*** (1)

სატაურზე ვფიქრობდი და ვერ შევარჩიე თუ მოგეწონებათ ერთად შევურჩიოთ... 3..2..1.. -ექიმო ვერ ვუშველით ხომ ხედავთ აზრი არ აქვს -კიდევ უნდა ვცადოთ ასე ვერ გავიმეტებთ ჯერ ახალგაზრდაა. -კარგით ექიმო. დამუხტეთ... -კარგით საკმარისია ჩაიწერეთ თარიღი და დრო

ჩემი დაიკოს ქორწილი (სრულად)

-რატომ? რამდენი იწვალეს, თქვენ კი არ აფასებთ,- ჩაეცინა მოულოდნელ თანამოსაუბრეს. -ვაფასებ, უბრალოდ...- ალბათ გავუზიარებდი კიდეც გულის ტკივილს უცნობს, მაგრამ უეცრად მისი სუნთქვა სახეზე ვიგრძენი. -ძალიან სასიამოვნო ხმა გაქვთ,- ჩამჩურჩულა მან და ლოყაზე

მომავალი წარსულიდან (5)

თვალი კარგად არც მქონდა გახელილი, რომ თათას შეშლილი სახე დავინახე. შემდეგ ნელ-ნელა ნია, ვაკო, ზურა, ნიკა და მაკოც დავინახე. ყველა შეშინებული იყო. -რა მოხდა? სად ვარ?- ვერც კი გავიაზრე რა ხდებოდა ჩემს გარშემო. -იცი შენ.... გული წაგივიდა.

სამყარო ორისთვის 5

-ელი შენ ძალიან შეიცვალე რაც თომა გადმოვიდა ჩვენს ქალაქში და მგონი ვხვდები მიზეზს -ლეო ნუ ბოდავ რაღაცეებს,მე შენთვის არ მიღალატია -ჩემმა ძმაკაცმა დაგინახათ ერთად -ჩვენ შემთხვევით შევხვდით,შენ რა ისევ ეჭვიანობ? -იდიოტი გგონივარ გოგო? -შემთხვევით

გაკოცებ შემოდგომისფრად 1

შემოდგომის უცნაური საღამო იყო,მშვიდი... არც წვიმდა, არც ციოდა, არც ქარი ქროდა. მე კი ქუჩას მივყვებოდი ღიღინით, პირველად გადავწყვიტე სახლში ამ გზით წასვლა და მაშინაც არ გამიმართლა, როგორც ყოველთვის ხდება ხოლმე ჩემს ცხოვრებაში, ეს უკანასკნელი კი

აფერისტია ბედნიერება (2)

ყოველი დღე სიხარულით თენდებოდა, რადგან 12ისთვის ყოველთვის, გულისფანცქალით ველოდი მის ზარს ან შეტყობინებას. ეს ყველაფერი უზომოდ მაბედნიერებდა,შეყვარებამდე უნდა გაახილო თვალიო უთქვამთ, თუმცა რატომღაც, სიყვარულს სულაც არ ვუშინდებოდი..

ეტლი 4

სანამ დანი ჩემს გვედით არ იყო,მისი სიშორე კიდევ უფრო დიდ მოტივაციას მაძლევდა.ვვარჯიშობდი არაფერს არ ვიშურებდი არც დროს ,არც ძალას ,არც ენერგიას.ყოველ საღამოს ტელეფონეზე ვეკონტაქტებოდი იყო ღამეები რომლებსაც ვათევდით საუბარში როცა დანი ერთი თვის

ჩვენ (4)

-როგორია ანგელოზი? -ანგელოზი ყველაზე ლამაზია.. შენსავით პატარა ცხვირი აქვს და პატარა ტუჩები. თვალებიც შენნაირი აქვს და თმებიც.. -მართლა?- გაუხარდა გოგონას. -კი.. შენ ხარ ანგელოზი.. -ეშმაკი როგორია?-ინტერესით იკითხა გოგონამ.

ნაკვალევი (7-8 თავები)

მეშვიდე თავი ადრე დისტანციური ურთიერთობის, მით უმეტეს სიყვარულის არ მჯეროდა. ახლა? ტკივილამდე მენატრებოდა. ვინმეს რომ ეთქვა, შენი გრძნობები არარეალურია და სალომეს არ უყვარხარო, ჩემი ხელით გავისტუმრებდი იმ ქვეყნად. სასტიკი ვიყავი? ალბათ, ან უბრალოდ

სამი სიტყვა 1

შეიძლება დავჯდე?_მორიდებულად მივმართე უცნობს და პასუხის მოლოდინში, ჩვეულებისამებრ, თითები გადავაჯვარედინე. წარბიც კი არ შეურხევია. თანხმობის მიღების პირველმა მცდელობამ რომ წარუმატებლად ჩაიარა, ხმას ოდნავ ავუწიე და კითხვა გავიმეორე, მაგრამ კვლავაც