ერთგული მოღალატენი

იმდენად რთული იყო სიტყვებით გადმოცემა იმის,რასაც იმ წამს ვგრძნობდი,რომ დავდუმდი.მუშტები მოვკუმე და ვეცადე აცრემლებული თვალები ჩემი მეტოქეებისგან დამემალა.მწარე იყო იმის გააზრება,რომ

უსასრულო ღამე და უსასრულო სიბნელე

ღამეა, ბნელა, ისეთი სიბნელეა, რომ არაფერი ჩანს. ერთადერთი ნათელი რამ, იმედის სხივია, რომელიც თითქმის არ ჩანს და ნელნელა ქრება. მე კი ჩემს მუზაზე ვფიქრობ და ვიხსენებ მასთან ერთად განვლილ წლებს. 2009 წლის სევდიანი შემოდგომა იდგა, როდესაც პირველად

შეშლილი, შეშლილი, შეშლილი

ნოემბერია.. ცივი, ფერადი, წვიმიანი და სვდიანი... ფანჯრიდან გავყურებ ქუჩის პირას ეულად მდგარ ჭადარს... წვიმს და ძალიან ცივა.. ქარიც ზუზუნით პარავს ეულად მდგარ ჭადარს გახუნებულ ფოთლებს...

მარადიულად მხოლოდ შენ დამრჩი

ყველა მიხვდა და ყველამ გაიგო რომ აღარაფერი იქნებოდა და საბოლოო წერტილიც დაესვა დაივიწყეს ჩვენი ისტორია გახსენებითაც არ იხსენებდნენ აი ეს წყვილი აღარცერთ მოგონებას არ იხსენებდნენ დავიწყებას მივეცით მაგრამ ვინ იცოდა რა ხდებოდა ჩვენ გულებში

ღმერთის გარეშე!

ვიცი რომ თუ სადღაც ვიღაც სხვა მე, სხვა ცხოვრებით ცხოვრობს, ის არასოდეს იოცნებებს ამ ჯოჯოხეთზე რომელშიც მე ვიბრძვი. ვის ვებრძვი? საინტერესო კითხვაა. არა ადამიანებს არ ვებრძვი, უკვე დიდი ხანია

კატოსთვის

-ასე შემიყვარდები-მეუბნება და საწოლიდან დგება. -ასე როგორ?-ვუღიმი. -აი, მაგ ღიმილით-თავადაც ეღიმება.

არასდროს მინანია...

არასდროს მინანია ჩვენი პირველი შეხვედრა.ეს იყო მომენტი,როცა ჩემში რაღაც შეიცვალა.იმ დღიდან შენ შეცვალე ჩემი ცხოვრება და დღემდე ვერ დამილაგებია.არასდროს დამავიწყდება დიდი წვალების შემდეგ როგორ შემამჩნიე,შენი პირველი მზერა,თითქოს ცდილობდი ჩემი აზრები

წერილები

ძალიან დიდი მადლობა,რომ არსებობთ.ეს ჩანახატი ეძღვნება ერთ ძალიან მაგარ ადამიანს,ცოტა რთული თემაა,არ ვიცი რა გამოვიდა,უბრალოდ შემიფასეთ.გაუბედავად წაიღო ხელი საწერი კალმისკენ

წვიმას მოყოლილი მონატრება..

ვფიქრობ ხოლმე, როდესაც შენზე ვწერ ყოველთვის სევდიან განწყობაზე ვარ, თუ პირიქით? როდესაც სევდიან განწყობაზე ვარ, შენზე ვწერ...პრინციპში რა მნიშვნელობა აქვს,ფაქტი ერთია: მე შენ მენატრები

ღმერთი მოკვდა

- ღმერთი მოკვდა - დავიჩურჩულე და ჭექა-ქუხილის მოლოდინში თვალები დავხუჭე. არაფერი არ მოხდა. ზეცა თურმე არ ჩქარობდა ჩემს დასჯას.