მექალთანე თავი 5

- ორსულადაა ექიმო (ნინის შევხედე და მერე თათას დავხედე, კბილები ერთმანეთს დავაჭირე და ვეცადე თავი მაგრად მჭეროდა, წამებში იმხელა სიხარული ვიგრძენი მეგონა ცაში დავფრინავდი, მერე სიხარული ტკივილმა შეცვალა, და მათი მოსმენა გავაგრძელე) - ზუსტად იცით?

ჩემს ქორწილში შენ იქნები პატარძალი! -4-

მამასთან საუბრის შემდეგ დარბაზში დავბრუნდი მაკა გავაფრთხილე და ტაქსით სასტუმროში დავბრუნდი.ფეხსაცმელები კარებშივე გავიხადე და შუქი ავანთე.საწოლზე ვარდების უზარმაზარი თაიგული იდო. უცნაურად ამიფართხალდა გული,თითქოს ვგრძნობდი რომ ის "უცნობი" იყო

ერკე მიდასი... სიყვარული თუ ბოროტება? (8)

ვფიქრობ და ყოველთვის ვფიქრობდი, რომ სიყვარული ყოველთვის ყველაზე ძლიერია ნებისმიერ ბოროტებაზე, ნებისმიერ შავ და საშინელ სიძულვილზე. ადამიანებს სიყვარული გვაძლევს ყოველთვის მეორე და მესამე შანსსაც, რომლის სწორად გამოყენება უნდა ვისწავლოთ. მთავარია

ჩამკიდე ხელი (1)

-შენ ჩემი შვილი არ ხარ!...ბოლო ხმაზე გაჰკიოდა მამაკაცი,საკუთარი ქალიშვილის მიმართულებით.ხმის ტონალობაზე შეინიშნებოდა რომ იგი გაბრაზებულიც იყო და იმედგაცრუებულიც. -მამა შენ არ გესმის,მე ასეთი ვარ,შენ ამას ვერ შეცვლი.მე მიყვარს იგი და როგორც არ უნდა

ფერადი დღიურები (III თავი)

-ეგრე ნუ მიყურებ, თორემ შეგიყვარდები-და ისევ მისი გულწრფელი ხარხარი და გოგონას აწითლებული სახე, ბიჭს ისეთი საყვარელი ეჩვენა ამ წამს ბარბარა, რომ მისი ჩახუტებისთვის და ლოყების ჩაკოცვნისთვის, ყველაფერს გაიღებდა.. მიუხალოვდა, შეამცირა მათ შორის მანძილი

ლეა და კახა (თავი 6)

ლეამ მხოლოდ გასროლის ხმა გაიგონა,დაინახა როგორ დაეცა კახას სხეული მიწაზე ლეა ჩაიმუხლა კახასთან და ტირილი დაიწყო,-ლეა...ლეა ნუ ტირიხარ მე კარგად ვარ და არ მოვკვდები....მიყვარხარ-მეც მიყვარხარ კახა მეც

სიმდიდრე თუ ბედნიერება 23

-სანამ წერილს წავიკითხავდი თორნიკე მივიწყებული მყავდა მაგარმ არა ისე რო სულ აღარ მეფიქრა მასზე, მიყვარდა მაგრამ გულში და ვფიქრობდი რო დავივიწყებდ, წერილის წაკითხვის შემდეგ ისევ თავიდან გამახსენდა ყველაფერი

ჩემი არ გეშინოდეს!

-ისე დღეს დილით რა კივილიც ვერ მოასწარი, ახლა აინაზღაურე დაგორებისას. - ამბობს და მის ,,ქოლგეით" კბილებს მიჩენს.-არა, ისე რამ ჩაგაცვა ასეთი მაღლები? დებილები ხართ რა ეს ქალები! -ამბობს და თან ხარხარებს. ცოტა ვერ უნდა იყოს

მელანქოლიკი 9

არა! ეს ჩემი ჯულია არ არის... ის მეწამულისფერი ტუჩები გასთეთრებია, ლოყები გაფერმკთალებია და ჩავარდნია. ექიმის შეხება მაფხიზლებს, ხელებს უშედეგოდ ვიქნევ და კედლებს ვეჭიდები. არ მინდა მარტო დავტოვო...

ისევ შენ..(2)

ყველაფერი ნათელი გახდა ჩემთვის, ეს ის ბიჭი იყო ბათუმში, ცეცხლმოკიდებული სახლიდან რომ გამომიყვანა, რომელის ნახვასაც ამდენი ხანი ვნატრობდი, ზუსტად ისეთი მწვანე თვალები, რომლითაც მისი ამოცნობა