მე,შენ და ცუდი ბიჭები (დასასრული)

ხელებგაშლილი ისე მოაბიჯებს გეგონება სამი დღე მე არ დამერეკოს ჩემი თავისთვის. -შენ აქ რას აკეთებ?-ვცდილობ სახე გავასწორო. -საყიდლებზე გამომიშვეს-თავს ოდნავ გვერდით ხრის.

სადღაც შორს... მთებში თავი 12

ჯერ უყურებდნენ როგორ კინკლაობდნენ თამუნა და დათა. მერე რომ მიხვდნენ რომ მათ შორის ზავი დაიდო იქაურობა დატოვეს და გარეთ გავიდნენ. ქუჩას მიუყვებოდნენ სეირნობით. თავიდან ორივე დუმდა. თითქოს საუბრის დაწყებას ვერც ერთი ბედავდა. ორივე ხვდებოდა რომ რაღაც

წითელი ტანგო 4

-გიყვარვარ! მეხის გავარდნასავითაა ეს ხმა. მგონია, რომ სული გამიშიშვლეს. ყველაზე დიდი საიდუმლო გამჟღავნდა. ჯერ რამდენიმე წამის წინ მივხვდი, რომ მიყვარს. -შენც გიყვარვარ! იხტივბარს არ ვიტეხ და თვალებში ვაჩერდები.

"კარგი" გოგოს დღიურები (თავი 14)

მე და ანდრეა უკვე ერთი კვირაა რაც "ერთად" ვართ. მაგრამ რაღაც განსაკუთრებული არ მომხდარა. ნიკა და მისი საძმაკაცო სკოლაში თავს მარიდებენ და მეც ჩემთვის ვარ. მაგრამ ახლა როცა ყველანი ერთად ვართ, მეეჭვება თავის არიდება გამოგვივიდეს. -რაზე ფიქრობ?

ფსიქოპათი სერიული მკვლელი

პროლოგი: ‘’როდესაც ჩვენს დემონებს ვებრძვით, ფრთხილად უნდა ვიყოთ,შეიძლება ერთ დღეს ჩვენ თვთონ გავხდედ ისინი“ თავი 1 და აი აქ ვდგავარ. მისი სახლის წინ. რამდენჯერ მიოცნებია ამ მომენტზე, რამდენჯერ წარმოვიდგინე ეს სცენა გონებაში. და აი ახლა, ზუსტად

პირადი ნარკოტიკი (თავი 2)

უკვე 6 საათი იყო, მზე ოდნამ ციცციმებდა რომ ჩაგვეძინა... მაგრამ დილით მალევე დაახლოებით ცხრის ნახევარზე გაგვეღვიძა.... ნუცას დავემშვიდობე და სახლში წამოვედი... მალევე მივედი სახლში... კარზე დავაკაკუნე და მალევე ფეხის ხმაც გავიგე.... კარი გაიღო

ტყე +16 IX

კენ ვიხრები,ნიკაპზე ხელს ვახებ და თავს ზევით ვაწევინებ -იქნებ არ არსებობს ნიკ! ის ცოცხალი არსებაა,უფლება აქვს იცოცხლოს..დამპირდი რომ ბელას მოივლი,ახლა ბევრი პრობლემები გვაქვს,ის იდუმალი ტყოური მამაკაცი,ბელას ფეხმძიმობის

დაჩი,ანუ გზა ბედნიერებისკენ (5ე თავი)

გავაგრძელო? ზოგჯერ მგონია იმდენად იდეალურად არის ყველაფერი,რომ რაღაცა უნდა გაფუჭდეს ისე არ იყოს,მგონია დროებითია ჩვენი სიმშვიდე და ესეთი იდეალურობა 6თვე ვფიქრობდი,რომ ჯერ კიდევ ყველაფერი კარგად არის,ანუ დაჩის გაცნობიდან 1 წელი ვფიქრობდი დადგა ეს

ფერთა ქაოსი (3)

- ჰეი , ნუციი.... -უკნიდან დაბოხებული ხმა მომესმა და მეც მაშინვე მივიხედე , თავიდან ვერ გავარჩიე მერე კი ეგრევე წამოვაყლანტარე . -დიმა ? ეს შენ ხარ ? რამდენი ხანია არ მინახიხარ . მომენატრე ! -მივვარდი და გადავეხვიე საუკუნის უნახავ მეგობარს .

მ.ი.(თავი4)

თუმცა უშედეგოდ.დაახლოებით 1 თვის შემდეგ უნივერსიტეტში ხმა გავარდა,რომ ის... -აღარ დაასრულო რა... ტირილით თქვა და თავი ჩახარა