ღალატი(თავი2)

მთელი ღამე თეთრად გავათენეთ. ერთმანეთს ცხოვრების იმ გამორჩენილ თავებს ვუზიარებდით, რომელიც ერთად არ გვქონდა გატარებული. მომიყვა თავის პირად ცხოვრებაზე და იმ გოგონაზე, ვისზეც თავდავიწყებით იყო შეყვარებული, თუმცა დაშორდნენ, გარკვეული მიზეზების გამო.

ჩვენ ლურჯ ცაში ვარსკვლავებთან მივდივართ(2)

– დეიზი! ანდრო! გაიღვიძეთ მოვედით! – დედას ხმა მაფხიზლებს. მეღვიძება. მთელი გზა მეძინა. ანდროც ნელა წევს თავს ჩემი კალთიდან, იზმორება და გემრიელად ამთქნარებს. დედა მანქანიდან გადადის და ჩვენც გადავდივართ. – ჩემი ველოსიპედი რომ გამოვიღოთ? – კაცთან

ამბრნი, უმბრნი და არაბნი

ახლა წვიმს, საღამოა.შინ მარტო ვარ. სექტემბერია, ფოთოლცვენა უკვე დაიწყო.ფანჯარასთან ვდგავარ და ვფიქრობ, ვინ იცის , მერამდენედ ვიხსენებ, როგორმოხდა ყველაფერი.ოთახში ბნელა, მხოლოდ ლამპიონების ყვითელი, რბილი შუქი შემოდის ქუჩიდან . მერე სინათლეს ვანთებ ,

უშენოდ(2)

-აქ რა ხდება ქალბატონებო? წესრიგის დარღვვისთვის უნდა გაგაძევოთ შენობიდან და თუ დროულად არ დატოვებთ ტერიტორიას , მომხმარებელთა შეწუხებისთვის დაგაჯარიმებთ პოლიცია !- ხმა მაქსიმალურად შევიცვალე და შევეცადე სერიოზული გამომეტყველება მქონოდა. სამივე ისე

არც კონკია, არც პრინცი -6-

''-შენ სიმართლე მითხარი. მამაჩემი და მისი ბანდა ქვეყნის გასანადგურებლად არიან მის სათავეში.-მრცხვენია მამაჩემის საქციელის, მაგრამ მატისს ვერ დავუმალავ. ახლა ვხვდები, რომ ის არის ადამიანი, რომელსაც მაშინ ვნატრობდი, მამას ამბავი რომ გავიგე. მატისი

შენი სიყვარულის ფობია მემართება (18)

- არ უპასუხებ? ( ნიტა ) ნიტამ ტელეფონზე მანიშნა და წარები აათამაშა. - არა, უკეთესი იქნება ცოტახანს ჩემს გარეშეც თუ გაძლებენ . - რთული იქნება. ( ნიტა ) მის ასეთ პასუხზე გამეღიმა და „ზედმეტად“ მივუახლოვდი.

წვიმაც მოსაბეზრებელია

ვერ ვიტყვი არვიცი რა გამომივიდა თქო, ყოველთვის ვიცი რ გამომდის იმას ვერ ვიტყი თქვენ როგორად მიიღებთ. ახალი ვარ ეხლახანს დავრეგისტრირდი თუმცა ერთი წელი გახდება რაც ეს საიტი ვიცი და ისტორიებს ვკითხულობ.ვგიჯდები თქვენზე. მთელი სულით და გულით ველი

24 თვე (მეხუთე თავი)

რაღაც ცუდის მოლოდინი მქონდა. ხანდახან მინდოდა ფანჯრიდანაც გადავმხტარიყავი და ასე საცოდავად დამესრულებინა სიცოცხლე. სერიოზულად ვიყავი უკვე დანერვოზებული. მზარავდა ადამიანთა ხმა. ყველაფერზე ან ვტიროდი ან ვკიოდი.

ყვავის პარანოია (5)

_ კარგი, მეც მაპატიე და ასე ცივად არ შემომხედო არასდროს კაი? _ გაეცინა და ლოყა მიუშვირა ბიჭს. ლაშამ ხმაურიანად აკოცა ლოყაზე და ხელი გადახვია. სოფიმ შენიშნა მაქსიმეს გამჭირვალე, წყლისფერი თვალები. მისი თვალების დანახვისას საკუთარი თვალების სიმახინჯის

ჩემი სესილია (3)

-უკაცრავად.(სესილი) -...(უცნობი)დაიბნა და უკან გამოიწია,მე კი ჩანთიდან გასაღები ამოვიღე და კარები გავაღე. -თქვენ ვისთან ხართ?(სესი) -მე,მე გეგასთან. -მოდი შემოდი,ეტყობა ჯერ არ მოსულა.სახლში შევედით და სასტუმრო ოთახში მივიწვიე,მე კიდე გეგას დავურეკე.