წვიმისფერი (1)

წვიმდა. ქუჩაში ვიდექი. ქალაქში ყოველთვის ნაცრისფერია წვიმა, როდესაც მარტო ხარ. იმ დღეს ამინდს არც მე ვუღალატე. მასავით უსახური და გამოფიტული ვიდექი ქუჩაში. ქოლგა თან არ მქონდა. სველ ასფალტზე, სიჩუმეში, ჩემი სიარულის ექო მესმოდა. მოსაცმელი ჩემს

ოცნებები....ოცნებები ხდება (2 თავი)

ლანჩის დროც მოვიდა სალომე მარი და ნინი ერთად მიდიოდნენ სკოლის დერეფანში , ერთი გოგო მივიდა მათთან , მას ლიზი ერქვა ლიზი კარგი გოგონა იყო , მაგრამ ცოტა უცნაური :დ კლასში ''წიგნის ჭია''-ს სტატუსი ეჭირა -გამარჯობათ გოგონებო - ლამაზად გაუღიმა ლიზიმ

პეპელა 6

_ გინდა საერთოდ წავალ. სულ წავალ, ვერც ვხვდები რატომ ვარ აქ _ ზუკა, რეებზე მელაპარაკები? ცხოვრება დამენგრა, ხვდები მაინც? _ ტირილს იწყებს ისევ, იმიტომ რომ ერთად მოაწვა ყველაფერი და თავს საზიზღრად გრძნობს. _ ეგ არ გამართლებს _ კარებს რომ იხურავს,

წლები მოგონებებს ვეღარ დაითვლიან

ისევ ამოხეთქა გულში ოცნებებმა, სევდის ნაკვალევი ვეღარ დაიტია, ისევ ძველებურად სხვისთვის ვიმღერებ და წლები მოგონებებს ვეღარ დაითვლიან!

ჩემი სიყვარული

შენ ამ სამყაროს სიყვარულით მოევლინე, სიყვარულში გაიზარდე, შემდეგ თვითონ შენ შეგიყვარდა... და მერე იგივე მეორდება. ხედავ რამხელა ადგილი უჭირავს ამ გრძნობას ჩვენში? რომ არა ის ჩვენ არ ვიარსებებდით, რომ არა ის სამყარო არ იარსებებდა. მე ვეთანხმები

არა-საბედისწერო შეცდომას

ცივი ჰაერი, წვიმის სურნელი და თვალუწვდენელი ცის თაღისკენ მიპყრობილი სევდიანი მზერა. უზღვავია მისი სიძულვილი ქვემოთ გადაშლილი ნაცრისფერი ქალაქის მიმართ. რატომ? იმიტომ, რომ იქ სიყვარულის, ერთგულების და გულწრფელობის მუდმივი დეფიციტია. მისთვის სამყარო

თვალებიდან გულის გავლით ცამდე....

თვალებიდან, გულის გავლით.. ცამდე… ფიქრში ხატვის მონატრების ცდამდე, შეხვედრიდან შეხვედრამდე თვლამდე, გაბედულად სიყვარულის თქმამდე…. თვალმა გულის სიხარულით იცის, სიძლიერე დადებული ფიცის, ნატვრა ფიქრებს ბედნიერად აქცევს,

My life Sucks!! 1 (+15)

რა? ეს გაკვეთილი დიმიტრისთან ერთად უნდა მქონდეს? ღმერთო, შეიძლება რამე ამაზე უარესი კიდევ მოხდეს? - დიმიტრი მისტერ ლაითის გვერდით დაიკავეთ ადგილი - მიუთითა ქალმა ჩემს გვერდით მდგარ მერხზე. ...უნდა მივმხვდარიყავი, რომ ეს მოხდებოდა.

როცა სინათლე თვალებიდან ქრება 8 თავი

დეე წავედი, მამამ დამაბარა დღეს სტუმრები მოვლენ და შვიდისთვის სუფრა გააწყოსო, გაიღვიძე დეე, გესმის, წავედიიი უკვე სამი საათი სრულდება სახლის გზას რომ მივუყვები, სასწრაფომ ჩამიქრიალა გვერძე, მეკიდე ფეხს არ ვუჩქარებ, ძლივს მივაღწიე, თურმე სასწრაფო

სადღაც შორს... მთებში თავი 8

მთელი კვირა ისე გავიდა რომ სოფოს და რეზოს ერთმანეთთან მიმოწერა და საუბრები არ შეუწყვეტიათ. თავიდან გოგო თავს არიდებდა და თავშეკავებული იყო. სიტყვებს ძლივს ჰპარავდა რეზო,მაგრამ ის გულს არ იტეხდა და ჯიუტად ცდილობდა გოგოსთან დაახლოებას. შედეგი მალე