13 თვე (7)

ხან როგორ ცდილობდა ანკა სესილიასთან დალაპარაკებას, ხან როგორ. სესილია კიდევ თავს არიდებდა და როგორც კი ასო „დ“-ს ახსენებდა ანკა, მაშინვე თემას გადაუტანდა,ან რამეს მოიმიზეზებდა. არადა, ანკა ძალიან კარგად ხვდებოდა, რომ სესილია გულგრილი არ იყო დათას

ის... ნაწილი 8

მზის სხივებმა მომანათა და გამეღვიძა , ნახევრად მოჭუტული თვალებით საათს დავხედე 12 სრულდება,ამდენ ხანს დიდი ხანია არ მძინებია, ღამის კადრები ამოტივტივდა და სიზმარი მეგონებოდა ,რომ არა იატაკზე ჭიქის ნამსხვრევები. უცნაურია მაგრამ რაღაც შიშის შეგრძნება

გიჟი დაქალის გვერდით... ნაწილი მესამე (თ.ჯ)

სალომ დამირეკა, დამირეკა და მითხრა თავისი ცხოვრების შესახებ, ცოტათი ვიჯავრე მის გამო, თუმცა დავმშვიდდი, რადგან ვიცოდი, რომ ახლა არაფერი უჭირდა, შეიძლებოდა ადრე უფრო პატარა და სულელი იყო, მაგრამ ახლა უკვე დიდი გოგო იყო, ძალიან დიდი, ლამაზი, ჭკვიანი.

ისევ ტვილდიანი... (7)

დილით საშინელმა თავის ტკივილმა გამომაღვიძა თავი მისკდებოდა შევეცადე გამეხსენებინა რა მოხდა წინა ღამეს მაგრამ ახალი წლის მეტი არაფერი მახსოვდა მახსოვდა მხოლოდ ის რომ ბავშვებმა ერთად ავღნიშნეთ 2016 წელი მეტი არაფერი -იმედია ცუდი არაფერი ჩამიდენია

მზის ჩასვლა (თავი მეოთხე)

-აბა, რა გაარკვიე? კითხა ლიზამ ლუკას და მის გვერდით ჩამოჯდა. -მიხეილი წარსულში ნასამართლევია, საქმე ეხება უკანონო გადარიცხვებს, რომელიღაც კომპანიიდან. ადრე ის გიორგაძე იყო, მაგრამ ციხიდან გამოსვლის შემდეგ გვარი შეიცვალა და კობახიძე გახდა. თუმცა,

_ვერ გვიცანი გოგო? (5) (სასიამოვნო მოულოდნელობა)

_აქ რა გინდათ ძმებო?-გახარებულმა თქვა და ჯერ ნიკასთან მივიდა მოეხვია შემდეგ დემეტრეს და იოანეს ბოლოს კი ელენესთან შედგა და ბიჭებს გაკვირვებულმა მოავლო თვალი .. "ვინ არის"ო თვალები დაუქაჩა _ელენე_სიცილით ჩაილაპარაკა იოანემ_ავალიანი

როცა ჩვენს ქუჩაზე გაზაფხული მოვა(7)

7გაბრუნდა და წავიდა.უკან არ დადევნებია,თაკო ნახა,გვიანობამდე კაფეში იჯდნენ.ნანუკა სახლში იყო,მთელი დღე ბალიშიდან თავი არ აუწევია,ნამდვილი ეჭვიანობის გრძნობა,როგორი ძლიერი ყოფილა,თითქოს სულამდე შესძრა.მაგრამ სულ სხვა ვითარება იყო ირაკლისთან,იმ ღამით

მიყვარხარ სვანო

დგეს სკოლის პირველი დღეა ამიტომ როგორც ყველა მეც სიხარულიტ წამოვხტი სკოლაში წასასვლელადა და დედას არ დასჭირდა ჩემი ’’ოთაის აღება,, ფეხზე წაამოვხტი თუ არა მაშინვე აბაზანაში შევარდი იქიდან გამოსული როგორც ყოველთის დავიწყე პიქრი იმაზე თუ რას ჩავიცმევდი

როცა გაგიცანი...(1)

თეატრალური? არ მესმის როგორ, როდის მოასწრო?-გავიგე დედაჩემის განრისხებული ყვირილი. -თმას ღერა-ღერა დავაცლი. ლუკა, მოეთრიე აქ.-მამაჩემის მკაცრ გამოხედვას ოთახის ჩაკეტილი კარის მიღმაც ვგრძნობდი.   უცებ ბრახუნი. ისევ შიში და დეპრესიული აზრები. მათთვის

უფროსის ვაჟი! [2]

დილით ტელეფონის ხმა აღვიძებს, ხელის ფათურით ეძებს ტელეფონს, მალევე აგნებს ბალიშის ქვეშ და თვალების გახელის გარეშე პასუხობს.–გისმენთ– ისეთი ხმა აქვს თითქოს დიდი ხანია გაციებულია და ყელი საშინლად ტკივა.–მილა შენ ხარ?–ჰა?– უცებ წამოვარდა