ვარდისფერი ქალბატონი მიუ1

მე ლაპარაკი არ სემიძლია თორემ ბევრს ვიტყოდი... მაგალითად იმას რომ მეც სულიერი არსება ვარ მიუხედავად იმისა რომ კატა ვარ... განსაკუთრებული ჯიში არც მაქვს... ჩვეულებრივი ტაბი ვარ... რახანაც ცხოვრების და სამყაროს მიმართ თავიდანვე ასე ცუდად განვეწყვე

ვამპირის გრძნობები "თავი2"

სახში მისული კოლინსი მაშინვე მის ცოლთან ავიდა,დახედა შემდეგ ბავშვს შეხედა,ჩაძინებული ბავშვი და მეუღლე აღარ გააღვიძა. დაბლა ჩამოსასვლელათ კიბეებისკენ გამოემართა,კიბის მოპირდაპირეთ პატარა ფანჯარა,ოდნავ ღია იყო მან ფანჯრისკენ გაიხედა და დაინახა შავებში

მიყვარხარ სერიოზულო ქალბატონო(4)

-რა და...-სიტყვებს თავს ვერ ვაბამდი ჯერ კიდევ დათოზე ვნერვიულობდი და უფრო მეტად კი სანდროზე ვღელავდი. იმედია გორბაჩოვმა ის მაინც არ იცის სანდროც რომ ცოცხალია. -მია ამოღერღე რა გითხრეს ტელეფონზე ასეთი.-უკვე ბრაზდებოდა ანდრია.

STANDOUT/გამორჩეული (მეორე ნაწილი)

სახლის წინ დავდექი და შევათვალიერე . ოდნავადაც არ იყო შეცვლილი . ეს არ მომეწონა , თუმცა რას ვიზამდი?! შევედი გრძელ თუმცა პატარა ღობეში , სახლს მივუახლოვდი და კარებზე ჩამოკიდებული ზარები ავაჩხარუნე , ბიცოლა საკმაოდ სწრაფად მოვიდა კარებთან და

გამაღიზიანებელი ხარ (4)

-ერთადერთი პაციენტი ხარ, რომელსაც როგორც პაციენტს ისე არვუყურებ. ამსიტყვების თქმა იყოდა ტანში ერთიანად გამცრა, მაშინვე სხვა რაღაცაზე წავედი. უცბათ ადგა და ყავის მომზადებას შეუდგა. -ახლა იმნაირად არგამიგო_სიტყვა გაწელა და გაიცინა_სამკურნალო არაფერი

ღრუბლებში გასეირნება -2-

მანქანის სალონში ბნელოდა, ძლივს ვარჩევდი უცნობის ნაკვთებს სარკიდან. მინდოდაა კარგად დამემახსოვრებინა რომ შემდეგში როცა პოლიციის ოფიცერი დამკითხავდა ზუსტად აღმეწერა. ვაკვირდები და გულში ვფიქრობ . " რა ლამაზი თვალები აქვს . და რა ცხვირი " ? სწორი და

ჭავჭავაძის ასულო ჩემიხარ! (2)

არაფერი ჯობდა საღამოს თბილისს, ისეთი მშვიდი გარემო იყო. მიუხედავად იმისა, რომ უამრავი ხალხი ირეოდა, ერთ-ერთ უბანში როცა ჩავიარე ,იქვე მოედანთან უამრავი ბიჭები დავინახე,სიმართლე გითხრათ ასეთ დროს თავს უხერხულად ვგრძნობ, რადგან ვიცი ვიღაც გამომაყოლებს

ბაბუაწვერა, ანუ გაფანტული არსებობა (11)

_ დერეფანი ცარიელია _ ჩემს ყურთან ჩურჩულებს დათა. სიცილი გვიტყდება და თვალებს ვახელ, ცალი ხელით კი ბორბალზე დათას ხელს ვეჭიდები წონასწორობის შესანარჩუნებლად. დათა გიჟურად მიაგორებს ეტლს და ხმადაბლა ხითხითებს, მე კი მეცინება და ვერ ვჩერდები მაშინაც,

უმთავრესი როლი -2-

''-მალე მოვლენ!-აჟიტირებული ყვირის ის. -ვი-ინ?-ნაჭერს ვზომავ და თავს მაღლა ვწევ. -შენ რა... დაგავიწყდა? ახალი მსახიობები.-მხრებს სასაცილოდ ათამაშებს ანა. -ა, ხო. მერე რა გიხარია? ვახტანგი საერთოდ ვეღარ მოიცლის შენთვის.-ვახსენებ გულისტკივილს.''

თოვლიანი ტიტები(ნაწილი lll)

ამის გაგონებაზე სხეული დამესერა.ცეცხლი წამეკიდა.სახანძროც ვერ ჩამაქრობდა. -ადამიანურად გეუბნები,დამტოვე. -სათქმელი ვთქვი. მე მიშოს ოთახში დავიძინებ,-გაიღიმა და კიბეებზე ავიდა.