალ რა ვუთხრა? -ჯერ კითხე რა ჭირს რა იყო პირველად აკეთებ თუ რა? ასეთ გაურკვეველ მდგომარეობაში ჩავარდა სანდრო მელიქიშვილი როდესაც, ქუჩაში მიმავალმა მისმა საძმაკაცომ სკამზე

შემიყვარდი სულელო(ოცდამეათე თავი)

-წამო წამო თორე გამეყინე(ვაკო)გაიცინა ხელში ამიტაცა და სადარბაზოში კისკისით შემიყვანა -ვაკო დამსვი სირცხვილია(მე)სიცილით ვუთხარი და ხელები კისერზე მოვხვიე.ვაკომ ჩამომსვა სახლის კარი გააღო და ჩუმად შემიყვანა -ტასიკ ეხა უნდა გავაღვიძოთ

შემიყვარდი სულელო(ოცდამეცხრე თავი)

-ტასო კი არა თქვეუნამუსო ღორებო,თქვე იდიოტებო,კრეტინებო,თქვე საძაგელო წურბელებო,ასე უნდა არაა?!მე იქ ვნერვიულობდი რამე ხომ არ დაემართათქო და თქვენ აქ მშვენივრად ზიხართ ერთობით და ხარხარებთ,ყოჩაღ.თქვე უპატრონოებო ტელეფონზე მაინც გეპასუხათ აღარ

შემიყვარდი სულელო(ოცდამერვე თავი)

ოთახში შევედი და კარი ჩავკეტე.ჩემი ტელეფონი არ ჩერდებოდა.ბოლოს დაღლილმა დავხედე ტელეფონს 30 გამოტოვებული ზარი იყო და მილიონი მესიჯი.როგორც ჩანს ძალიან ნერვიულობდნენ კარებიც ბრახუნით ჩამოიღეს.ისევ გაისმა ტელეფონის ზარი თათია იყო შემეცოდა და ვუპასუხე

შემიყვარდი სულელო(ოცდამეშვიდე თავი)

-ჩემო სიცოცხლევ ნუღარ ტირიხარ.შემომხედეე.(ალექსანდრე)ჩემი სახე ხელებში მოიქცია და თვალებში ჩამხედა -გპირდები აღარ წავალ და შენთან დავრჩები(ალექსანდრე)ძალიან გამახარა მისმა სიტყვებმა და ახლა უკვე სიხარულის ცრემლები წამომივიდა. -მომენატრე ალექსანდრე

შემიყვარდი სულელო(ოცდამეექვსე თავი)

ანასტასია ადექი(თათია) -აუ ცოტახანიც რა გთხოვ(მე) -გოგო 1ი ხდება და თან ჯესის საჭმელი არ უნდა უყიდოო?(თათია) -აუ ჩემიი.ხო კაი ვდგები(მე) ზლაზვნით წამოვდექი ცოტახანს ჯესის ვეთამაშე შემდეგ კი სააბაზანოს მივაშურეშესვლამდე თათიას მივაძახე -აუ გოგო გუშინ