თვალები (5 თავი)

მათი კეკლუცისა და ბედნიერი სახეების ყურება იმდენად მაღიზიანებდა, რომ ავდექი და კარავში შევედი. მთელი საღამო აღარც გამოვსულვარ, გვიან ღამით მესმოდა როგორ დაიშალნენ ახალგაზრდები, ყველა თავ-თავის კარავში შევიდა, ბევრი ვიწრიალე ლოგინში, მაგრამ ვერაფრით

წვიმს, რომ შენ გარეთ გამოხვიდე.

უცნაურია ორიდან ერთი ყოველთვის პირველი ხვდება რომ ის მისი სულის ნაწილია. მეორეს კი ამის მისახვედრად, ხშირად, თქმა ჭირდება. მე შენ მიყვარხარ.

მილანში შევხვდებით 1

ერთად გასკდა ბაჩა კალანდაძისა და ტატა პირველის ჩამოსვლის ამბავი თბილისში.. ორივე იტალიიდან ჩამოვიდა მაგრამ,ერთმანეთზე არიცოდნენ არაფერი უამრავი საერთო მეგობრის მიუხედავად. ეკაკო წერეთელს დაბდებისდღე ჰქონდა,ბავშობის დაქალი იყო ეკაკო ტატასი,დიდიხანი

მთვარე და სიყვარული

ნათქვამია, როცა მთვარე ამოვაო სიყვარული მაშინ გამოვაო! მთვარე ამოსულა მაგრამ არაფერი გამოსულა, ბევრი რამე გამოსულა მაგრამ სიყვარული არასდროს მოსულა. სიყვარულს არ ჭირდება მთვარე, რომ გამოვიდეს რამე.

Paris

საფრანგეთის დედაქალაქი და ქვეყნის უდიდესი ქალაქია, ასევე ადმინისტრაციული ცენტრი ილ-დე-ფრანსის რეგიონის, რომელიც მოიცავს პარიზსა და მის შემოგარენს. პარიზი ევროპის წამყვანი კულტურული, ბიზნეს და პოლიტიკური ცენტრია, დამახასიათებელი ნეოკლასიკური

ბედის მარიონეტი(თავი 6)

-არა არა, მოიცადე სად მიგეჩქარება? სიყვარულს ეგრე არ ამტკიცებენ! -აბა..-სიტყვის დამთავრება არ მაცადა და ბაგეებზე დამეძგერა. მერე ნელა მომცილდა თავალებში ჩამზე და და მითხრა. -არ ვიცი ახლა რატომ მეუბნები ამას, მაგრამ შენც მინდა იცოდე რომ შენზე

ცხოვრება გრძელდება 11

მათე “ლიზის ტბას„ მიუახლოვდა კიბეები ჩაირბინა და თვალებით ძებნა დაუწყო გოგონას , მერე თვალი მოჰკრა გოგონას რომელიც ზურგით იჯდა და ტელეფონით რაღაცას სწერდა, მათე ნელი ნაბიჯებით მიუახლოვდა დარწმუნებული არ იყო ის იყო ვისაც ეძებდა თუ ვინმე სხვა იყო ,

ბანალური ყავისფერი.

შეიძლება დავჯდე? ყურსასმენები მოვიხსენი და ჩემ წინ მდგომი ბიჭი შევათვალიერე.,:ყავისფერი თვალები,სახეზე ჭორფლები,გრძელი თითები... ––რათქმაუნდა.(ვუთხარი და გავუღიმე) ––ხატავ? ––კი. ––მე დამხატავ? ––შეიძლება. ––ანუ?

სათაური უცნობია

თითქმის არაფერი უკვე არ მახარებს, უკან რომ მოგყვება ეშმაკის გვარდია, დღევანდელ სამყაროს არავინ ანაღვლებს, ფეხზე რომ დადის მაგრამ,მაინც რომ მკვდარია.სულში ისევ წვიმს, გარეთ კი დარია, შენმა სიტყვებმა ოცნება არია უკვე სიხარბე ყელამდის გვატყვია,

მე მწამს! (3)

სახლის კარი შევაღე. -რა ქენი ბებო?-იქვე დამხვდა ბებია.გამეცინა. -დავიღალე ბე. ხვალ მოგიყვები. -კარგი იყო? -ძალიან-ბებიასთვის არ შემიხედავს, კიბეზე ავდიოდი, მაგრამ მივხვდი, გაიღიმა. რიკი არ ამოვიდა. ალბათ უკვე ეძინა. ჩემს ოთახში ავედი თუარა