დეკემბრის რომანი (4)

-რაზე ფიქრობ, პატარავ.-ხელებთან ერთად, სიმშვიდით გაჟღენთილი ხმით შემოაპარა ეს ფრაზები ჩემი მიმართულებით და თავი, ჩემს ცეცხლისფრად აციმციმებულ თმას ჩამოადო. -არაფერზე -და მაინც რა უსასრულოდ ჟღერს ეს „არაფერი“-გადაწყვიტა და ბოთლიდან გადაუშვა მის

ველური ორქიდეა (12 თავი)

_გიორგი? - გაკვირვებით იკითხა აკომ. ის კი მიხვდა ვინც იყო გიორგი, მაგრამ აი, გიგი კიი.. _ჰო, გიო. - ვუპასუხე ჩემს მამიდაშვილს განაზებული ხმით. აბაშიძის ფერი მომეწონა ნამეტანი, სახელი გიორგის ხსენებაზე. გუნებაში კი ბოროტული სიცილით ვქირქილებდი.

გამოშრეტილნი (თავი 1)

არ ვიცი რამდენად გამომივა. არ ვარ დარწმუნებული რომ შევძლებ დასახული მიზნის ბოლომდე მიყვანას. პირველადაა რომ იმაზე ვწერ რისიც მეშინია. ზოგადად ძალიან მშიშარა ადამიანი ვარ. ეს ჩემი პირველი მცდელობაა ამ ჟანრში და იმედი მაქვს გამომივა. საშინელი

იმედის შუქი / light of hope თავი2

ესეც მეორე რომანის მეორე თავი იმედია მოგექონებათ მადლობთ რომ კითხულობთ თვალებს ძვლივს ვახელ თითქოს წამწამებზე ლოდები ჩამომკიდეს ნათურის შუქი კიდევ

ნიტა ამაღლობელი!!! (თავი1)

მე ვარ ნიტა ამაღლობელი,17 წლის,საშუალო სიმღლის,შავგრემანი,მწვანეთვალება,სწორი კურნოსა ცხვირით.ვცხოვრობ თბილისში ძმასთან(დემეტრე ამაღლობელი-24წლის)ერთად,მშობლები საზღვარგარეთ არიან.ბავშობიდან მე და ჩემმა ძმამ რთული გზა გამოვიარეთ,ზოგჯერ ჩვენს

ფუნქცია თუ ბედნიერება (თავი 7)

წინადადების დამთავრება ვერ მოვასწარი,რომ მისი ბაგეები ჩემსას მიეწება. თმებში ხელი ჩამავლო და მისკენ მიმიზიდა.ისე დავიბენი შეწინააღმდეგებაც ვერ მოვახერხე.ბოლოს დავეხსენი. გაკვირვებული სახით მომაჩერდა.

როცა სინათლე ქრება თვალებიდან 6 თავი

-გილოცავთ ბატონო ნიკოლოზ ეხლა ეს რესტორანი ოფიციალურად თქვენია -მადლობა, სასიამოვნოა ბატონო თენგიზ თქვენთან საქმის წარმოება -ბატონო ნიკოლოზ და მაინც არ გითქვამთ რატო შეისყიდეთ ეს რესტორანი? -სიყვარული ბატონო თენგიზ, სიყვარულმა გამაგიჯა -მაშინ

უშენობა ვისწავლე(10)

ბიჭებმა მთელი ღამე გაათენეს არანაირი სიახლე სამაშველო სამსახურიც ვერ მუშაობდა ცუდი ამინდის გამო ნერვიულობა იმატებდა -შეგვიძლია წავიდეთ -ჩვენც წამოვალთ ჩვენი მანქანით-ალექსანდრე -მგონი სჯობს დარჩეთ

"hopeless" (თავი 8)

უკვე გასვლის დრო იყო, ზემოთ ავედი და ჩაცმა დავიწყე: შავი მოგრძო კაბა, რომელიც ახალი ნაყიდი მქონდა მოლში, შავი მაღალქუსლიანები, საკმაულები, თმების გაკეთება ძალიან ლამაზად გამომდის ამიტომ სალონში არ წავსულვარ ჩემით გავიკეთე შედევრი. ქვემოთ ჩავედი და

ღვთაებრივი სატირა, თავი I (+18)

10 ოქტომბრის დილაა. ჩემთვის განსაკუთრებული დღე, მე დღეს პირველად წავედი უნივერსიტეტში, მთელი დილა ვღელავდი. რა მოხდება აუდიტორია რომ ვერ ვიპოვო, რო შევრცხვე? უაზროდ რომ ვიბოდიალო? მაგრამ ეგრევე მივაგენი. პირველი ლექცია არ იყო ამაღელვებელი... მჰ