დასასრულის დასაწყისი (თავი მეცამეტე) დასასრული

- ამას ინანებ ანასტასია დადლანო - გიორგი გაცოფებული წავიდა საძინებლისკენ რაღაცეებს ბურტყუნებდა გამწარებული და მალევე ჩეძინა, მას მივუწექი და თვითკმაყოფილს მეც მალევე ჩამეძინა. დილით 9 საათზე სოფოს

შავი ანგელოზი 3

ისე არიან გართულები ვერც კი მამჩნევენ მე კი ხმამაღლა ვეუბნევი:გაგა საყვარელო,რომ დამირეკე და დამიბარე არ უნდა გეთქვა სექსი გრუპავოი რომ უნდა ყოფილიყო....ამ სიტყვების გაგონებაზე ქერა გოგო გველ

პაემანის დღიურები. ეპიზოდი 16. დაბრუნება.

ეს რომ მოგზაურის დღიურები იყოს,მაშინ დაწვრილებით აღვწერდი ბარსელონაში გატარებული იმ ხუთი დღის შესახებ,რომელმაც როგორც სალბუნი,ისე იმოქმედა სულზე.მზე,სიმწვანე,ჭრელი ადამიანები,სანგრია

ზღვარი (თავი მეხუთე)

თორნიკე და საბა თავიანთი მთელი ძალებით ცდილობენ დამარწმუნონ,რომ დაჩის დაბადების დღეზე წასვლა ღირს.სიმართლე,რომ გითხრათ უზომოდ მიკვირს ,,იუბულარმა’’ საბა,ირინკა და თორნიკე ჩემთან ერთად

4 შინაბერა {სრულად}

არ ვიცი რა ვთქვა მხოლოდ მადლობას გადაგიხდით წინასწარ ჩემი ისტორიის წაკითხვისათვის. გეტყვით რომ არ ინანებთ თუ წაიკითხავთ. მოუთმენლად ველი თქვენშ შეფასებას და წინასწარ გიხდით ბოდიშს შეცდომებისათვის

"შუგას დღიური"-6-ი თავი!

ეს მოთხრობა არის შუგაზე და ჯიმინზე...აქ შუგა არის თავის თავში ჩაკეტილი ადამიანი რომელიც არავის არ ენდობა...მის ცხოვრებაში კი უეცრად ახალი ადამიანი ჩნდება(ჯიმინი)... ვნახოდ როგორ განვითარდება მოვლენები!

მარგიანის სასტავი. (3)

ერთი საღამო ვერ გავატარე ისე ელენე კეკელია , რომ არ ჩამეთხაროს და კონკიას ზღაპარი მახინჯ იხვის ჭუკად, რომ არ მიქციოს!ახლაც, მე და მარგიანი შევდივართ თუ არა ყველა ჩვენსკენ იყურება და გული მკარნახობს

მარიონეტი (ოცდამეცხრე თავი)

როგორც მეთაურისგან გავიგეთ, ჩვენი მთავარი მიზანი ქალაქის განაპირას მდებარე ეკლესიამდე მისვლა იყო. იქ მამაოს უნდა შევხვედროდით, რომელთანაც ქართული ჯარებისთვის გამოგზავნილი იარაღი და სურსათი ინახებოდა. ჩვენ ეკლესიის ეზოში მოწყობილი გადამალული იარაღის

მზესა და მთვარეს შორის (5)

მთელი ცხოვრება მინდოდა ვინმესთვის მუშტი მეთავაზებინა სიფათში და ეს ოცნებაც ასე სწრაფად ამიხდა.არ ვიცი იაკობს ეს როგორ მოეწონა მაგრამ მე კი კმაყოფილი დავრჩი .იძულებით რამის გაკეთება

ბედისწერა 5

სკოლა დამთავრდა. სექტემბერში, მე და ელენეს უკვე აბიტურიენტები გვერქმევა, და სკოლაში ისე ხშირად აღარ ვივლით. და მხოლოდ ახლაღა მივხვდით, თუ რატომ (უფრო სწორად, ვის გამო) დადიოდნენ