წერილი მუზას!

როცა რამეს ვწერ,მუდამ შენი სახე მიდგას წინ....და უბრალოდ მგონია,რომ იდეალური ხარ...რომ გიცნობდე,ასე არ ვიფიქრებდი...ამიტომ მიხარია,რომ არ გიცნობ და ამის სურვილი არც მაქვს..

მერიენს

...ორი ზომით დიდ სვიტრში გახვეული თვალებზე ქუდჩამოფარებული, თმა გაშლილი , ბიჭური ფეხსაცმლით და მძიმე ნაბიჯებით მიაბიჯებ თბილისის ლამპიონებმოწყენილ ქუჩებში. ფეხით ფანტავ ნოემბრისგან დახოცილ ყვითელ ფოთლებს და სულ არ გადარდებს რომ სხვები ტიპიურ გიჟად

უღმერთოდ უყვარხარ.

თითქოს ახლა უნდა შემოვიდეს და მითხრას, „რიჩხინ სკოლაში არ იყავი? ასე ადრე რატო გამოგიშვეს? არ გინდა უკან დაბრუნდე? ან ეგ ღრიალი გამორთო“ მეკი ისევ ვუმეორებ ,რომ ამ ღრიალს როკი ქვია და ეს ჩემთვის ყვეაზე ძვირფასია . ის იცინის და გარეთ გადის,

მე და ის

მე მიყვარდა ის...მიყვარდა მისთვის...არ ვამბობდი,რომ მიყვარდა მასთან მყოფი მე...არც ჩემთან მყოფი ის... მე მისი არსებობა მიყვარდა... თუნდაც შორს ჩემგან. ჩვენ არ ვღლიდით ერთმანეთს,ვიცოდით როდის უნდა შეგვეწყვიტა,როდის უნდა დაგვეწყო...

ჩიტ(ებ)ი

_ცრემლები, რომ გცვივა აი მაშინ ფერმკთალდებიან ადამიანები შეგრძნებები უფრო მეტია,ვიდრე სიტყვები .არცერთი ზედმეტი კითხვა არ დაგვესმის მიუხედავად ამისა ყველაფერი რთულადება _რთულდება მხოლოდ იმიტომ, რომ ადამაინები ინდივიდმაიზმს

ღამის მწუხარება

ჩემი მწუხარება განსაზღვრულ მიჯნას გადასცდა და ვცდილობ გოეთეს შეცდომები ვუპოვნო, რათა საკუთარი თავი ვანუგეშო, მაგრამ არაფერი არ გამომდის. თვალის გახელიდან, რა აღარ ვიფიქრე, რომელ ღმერთს აღარ შევევედრე. ღმერთი რომ არსებობდეს, განა მე ასეთ

რეალობის თვალებში

ბათუმში ვარ, უცნობი ადგილია, მაგრამ ისეთი შეგრძნება მაქვს, რომ ეს ჩემი სახლია, ფანჯრის უკან ვიმალები, გარეთ დედაა, რაღაცის მეშინია, ზღვისკენ გავიხედე და იქედან ტრანსპორტი შემოდის, თვითმფრინავს ჰგავს, მაგრამ მიწაზე დადის, ყველაფერს ანადგურებს,

საყვარელი ფრაზები საყვარელი წიგნებიდან

“არაფერი მინდა იქამდე, ვიდრე არ ვიპოვი ადგილს, სადაც მე და ჩემი ნივთები ერთად ვიქნებით. არ ვარ დარწმუნებული რომ ვიცი ეს რა ადგილია, მაგრამ წარმომიდგენია როგორია”

ათეისტი ღმერთს ეძებს

ქუჩაში მოსეირნეს, გზაზე ერთი ქალი შეეჯახა და შეუყვარდა. მაშინ კი მიხვდა შემოსული , რომ ღმერთს ძებნა არ სჭირდება, ის თავად გეწვევა როცა სიყვარულს იგრძნობ, ულევ სიყვარულს, მაშინ კი , მართლაც წარსდგება შენს წინაშე დედამიწა, როგორც სამოთხე, ულევი

სალომე

მისი უსულო სხეული,ახლაც ვგრძნობ იმ სიცივეს,რომელიც მაშინ ვიგრძენი შუბლზე რომ ვაკოცე. ვუყურებდი როგორ იწვა კუბოში და ვფიქრობდი.ახლაც ვგრძნობ მის სხეულს ჩემს სხეულზე ჩახუტებისას.მისი კოცნაც მახსოვს,ხშირად მეუბნებოდა "ნახე რა სხვანაირი კოცნა ვიცი" და