სიყვარული თუ გართობა (თავი 3)

მთელი ღამე აიდა ბექას სიტყვებზე ფიქრობდა. ფიქრობდა მის შეხებაზე. აინტერესებდა რატომ იგრძნო განსხვავებულად თავი როცა ის ახლოს მივიდა. არასვენებდა ბექაზე ფიქრი. თვალებს ისრესდა, თავში ხელს ირტყავდა რომ მასზე არ ეფიქრა. ლოგინში ბევრი წრიალის შემდეგ კი

დავბრუნდები ...

საოცარია უჩვეულო ღამის წყვდიადი, დიადი მთვარე ამოგორდა კრძალვით გოდებით და არენაზე ამოიჭრა ცის მასკარადად, მზე სინათლისა მწველი და თბილი,დილას ეცემა ღი ფერები დ გნთიადი ღებს დარაბას აი გმოჩნდა პირველი სხივი და გაანათა ჩუმი ქარაგმა.. დილა თენდება

ჭინკობისთვე III პირველი კოცნა

სულ რამდენიმე სანტიმეტრიც და მის ტუჩებს შევეხები, სველ თმას საოცარი სურნელი ასდის. ნინისკენ ვიხრები, პარკზე მოჭერილ ხელს ვადუნებ და ლამის ზედ დავიფარო, ის ხმას არ იღებს, უფრო ვთამამდები და ტუჩებით ფრთხილად ვეხები მის ტუჩებს.

შეხვედრა (3)

ვერც კი გაიაზრა ისე გაშალა წერილი, ჯერ სახელი და გვარები ჩაიკითხა, შემდეგ სისხლის ჯგუფები, ყველაფერი ნაწილ-ნაწილ დაკვირვებით ამოიკითხა და პასუხამდე ძლივს ჩავიდა.

შენ დამიბრუნდი მაშინ, როდესაც უიმედოდ ვიდექი საკურთხეველთან. (მეშვიდე

ლევანის მხარზე თავი დავადე, ყურსასენები მოვირგე და ჩამეძინა, მხოლოდ თვითმფრინავის დაჯდომამ გამომაღვიძა. -ძილისგუდა გაიღვიძე? -აუუ კიი....უკვე ჩამოვედით? -კიი, უკვე ჩამოვედით. აეროპორტიდან ტაქსით Sealife Family Resort Hotel-ში წავედით. ლევანის

არ მოკვდები (თავი 15 და 16)

საშინლად დაღლილები დაბრუნდნენ თბილისში,მშობლებისგან ჩხუბი, მასწავლებლებისგან... ზოგს ფულს აღარ აძლევდნენ დასჯის მიზნით, ზოგიც სახლში გამოკეტეს და მანქანა ჩამოართვეს. სკოლიდან ტონა სამეცადინო მისცეს და 1კვირა დაუმატეს სწავლის. ანისაც არა ნაკლებად

ჩემი დის წარსულმა სიყვარული მაპოვნინა თავი 3

მთელი ზაფხული ქუთაისში გავატარე.სწავლის დაწყებამდე ერთი კვირაა დარჩენილი ცოტას ვნერვიულობ მაინც ახალი ვარ ამ ქალაქში,გვიანობამდე წიგნს ვკითხულობდი. უეცრად სიმღერის ხმა გავიგონე ფანჯრიდან გავიხედე და ჩემი სიმპატიური მეზობელი დავინახე. .ისეთი ნასვამი

ცვლილება ან ჩანაცვლება 12 დასასრული

ყავა იქვე სამზარეულოს ბარზე დავდე ნახევრად დალეული და სწრაფი ნაბიჯით ფეხსაცმლის კარადასთნ მივედი, ხელი ვტაცე ჩემს მწვანე კეტებს და ფეხზე მოვირგე. - სოფი შენც ჩქარა ჩაიცვი უნდა წავიდეთ. - გასაგებია ანნა, მეც ვიცი რომ მალე უნდა წავიდეთ შენი

სვანური ვერდიქტი (10 თავი)

კიდევ ერთხელ მოვავლე მიდამოს თვალი და გალავანთან მდგომი ბავშვებისკენ გავემართე, აქ ყოფნან უსაზღვრო ბედნიერ ადამიანად მაქცია. უკან ვბრუნდებოდი და ისეთი შეგრძნება მქონდა რო ჩემს რაღაც ნაწილს აქ ვტოვებდი. ახლა მთებს ავხედე, ერთს, თითქმის მუდამ თეთრსა

ალბათ

...და აი დაიწყო ამინდი უჟმური, მაგრამ საყვარელი ჩემსავით. ის სიცივე, წვიმა და ტალახი რომელიც სახლიდან გასვლას არ განდომებს. თუმცა როგორც უკვე ავღნიშნე, ეს ამინდი მე მგავს და ვერანაირი გიჟური ქარი ვერ შემაჩერებს, რადგან მეც გიჟი ვარ. ჩემი ნამუშევარი