შენ ჩემი ყოველთვის იქნები 4

ზუსტად ვიცი ზეწარი არ გადამიფარებია, არა და მეფარა…ოთახიც რაგაც სხვანაირი სუნით იყო გაჟღენთილი, მთელი სხეულით შიშმა მომიცვა, საწოლის კუთხეში ისე მოვიკეცე თითქოს შეუმჩნეველი გავხდებოდი, ოთახს თვალი მოვავლე, კარებიც უცნაურად იყო ღია და უცებ კივილი

შენ ჩემი ყოველთვის იქნები3

გარეთ გავედით მანქანას მიყრდნობილი იდგა ზურა და ტელეფონში ჩაჩერებოდა,ჩვენ რომ მივუახლოვდით თავი ასწია -ოჰოო.. მოსულან მშვენიერობები,თქვა ღიმილით და თვალებით შევეჩეხეთ,რაღაცატომ შემრცხვა და თავი დაბლა დავხარე,ეკა მანქანისკენ წავიდა,ზურა კი ნელა

ჩემი ბოლო სიყვარული

შენზე ფიქრები მაგიჟებს შენზე ოცნება მაფიქრებს ეს სიყვარული მატირებს მექცევა როგორც პატიმრებს

ჩემი დიდი ხნის სიყვარული 2

ორ საათიანი მგზავრობის შემდეგ ქობულეთში ვართ. ვაკომ კოტეჯები იქირავა. ძალიან ლამაზი გარემოა. სამი კოტეჯი პალმებში ჩადგმული, ირგვლივ ლამაზი ყვავილები და ბუჩქები. ზღვიდან რამოდენიმე მეტრის მოშორებით და რაც მთვარია ყველაფრისგამ მოშორებით. პირველი ორი

ჩემი დაიკო გაიზარდა

გაიზარდა ჩემი პატარა დაკო უკვე აღარ მიჯერებს ალბათ ყველგან მასეა ყველა და მასეა იზრდება და გვფრინდება და იწყებენ თავიანთი ცხოვრების აწყობას

ჩემი ხარ მასწავლებელო 4

დილით რომ გავიღვიძე იოანეზე ვიყა ი აკრული დედა რა დანემართააა რამის გული ამოხტა საგულედან ისე სწრაფად მიცემდა. თვალები იოანემაც გააცილა და საყვარლად გამიღიმა.-დილამშვიდობისა პატარა გოგო....დაბოხებული ხმით მითხრა. -დილამშვიდობისა

უკვე ჩემი დაგარქვი ფერია (15)

ეგ არ მიიღება-გადახედა ღაწვებშეფაკლულ ანის, სვლას უკლო და თვითონ დაეწაფა ბაგეებზე. უცებ ანი ტელეფონზე ზარის ხმა გაისმა, ტელეფონი აიღო გიგასგან იყო წერილი შემოსული და თვალი ბურდულისაკენ შეუმჩნევლად გააპარა. -მიწერე მიწერე-ჩაიცინა ბურდულმა. -შენ

ჩემი დაგარქვი და ამას ვერ შეცვლი პატარავ!(თავი 1)

ჩემს ოთახში ავედი და დავიწყე ფიქრი, რა კარგი დღე იყო. უცებ ალექსანდრე და მისი თვალები გამახსენდა. კიმაგრამ ასე რატო მიყურებდა, თავი გავაქნიე. რა მნიშვნელობა აქ?. ამ ფიქრებში ჩამეძინა.

ჩემი ხარ მასწავლებელო 3

კარგი მადლობა. მომიახლოვდა ლოყაზე მაკოცა და ეშმაკურად გამიღიმა. დამტოვა გაშეშებული კრეტინმა. გონს რომ მოვეგე და დავბრუნდი ამ დედამიწაზე იოანე უკვე წასული იყო, კარები დავკეტე და დასაძინებლად წავედი. როგორღაც ჩამეძინა, მაგრამ ისევ ეს დაწყევლილი

ქაოსი ანუ "ინი და იანი" III (შეიგიძლია გაიგო ჩემი ყვირილი)

ხმა მესმოდა , მაგრამ ვერ ვხედავდი , ვერაფერს ვხედავდი და ნელ-ნელა ეს ხმაც გაქრა , თუმცა მალევე დაბრუნდა . ბედნიერი ოცნენებებიდან მირას სასიამოვნო , ბავშვივით მშვიდმა , წკრიალა ხმამ და ლოლას შემოლაწუნებამ გამომაფხიზლა . -აჰჰ...რა მოხდა ? კარგად ვარ