პირდაპირი რეისი ლოს-ანჯელესიდან III

-არ მიყვარს ტეკილა. გაუღიმა და თავი პირდაპირ მის სახესთან მიიტანა. სთორმი დააბნია მისგან წამოსულმა, თამბაქოს და ტომ ფორდის სურნელმა, ეს სუნი იცნო, თვალები დახუჭა ,რომ უფრო კარგად შეეგრძნო სუნი. გეგიმ თითქოს საკოცნელად გაიწიაო, მაგრამ თავი გაწია და

დასასრულის დასაწყისი (თავი მესამე)

- კარგი, წავედი - აქეთ იქით მიმოიხედა, რომ დაინახა არვაინ შეამჩნევდა ყელში სველი კოცნა დამიტოვა და ისე უცბად გაქრა რომ გააზრებაც ვერ მოვასწარი, რამოხდა, გაშეშებული ვიდექი და მის კოცნაზე ვფიქრობდი, სანამ სოფოს ხმამ გამომაფხიზლა.

და ალბად, სადღაც, ოდესმე, გერქმევა ჩემი

2017 წლის 15 სექტემბერი 11 კლასი და ახალი და დაძაბული წლის დასაწყისი,მეგობრების,უახლოესი ადამიანების ნახვა და მონატრების მოკვლა,ყველაფერი ჩვეულებრივად მიდიოდა მაგრამ როცა ის დაინახა ძველი გრძნობები კვლავ განახლდა,მისით აივსო, მისით დაიწყო

გაზაფხულის წვიმა (ნაწილი 7)

დილით გაღვიძებული, წინა ღამის გახსენებამ გამაბედნიერა. რა უჩვეულო იყო, როდესაც ერთ დღეს შეეძლო ასე შეეცვალე. თავს სხვანაირად ვგრძნობდი, უფრო ლაღად და თავისუფლად, ჰაერიც უფრო სუფთა მეჩვენებოდა და სამყარო ლამაზი. საწოლიდან ღიღინ-ღიღინით წამოვხტი,

სიყვარული და ტყუილი (1თავი)

ქუჩაში, ღამის სამ საათზე, განადგურებული, სულიერად წაშლილი გოგონა მიაბიჯებდა, ისე გრძნობდა თავს საერთოდ არაფერი ადარდებდა, მაგალითად არც ის, რომ ქუჩაში ასეთ მდგომარეობაში იყო, არც ის იცოდა სად მიდიოდა, ან მიდიოდა სადმე? ვერაფერს ხედავდა და გრძნობდა,

ნიღაბი (დასასრული)

- ლილე. - დას ექაჩემოდა ანდრე რომ წაეყვანა. ამ დროს მაგიდას მაღალი მამაკაცი მიუახლოვდა და ბავშვებთან ჩაიმუხლა. ბიჭს თავზე ხელი გადაუსვა და გრძელი თმა აუჩეჩა. - რა გქვია? - თბილად გაუღიმა ბავშვს. - ანდრე. - უხეშად მიუგო ბიჭმა და დას მიუბრუნდა. -

პაემანის დღიურები. ეპიზოდი 11. მოულოდნელი შეხვედრა

მოულოდნელი შეხვედრა სადღაც ოთხი საათი ხდებოდა, როცა ჩემს ოთახში შევედი. სანამ ექვსი ნომერი იყო ჩემთან, ვგრძნობდი, როგორი დაღლილი ვიყავი. მამთქნარებდა და მეძინებოდა, მაგრამ როდესაც წავიდა, ვერაფრით მოვისვენე და ძილის გასაგდებად მორიგი ჭიქა ყავა

საყვარელი ვენები. II ნაწილი. XIV დღე. შუადღე.

ვინ არის ელზა? ვინ არის ლიზა და რა აკავშირებთ ანასთან...„დედის ჩაწვეთებულ ცრემლზე ია ამოდისო...“ როგორ ზუსტად აღწერა ჩვენმა უტკბესმა გოგლამ დედის წმინდა ბუნება... იმდენად ღრმა, უფსკერო სიტყვებია რომ ნორმალურად ვერც კი ვიგებთ მის მნიშვნელობას.

დაბრუნება (თავი10)

მე და ეკა ელენეს ვართობდით,დაღლილი უფრო მალე დავაძინეთ, ეკაც მას მიუწვა და ჩაეძინა,ფეხ აკრეფით გამოვედი აივანზე და ყავით ხელში საქანელაზე ჩამოვჯექი,ბიძაჩემის მანქანა შევნიშნე ეზოში,რამოდენიმე წამში გადმოვიდნენ ის და სანდრო ერთად. ცარიელი ჭიქა

არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (25 თავი)

ერთი კვირა სწრაფად გავიდა. სახლი,სამსახური. სახლი, მერი, სამსახური, სახლი.რამდენიმე დღე რჩებოდა ელენესა და დემეტრეს ქორწილამდე,ცოტა ვნერვიულობდი რადგან მერის ყოფილ ქმართან მომიწევდა შეხვედრა,მერის კი აღელვება მხოლოდ სამსახურთან დაკავშირებულ