დაუვიწყარი (33)

მთელს ხმაზე დავიყვირე, იმდენად ძლიერად, რომ ყელი ამეწვა.. ტირილს უფრო და უფრო ვუმატებდი, მთელს ხმაზე მოვთქვამდი და მუცელს ხელს არ ვაშორებდი.. მთელი სხეული დაბუჟებული მქონდა, კანი მეწიწკნებოდა, თითები მეყინებოდა ვხვდებოდი, რომ ცოტაც და გავითიშებოდი.

მომავლის იმედი (2)

დილით როგორც ყოველთვის ადრე გამეღვიძა. ცოტა ვირბინე შხაპი მივიღე და ტელევიზორს შემოვუჯექი, როგორც იქნა დრო გავიყვანე, 4 საათია წასვლა მინდა მაგრამ ჯერ ერთი საათით ადრეა. სრულიად მომზადებული ვდგავარ მისაღებში და წამებს

შეშლილი მეგობრები (5)

თვალები დავხუჭე.გეჩვენება შევუძახე თავს. ადრეც ბევრჯერ მომჩვენებია. თვალები გავახილე.ისევ აქ დგას.თვალები ცრემლებით ამევსო. ცრემლები წამომივიდა. მია ნიღაბს ნუ კარგავ. გამომძახა ბოროტმა ალტერეომ რომელმაც სასარგებლო რჩევა მომცა. ცრემლები მოვიწმინდე და

გიჟი გოგონას ისტორია…10

ყველა წავიდა... მხოლოდ მიმი და გიო შემორჩა დარბაზს... მია შუა დარბაზში იდგა და ილეთებს იმეორებდა... გიოც შეუერთდა... ცოტა დაიბნა, მაგრამ არ შეიმჩნია და ისევ გააგრძელა... ბოლოს გადააწვინა ხელზე დაიხარა ტუჩები ყურთან მიუტანა და დასჩურჩულა „ყოჩაღ“ და

რაჭა ჩემო სიყვარულო 7

რატომ მიმატოვა? რატომ წავიდა? უკვე დარწმუნებული ვიყავი იმაში რომ კარგად იყო... არც არაფერი სჭირდა, მაგრამ ჩემთან დარჩენა არ მოისურვა. არ ვიცოდი რა მიზეზი მომეძებნა მისი საქციელისთვის. ნუთუ მაშინ რამე არასწორად ვთქვი... შეცდომა დავუშვი...

მალე მოგირჯულებ გპირდები (1

-ბიჭები მელოდებიან (მე) -ერთს ჩაგეხუტები და წავალ (ილია) -არა (მე) წასვლა დავაპირე, მაგრამ ხელი მომკიდა მისკენ შემატრიალა და მიმიხუტა, შემეშინდა არ ვიცოდი რა გამეკეთებინა, წინააღმდეგობას ვუწევდი,

წყეული ღამეები[16]

-ამის დედაც...თვალები თრა*ში გაქვს? ვინ მოგცა მართვის მოწმობა?-კაცი შეჭეჭყილ მანქანაზეანიშნებდა და ახმას უფრო უწევდა.გარშემო ხალხი შეკრებილიყო,ერთი ნარინჯისფერჟილეტიანი მამაკაცი კი თორნიკეს მანქაეს გვერდით იდგა,ზუსტად მის ფანჯარასთან.

ისტორია N2

-არ მოგწონვარ?-არა-სანდროს ფულებზე ხარ შეყვარებული?ზიზღის გრძნობა გამიმძაფრდა. მინდოდა ხელი გამერტყა. საერთოდ ვინ იყო, ამდენს რომ ბედავდა?-არა, უბრალოდ მკვლელები არ მიზიდავს!!! ვუთხარი და მაშინვე მივხვდი რამხელა შეცდომაც დავუშვი.შებრუნდა და წავიდა.

სისხლიანი ხელები ( I-თავის მეორე ნაწილი)

ბოდიში - მითხრა თეკლამ, - არც კი ვიცი რითი დავიწყო. დიდიხანი ფიქრობდა - თავიდან რომ დაიწყო არ ჯობია? -ვუთხარი ჩუმად. ყოყმანობდა ეთქვა თუ არა და ბოლოს ნელ-ნელა ენის კანკალით თქვა - ორსულად ვარ.

შოკოლადისფერი “ნაწილი მესამე“

-აბა მეტს რას ელოდი?-იკვირვებს-მადლობას ხოარა? -არაფერს არ ველოდი,მაგრამ ჩემი დამცირება ასე არ შერჩება.-ლეპტოპი დავიდე ფეხებზე -იცი სად მუშაობს?