სტოქჰოლმის სინდრომი (ნაწილი7)

რამდენიმე დღე გავიდა ინციდენტის შემდეგ ლევანი კი ისევ ვერ ერეოდა ბრაზს, ნერვები ეშლებოდა ჯაბაზე, ნინაზე ყველაზე მეტად კი საკუთარ თავზე. მაინც რას უშვრებოდა ეს გოგო ასეთს რომ საკითარ თავზე კონტროლს აკარგინებდა, ის

წვიმაც მოსაბეზრებელია {დასასრული}

ყველაზე ცუდი რაღაც ჩავიდინე , ყოველთვის ვფიქრობდი თუ მოთხრობის წერას დავიწყებდი და გამოვაქვეყნებდი არ გავწყვეტდი გამოქვეყნებას ხოდა ეგ ვქენი. ესსს ახალბედა ცუდი გამოვდექი... ბოდიშს გიხდით დაწერილი მქონდა და დადებამდე ვერ მოვდიოდი რაღაც მაბრკოლებდა.

სექსუალური ადვოკატი (დასასრული)

სწრაფად წამოვვარდი ფეხზე ტანზე გამოვიცვალე, მანქანის გასაღები ავიღე და ქვემოთ ჩავედი.. გზიდან ცოტნეს დავურეკე და ყველაფერი ავუხსენი, გამოყოლა კი სასტიკად ავუკრძალე... ჩემ იდეაში დარწმუნებული მივდიოდი ნაცნობ გზაზე და გული ბედნიერებით მევსებოდა..

კანონს მიღმა (სრულად)

ხოლო, როდესაც ზურგით შემობრუნდა ჩემკენ, სუნთქვა შემეკრა, რადგან პირველად ვხედავდი მის ფართე ზურგზე ფერად ტატუს. ეს არ იყო ჩეულებრივ ტატუ-სალონში გაკეთებული იაფფასიანი იეროგლიფები ან უნიჭოდ დახატული მგლის თავი. ეს იყო ირეძუმი, ნამდვილი ხელოვნება.

სიყვარული? ის ხომ ბრმაა - თავი 2

-თორნიკე ზოგჯერ მაგ გრძელ ენას ტვინი რომ დააყოლო და დაფიქრდე რას ლაპარაკობ არ იქნება ცუდი საბა ძალიან დაიძაბა. არ მინდოდა ძმებს ჩემს გამო ეჩხუბათ. ლუკას სახეზე დამცინავი ღიმილი აეკრა. ვერ მიხვდა რა ხდებოდა -ოო ნუ იღრინები ტო ისე ვთქვი, წამოდი ეხლა

შურისძიება ვამპირის ენაზე (4)

მთელი დღე ეძინა ჯესის. საღამოს გამოეღვიძა. ნელ-ნელა გაახილა თვალები, მაგრამ ისევ დაეხუჭა და ერთ გვერდზე წოლა რო მობეზრდა გადაბრუნდა. მისი გადაბრუნება და უცებ თვალების დაჭყეტა ერთი იყო. წამოწევა სცადა, მაგრამ არაფერი გამოუვიდა,თავიც კი ვერ აწია.

მაპატიე დედა, მე გოგონები მომწონს (3)

-სახლში წასვლა არ მინდოდა.- ვუთხარი ემას როცა კარები გამიღო. სახლში წასვლა მართლა არ მინდოდა, ახლა ჩემი მშობლები ბატონ დავითთან ერთად ჩემი ქორწილის საკითხებზე ბჭობენ, მეკი არაფრის გაკეთება არ შემიძლია, ემასთვის უნდა მეთქვა ამიტომ პირდაპირ მასთან

სიზმრის ქურდი (თავი XIII)

ბოლოს კარვიდან გამოსვლა მაინც მომიწია. კარავი ავშალე,ზურგჩანთა მოვიკიდე და ავტობუსისკენ გავწიე. ღრმად ჩავისუნთქე ჰაერი და მაისური კიდევ უფრო დაბლა ჩამოვიწიე. ოღონდ ისე ჩავჯდე ავტობუსში რომ ვერავინ მნახოს და მეტი არაფერი არ მინდა. თვალები მაღლა, ცას

ალქაჯები V.S ბაბნიკები (ნაწილი 11)

მოკლედ როგორც გითხარით გადავწყვიტე უბრალოდ თბილისში დაბრუნება , ჩემს ძველ ნაცნობს მანქანა ვთხოვე და თბილისშიც დავბრუნდი . სიმართლე გითხრათ მარტოობა მერჩივნა ჩხუბს და დავიდრაბას . როგორც მოგახსენწთ თბილისში დავბრუნდი , სახლში და სახლში

მეგობრის შეყვარებული (თავი 10)

-იცი ვერ ვხვდები რა დაგემართა? -მარიამ ისე როგორც მე და შენ ვცხოვრობდით,უბრალოდ მოსაბეზრებელია -ანუ მე ვარ მოსბეზრებელიი? -არა ჩვენი ცხოვრების სტილი -აჰამ და როდის მიხვდი მაგას -დიდი ხნის წინ,ვიცი რო გენატრები და გაკლივარ მაგრამ ახლა ესე აჯობებს.