Chocolate თავი1

იცოდე ხვალ რესტორანში მოსვლა არ დაგავიწყდეს,6ზე იქ იყავი და იცოდე შარვალი არ დამანახო,სოფიას ეწყინება,რომ არ მოხვიდე-გზაში დამაწია გაფრთხილება,ერთი მაგისიც,ვიკურთხები გულში და კარს ვიჯახუნებ.დედა ლეს***ი,მამა ზედმეტად ევროპელი და მისი ''ძაან

ჩემი არ გეშინოდეს! (თავი 4)

-მასპინძელმა უნდა დაჭრას ტორტი და არა სტუმარმა! - უზრდელი! მართლაც, რომ არ იცის რას ნიშნავს სიტყვა ზრდილობა! -მართლაა? და ის იცი, რომ სტუმარი მორიდებით ზის ხოლმე და გაუჩერებლივ არ ლაპარაკობს?!-გაბრაზებით მომიგო მან. -ვიცი, მაგრამ ეს მხოლოდ მაშინ,

სიმდიდრე თუ ბედნიერება 24

საშინლად გაცეცხლებული ვიყავი, რატო მოატყუა დედამისმა უკვე დაიწყო ჩემი წამება, აარა მისგან ასეთ საქციელს ნამდვილად ვერ ავიტანდი მითუმეტეს ლადოს თუ დაგეშავდა ჩემს წინააღმდეგ -რა ჩუმად ხარ?- სააბაზანოდა გამოსული ლადო მომაშტერდა -არ ვარ ლაპარაკის

ნაკვალევი (3 თავი)

ვიზრდებოდით, მე უკვე თექვსმეტი წლის ვიყავი, სალომე თოთხმეტის. რამდენიმე დღეში სკოლიდან გვითხოვდნენ. იწყებოდა უსაქმურობისა და გართობის გრძელი სამი თვე. ჩემი მშობლებისთვის, რომ გეკითხათ: - ისედაც ქრონიკულად ვისვენებდი.

ქიმიური მუხტი [2]

ოთახიდან გამოსვლისას, ხელმარჯვნივ , დერეფნის ბოლოში იყო სამზარეულო. სამზარეულოში შესვლისთანავე, ხელმარცხნივ ძველებური სამზარეულოს კარადა იქცევდა ყურადღებას. მოპირდაპირე მხარეს ნიჟარა იყო ჭურჭლისთვის.

გიჯებს შეგვიყვარდა მე-10 კლასელები(3 თავი)

სწრაფად შევედი მაღაზიაში და ალპენ გოლდის დიდი შოკოლადი ვიყიდე. სალაროსთან ფული უნდა მიმეცა როცა ვიღაცამ მიაწოდა ფული და თან ბოხი ხმით უთხრა -შავი სობრანიეც(უცნობი) გაკვირვებულმა გავიხედე ჩემს ზურგს უკან და როცა ალექსანდრე დავინახე გული გამისკდა

რა ავირჩიო სიკვდილი თუ სიცოცხლე?(თავი 20)

არ ვიცი რამდენ ხანს ვიდექი გაუნძრევლად და რას ვფიქრობდი ამდენი ხნის განმავლობაში, მაგრამ როცა გონს მოვედი, ტელეფონი ყურიდან მოვიშორე, საწოლზე მოვისროლე და კარისკენ წავედი მტკიცე ნაბიჯით.

არაკაცებო, გეძლევათ შანსი.. (3)

ჰოდა ასე, loudspeakers-ის და "სასიამოვნო" ნოტების ფონზე ჩამეძინა. დილით ჩემი სიმღერების მარაგი ამოწურულა და ყვირილმა გამაღვიძა, ალბათ იმ "სასიამოვნო" ხმების ავტორები იყვნენ. მაშინვე ხალათი მოვიცვი და კარისკენ წავედი.

ყანჩაველი... (2)

სასიყვარულოძალიან გავბრაზდი ისე მკითხა თითქოს სულ კუდში დავსდევდე, ლაპარაკის უნარით წართმეულმა ძლივს ამოვიბლუკუნე - ისა ... ხო რავი... - ვუთხარი და სახში შევედი. ანაბელი ორივეს გაკვირვებული გვიყურებდა , მაგრამ სახის გამომეტყველებაზე ეწერა , რომ

მგონი შემიყვარდა (1)

ერთ პატარა ქალაქში ცხოვრობდა გოგონა,რომელმაც თხუთმეტი წელიწადი ქალაქში გაატარა. მარიამი ძალიან ლამაზი,მეგობრული და გულკეთილი გოგონა გახლდათ. მას ძალიან ბევრი მეგობარი ყავდა.იცინოდა, ცეკვავდა,მღეროდა მოკლედ გართობის მეტი არაფერი არ იცოდა.ეს ყოველივე