40 წელი ..

45 წელი... 45 წელი გავიდა დღიდან, როდესაც პირველად დაგინახე... 45 წელი და ისე მახსოვს, თითქოს გუშინ იყო ეს დღე. შენი ლამაზი, შავი, გრძელი და ატლასივით სწორი თმა გქონდა ჩამოშლილი, რომელიც შენს წითელ კაბას თითქმის წელამდე გიფარავდა

ENDI(2)

მანქანიდან გამოვიდა და შემომხედა,აშკარად გაბრაზებული იყო, კარი გამოაღო და მანქანაში კი არ ჩამსვა ჩამდო"იდიოტი"გავიფიქრე ღვედი გადამიჭირა "ჯიუტი გოგო"ჩაილაპარაკა.

ჩემი გულის მეფე (11)

დილით რომ გავიღვიძე ბექა უკვე საწოლში აღარ იწვა. ნელა წამოვიზლაზნე და სპორტულებით გავალაჯე აივანზე -დილამშვიდობის-ვუთხარი ბებიას და ლოყაზე ვაკოცე.

შეშლილი მეგობრები (4)

მომშორდა და დამნაშავეს თვალებით შემომხედა.შემდეგ სწრაფი ნაბიჯით გავიდა გარეთ.რა დამემართ? უფრო მეტს ველოდი.მე სულელი ველოდი საალერსო სიტყვებს მაგრამ არა ეს არ მხომხდარა. პატარა რომ ვიყავი დედა მიკითხავდა პრინცებზე მათ გარეგნობაზე

ბედნიერება გაზიარებით (29)

_ვიღაცისთვის კარგი გაკვეთილი უნდა იყოს ეს სიმღერა ვგონებ! - თქვა ავალიანმა, რომ დასრულდა სიმღერა და სარკიდან გვანცას გახედა. სახეზე ეშმაკური ღიმილი დასთამაშებდა....

- ვატო ვეკუა (ბინო ) 11

- ვატო- ნინას ჩურჩულმა გააღვიძა ვეკუა.- ხო- ბედნიერმა გაუღიმა და მის სახეს დააკვირდა, სახეს რომელიც ასე ენატრებოდა.- აღარ დამტოვო თორემ მოვკვდები- ცრემლით სავსე თვალებით ახედა ყიფიანმა. - ჩემი ბავშვი- დაიჩურჩელა ვეკუამ და ნინამთელი ძალით ჩაიხუტა.

ჩემი გულის მეფე (10)

-მარიამ დაჯექი უკვე თავბრუ დამეხვა-ხმამაღლა მითხრა გიორგიმ -ვნერვიულოობ-ავბუზღუნდი მე და დივანზე მოწყვეტით დავეცი. -რატო?-გაკვირვებულმა გამომხედა მან.

დაუვიწყარი (32)

ანას მესიჯმა შემძრა, მივხვდი რაშიც იყო საქმე. ლუკას ვურეკავდი, მაგრამ არ პასუხობდა. არ ვიცოდი სად მომეძებნა, ბარშიც ვიყავი, კლუბშიც..არა, გატყუებთ. ვიცოდი სადაც იყო, მაგრამ იქ მისვლის მეშინოდა

გიჟი ხარ, მაგრამ ჩემი გიჟი 1

როგორც ყველა დღე ეს დილაც ჩემი ძმის ჯუჯღუნით დაიწყო -თინა ადექი მაგვიანდება სამსახურში იცოდე ფეხით წახვალ -აუ დავრჩები დღეს რა -შანსი არა, მერამდენედ დაგტოვო ადექი -აუ კაი რა მაკას მივეხმარები

რაჭა ჩემო სიყვარულო 6

ოცნებები წარსულში დარჩა... ნამსხვრევებად იქცა მინაზე დახატული ლამაზი მომავალი, რომელსაც უნდა მოვფრთხილებოდი... რამდენიმე წუთი გაუნძრებლად ვუყურებდი ბექას იატაკზე დაგდებულ სხეულს, მერე კი უგონოდ დავეცი ძირს.