სიმპათიური სტუმარი (5 თავი)

დილით, ვიღაცის რხევამ გამაღვიძა. ვიღაცა მარყევდა. თავი გადავწიე და ცალი თვალი ძლივსძლივობით გავახილე. ვინ იქნებოდა თუ არა მარია. – ვაიმე, მარია, დამაძინე...– ჩავიდუდუნე და ისევ გადავაბრუნე თავი. – გოგო, რა გაძინებს? სამი საათია.

გისურვებთ სასიამოვნო ფრენას! (სრულიად)

-მიატოვე? -არა. არ ქვია ამას მიტოვება. მიტოვება მაშინაა როცა ერთმანეთი გიყვართ და ამ სიყვარულში მეორე ნახევარს მარტო ტოვებ. ჩვენ კიდევ სიყვარულის ილუზია გვქონდა და ამას მალევე მივხვდით. გეგმა დასახა, რომ ცოტა ხანი კიდევ გვეცხოვრა ერთად და მერე

იმედის შუქი / light of hope თავი 12

ისტორია,მათემატიკა ისევ ისტორია და ქართული 4 გაკვეთილი მაგრამ დრო საშინლად გაიწელა მეგონა ვეღარასდროს გავაღწევდი ამ ოთახიდან და აი როგორც იქნა ბოლო ზარიც ჩანთას ხელი დავავლე და გარეთ გავედი იჰ ცივი ჰაერიც ჯობია იქ ჯდომას, ერთი სული მაქვს სახლში

პირადი ნარკოტიკი (თავი 1)

მთელი ჩემი ცხოვრება იმ დღეს შეიცვალა. „ის“ რომ არ გამოჩენილიყო ალბათ ახლა უკვე როგორც ხსვებს ერთი უაზრო ოჯახი მექნებოდა. მეყოლებოდა ბავშვობაში ნანატრი ძაღლი და თუ ბედი გამიმართლებდა შვილიც. მის გამოჩენამდე რატომღაც ამ ცხოვრებაზე ვიყავი დაშურებული.

ვიკა, ჩემია! (ლაშა და მარიამი) (დასასრული)

ორივენი ჩუმად იყვნენ. მარიამი პირველადი დახმარების ნივთებს ეძებდა რომ ჭრილობა კარგად დაემუშავებინა. ლაშა საწოლზე დასვა და ბამბა სპირტით დაასველა. -ახლა ცოტა აგეწვება.ხმადაბლა უთხრა და სველი ბამბა გადატყავებულ შუბლს მიადო.

ყველაფერი ისევ შენთვის

მაშ! მაშკა! იცოდე თუ არ ჩამოხვალ ჩამოგათრევ-უყვიროდა ქეთა დაქალს. ერთად უნდა წასულიყვნენ ძველი მეგობრების დასახვედრად-მაშა სამამდე ვითვლი!! ცოტახანში მაშას ძმა გამოვიდა ოთახიდან.

სიყვარული როგორც ასეთი

გამარჯობათ!როგორ ხართ? მოდი ჩემ თავს გაგაცნობთ. მე ვარ ანი დადიანი 16 წლის 10 კლასში. ვარ საშუალო სიმაღლის, გრძელი თმით,ყავისფერთვალება. ხოოო! მყავს 3საუკეთესო მეგობარი ქრისტინა, თამუნა და თათია.ეხა კი მოდით დავიწყოთ ჩვენი ძაანნ გიჟური, სასიყვარულო

ცალმხრივი გრძნობა? (თავი 5)

გააჟრჟოლა,არც მე ვიყავი უკეთეს დღეში,ფეხები მიკანკალებდა,ფრთხილად მოვშორდი მის ხავერდოვან კანს და ჩემი მწვანე თვალები მივანათე,ნეტა შეგეხედათ როგორ ყრიდა ნაპერწკლებს თვალებიდან და როგორ იღიმოდა,ოუ ეს ის ღიმილია,რომელზედაც ასე ვგიჟდები

ორი გაჩერება (ნაწილი პირველი)

არვიცი რამდენს უცდია, მაგრამ ხანდახან სახლიდან უმიზეზოდ უნდა გახვიდე, მითუმეტეს თუ ხელოვანი ხარ და თუ უცხო პორტრეტს ეძებ... ადრე გამოვედი სახლიდან ლექციებამდე კიდევ ორი საათი მქონდა, სწრაფად ჩავირბინე სადარბაზო და ქუჩაში გავედი, პორტრეტის დახატვა

ბინა 53 6 თავი

გრძელ ვერანდას ერთი ნათურა კარგად ვერ ანათებდა და სიბნელეში რომ მძიმე ხელმა კედელს ამაყუდა კინაღამ შიშისგან გავსკდი - რა ნაცნობი სიტუაციაა გეგა ? - ხოდა ნურარ მალავ ამ ჩვენს ამბავს და კედელ კედელ კი არა ცივილურად აგიხსნი სიყვარულს