ხის სკამი (2)

- მე... მე მომწონს შენი თმის ფერი... უცნაურია, რომ ამოხვედი მუქი ყავისფერი იყო, მერე დავინახე რომ მუქი ყავისფერი კი არა მუქი ქერა იყო, მერე სინათლე დაეცა და მორიჟაო ნაწილი გამოჩნდა. - ისევ გამეცინა. - კიდევ მუქი მწვანე თვალები, დინჯად რომ მიუყვებიან

ხის სკამი

მოთხრობა შეიძლება ჩაითვალოს ერთ-ერთ ბანალურ ისტორიად, რომელიც პატარა გოგონამ "მიაჯღაპნა". მაგრამ ეს ყველაზე მეტად შემიყვარდა. ისტორია მიმდინარეობს არა XXI, არამედ წინა საუკუნის პირველ ნახევარში. შეიძლება ითქვას, მთელი ისტორია მთავარი როლის

აირჩიეთ ნაძვის ხის სათამაშო და მიიღეთ განსაკუთრებული საახალწლო

ეს მხოლოდ მცირედი რამ არის იქიდან, რაც გვინდა, გისურვოთ საახალწლოდ. უბრალოდ აირჩიეთ თქვენთვის სასურველი ნაძვის ხის ბურთი და წაიკითხეთ მის ქვეშ თქვენთვის განკუთვნილი განსაკუთრებული საახალწლო მილოცვა და სურვილები!

მთაში დაგიდგავ პატარა ხის სახლს

_მთაში დაგიდგავ პატარა ხის სახლს _ბუხარს დაგინთებ სიცივის მნუსხავს _მე ხელებს მოგხვევ გულში ჩაგიკრავ _შენ სიტყვებს მეტყვი, მჯერა წამიყვან! _ტკბილად მოგადებ ტუჩებს ყელზე და _მეტყვი, ოცნებას მიხდენ ყოველწამს _შენს ზღვისფერ თვალებს ყველაფრის წამალს

ჩემი მეზობლის გოგონა

წლების წინ სოფელი მქონდა. ბებიისეული, იქ გავიზარდე, მაგრამ ომს ემსხვერპლა. ჩემი სახლი ტყესთან ყველაზე ახლოს იყო, ყველაზე მაღლა იდგა. სოფელში ერთი მეზობელი გვყავდა, ცოლი მოიყვანა, კარგი გოგო იყო მაგრამ მშობლებმა არ მიიღეს და ჩემმა თანასოფლელმა ცოლთან

ხის სახლი, ტყის გულში...

ტყეში შემეძლება გულიდან ჯანღის მოხსნა. იქ შემიძლია ვიყო ისეთი, როგორიც ვიყავი სამი, ოთხი, ხუთი წლის წინათ. როცა ვერ ვგებულობდი სიმართლეს, როცა მსიამოვნებდა ჩემებური სიმართლით ცხოვრების გახალისება!

ხის ძირას ვზივარ

მცხუნვარე მზის ქვეშ ჩრდილს ვაფარები ნეტავ სადა ხარ რატო არ ჩანხარ მე ხომ მზე არ ვარ რომ მემალები. მე წამოვწვები მწვანე მინდორზე ფოთლებს ავხედავ ნაზად შრიალებს მე ხომ არ ვიცი უშენოდ როგორ რით მოუარო გულის იარებს. ფოთოლმა იცის დრო მოვა თვისი მზე რო