აგრაფინა ჯაფარიძის წერილი შვილს

ეს მოთხრობა მე-19 საუკუნის თბილისში მომხდარი ყველაზე სკანდალური ამბის ოდნავ განსხვავებული ინტერპრეტაციაა. „მილიონ მანეთად გაყიდული“ აგრაფინა ჯაფარიძის ისტორია დღემდე ბურუსითაა მოცული, რადგან გადმოცემით მოღწეული ამბები ერთმანეთს მაინცდამაინც არ

წერილი შვილს (სრულად)

შენთვის ამის თქმა, იმის რომ სხვა ქალმა გაგაჩინა არასდროს გვდომებია რადგან მე და მამას ყოველთვის საკუთარ შვილს მიგვაჩნდი, განა არ იყავი? რა აზრი აქვს შვილო ვინ გაგაჩინა, მთავარი ის იყო ვინ აგღზარდა. ოთხი დღის იყავი როდესაც პირველად ვაკოცე შენს

"დე'და"(სრულად)

-იცი რას გეტყვი? ეგ ზღაპრები შენს შვილს მოუყევი ხოლმე როცა გეყოლება-აუცილებლად მოვუყვები,მაგრამ შენთან ერთად-ეგ მხოლოდ ოცნებებში-მე კი პირიქით მგონია,სოფი რატომ არ მიჯერებ? რატომ არ გესმის ჩემი?

წერილი მომავალ შვილს..!

რას ნიშანსვ სიტყვა სექსიზმი?! ეს ადამიანებისთვის არის მხოლოდ გარყვნილების სიმბოლო და არა სხეულის შერწყმის, სიამოვნების მწვერვალი. გრძნობა სიყვარული სწორედ რომ უცხო მცნებაა, რომელსაც არ გააჩნია ცალკეული ახსნა განმარტება. შენ შეგიძლია მიეჩვიო

მთის შვილს

მთის შვილს რა გინდა ძვირფასო ბარში, გადვივილი მთებს და ჭიუხებს, მოვალ... ამოგაკითხავ დაზაფრულ მთაში, მთაში რომელიც გაყინა თოვლმა. მთის შვილს რად გინდა ქალაქის მტვერი, შენ მთის ჰაერი გივსებს სამყაროს, იქ ცისარტყელას აქვს შვიდი ფერი, და არავის სურს

როცა დედა შვილს ტუჩებში კოცნის - ქართველ დედებს ეს ჩვევა ძალიან

ნორმალურია თუ არა, როცა მშობელი მოფერებისას შვილს ტუჩებში კოცნის? კითხვა, რომელიც ასე არასერიოზულად ჟღერს, ძალიან ამაღელვებელი აღმოჩნდა ონლაინმშობლებისთვის.ჯერ ევროპელმა დედებმა "ააფეთქეს ინტრნეტი" ამ საკითხზე დავით, არანაკლებად აქტიურად

« როდესაც აღარ ვიქნები....» - მამის სულისშემძვრელი გზავნილი შვილს

დროა შეურიგდე იმას, რომ სამყაროში მუდმივი არაფერი არ არის. დრო მირბის, როგორც ქვიშა თითებშუა და უკვე ვერაფერს დავაბრუნებთ უკან. სწორედ ამაშია სიცოცხლის ტრაგედია და სილამაზე. დროს ვერ შეაჩერებ, ამიტომ ისწავლე იმის ორმაგად დაფასება, რაც ამ წუთას

მიყვარხარ დედი (საკუთარი ლექსიაა ეძღვნება ჩემ შვილს ილიას)

პირველად რომ დაგინახე დედი, ჟრპირველად რომ დაგინახე დედი, ჟრუანტელმა დამიარა ტანში_ სწორედ მაშინ მივხვდი თუ რას გრძნობდა. დედაჩემი მე რომ გავჩნდი მაშინ. ცხრა თვე მუცლით გატარებდი ჩემო, დავდიოდით ყველგან მუდამ ერთად; ახლა უკვე ხელის გულზე

არავინაა შენს მიმართ ვალდებული – ჰარი ბრაუნის წერილი შვილს

შობა ღამეა და ჩვეული პრობლემის წინაშე ვდგავარ – ვერ გადამიწყვეტია რა გაჩუქო. ალბათ მოგეწონებოდა წიგნები, სათამაშოები, ტანსაცმელი, თუმცა დღეს ძალზედ ეგოისტი ვარ და მსურს ისეთი საჩუქარი გაგიკეთო, რომელიც რამოდენიმე თვესა და წელიწადზე მეტხანს შეგრჩება.