ვინ არის ჩვენი ტანჯვის მიზეზი?

რატომ ხდება ყოველთვის ისე,რომ ტკივილს არ განივიხლავთ.ხმამაღლა არ ვსაუბრობთ მასზე,მუდამ ჩუმად ვართ და საკუთარ თავთან გვაქვს ყოველთვის ბრძოლა,წინააღმდეგობა და გაჩაღებული ძლიერი

მე ჩემი თავი ვიყავი (+18)

მე ჩემი თავი ვიყავი. მე ჩემი თავი დავკარგე, ღმერთმა ჩვილი ბავშვივით სანაგვეზე მომისროლა. ცუდი მოსასმენია არა ? ასეა, მე უმეგობროდ ვიზრდებოდი, იმიტომ კი არა რომ მე არ ვმეგობრობდი ვინმესთან

მადლიერება

იყავი ყოველი მშვიდობით გათენებული დღის და დაღამებული ღამის მადლიერი.ყოველი კეთილი,მოსიყვარულე,მოალერსე ახლობელი ადამიანის მადლიერი.

კავშირი

ზოგჯერ არც არის აუცილებელი ერთმანეთს შეხვდეთ , იმისათვის რომ ისაუბროთ.

ბებოს დღიური I-თავი

მერე რა,რომ წლები მემატება ვიცვლები და სულ სხვა ვხდები.მერე რა რომ მოხუცებული მქვია მერე რა,რომ გარეგნობა შემეცვალა,აღარ ვარ ისეთი ახალგაზრდა,ლამაზი,ნაზი როგორც ერთ დროს

როგორ ჩამოვხსნათ მტერს ნიღაბი?

იცი რა არ მიყვარს ადამიანში? -მაინც რა? -ორპირობა.თავს გაჩვენებს,ვითომდა კეთილისმსურველია არადა რეალურად ბოროტი ძრახვები აქვს

პროცესია

იმედებს ისე ეჭიდებიან, რომ მიცვალებულს ნიჩბებს უწყობენ და ისე ასვენებენ. შემდეგ ანთებულ ისრებს ისვრიან ცაში, რათა გზა გაუნათონ ღამის სიჩუმეში , ისე როგორც მოწყვეტილმა ვარსკვლავებმა. შენ კი სანამ ჩაგასვენებენ მიწაში

რომელია შენი კუთვნილი საჩუქარი?

ხშირია ხოლმე ის შემთხვევა როცა ერთმანეთის არ გვესმის.ეგ კი არა, უფროსწორად არ გვსურს, რომ ერთურთს გავუგოთ გვერდზე დავუდგეთ და გავამხნეოთ.

სიყვარული,უსასრულო გრძნობად აღიარებული

სიყვარული უბრალო სიტყვა,ფრაზა,წინადადება ან დაპირება კი არ არის არამედ ცხოვრების თანამგზავრია. რომელსაც ყველაჩვენთაგანი განიცდის ერთმანეთის მიმართ

ბრუნდება უკან მიზანმიმართულად გაქცეული ადამიანი?

ყოველთვის ისე რატომ ხდება,რომ რაღაცას ან ვიღაცას ვკარგავთ? ის კი ჩვენთვის ძალზედ მნიშვნელოვანია ცხოვრების მთავარი ფიგურა რომლის იმედადღა ვართ დარჩენილნი...