ზაფხულის ერთი ლამაზი დღე იყო 9

დილით რომ გამეღვიძა თითქმის იგივე პოზაში ვიწექით, სწრაფად ავწიე თავი და მძინარ რატის დავხედე, ბოროტულად ჩავიცინე და სწრაფად ვკარი ფეხი, პირველ ცდაზე ვერაფერი ვქენი, თუმცა მეორეთ უკვე მთელი სხეულით მივაწექი, მალევე გაისმა ძირს დაცემის ხმა, შემდეგ

ჩემი ნიკუშა (7)

მაშინ თავისი გრძნობები საბოლოოდ დამიდასტურა. მალე მან ჯიბისკენ წაიღო ხელი, ვხვდებოდი ეს კარგს არაფერს ნიშნავდა, უცაბედად ნიკას ხელებში ვერცხლისფერმა დანამ გაიელვა. - გეგონა გამოძვერი და აქ ვერ მოგაგნებდი ? აქ ამიტომ გადმოხვედი ხო ? გგონია აბორტს თუ

ადვოკატი (5)

დილით ადრე ავდექი... სავარჯიშოდ წავედი, თან ჩარკვიანს ვუსმენდიი... საუკეთესო განტვირთვი საშუალებაა ჩემთვის... ძალიან ვნერვიულობდი... მნიშვნელოვანი დღე იყო... სულ სანდროზე ვფიქრობდი..12 საათზე სასამართლოში წავედი... სანდრო გამოიყვანეს..

{8}-{9} ამ თვალით უწვდენელ ჰორიზონტამდე...

მაპატიეთ გუშინ ნაწარმოები ვეღარ გავაგრძელე. <3 ამიტომ დღეს ისევ 2 თავს ავტვირთავ. :) :* და კვლავ უმორჩილესად გთხოვთ თქვენი აზრი კომენტარებში დატოვეთ,ეს ძალიან მნიშვნელოვანია ჩემთვის,მირჩიეთ რაიმე. <3 <3

სიყვარული გგავს შენ!

ორი დღე რჩებოდა და წამოსვლას ვაპირედით ბარში ემლოდებოდა გიორგი სწრააფდ სევედი და ადგილზე გავქვავდი დავიანხე ვიღაც გოგო როგორ ეცა გაბრზებული წავედი მათკენ ხელით ნელა გამოვწვიე უკან გიორგი გამომცდელად მიყურებდა

BAKING LOVE (თავი მე-4)

-იმედი მაქვს საღამო იდეალურად ჩაივლის, დღეს მინიმუმ ერთ მეგობარს მაინც თუ არ დავკარგავ შურიანობის გამო, ჩათვალე რომ ჩაფლავდი. -აჰაჰაჰ, კარგად გამაცინე. -მე არ ვხუმრობ.-ეს სიტყვებიც საკმაოდ სულელურად ჟღერდა გვანცასთვის, მაგრამ არც ეს აინტერესებდა.

უკუღმართი ბედი...[თავი მეცხრე]

ყოველთვის, ნერვები ეშლება თავის უბედობაზე..ნერვები ეშლება,თავის თავზე. ყველა ხათა’ბელაში თავს, რომ ყოფს. განა გამტყუნებს კაცი ამ ჩერჩეტ გოგოს?! რას უძვრებოდა იმ თავზე ხელაღებულ ბიჭს, თითქოს მისი დიდი ხნის ნაცნობი ყოფილიყო.ვერც დანიელს გაამტყუნებ?!

მედალიონი

ერთ ქალიქის განაპირას ცხოვრობდა ერთი ლამაზი ქალი , სილამაზით და სიკეკლუცით არავინ იყო მისი სადარი, მისი იმედი და სიხარული იყო ქმარი და ლამაზი შვილი. დროს ატარებდნენ სულ მხიარულად და არა ჰქონდათ მათ გასაჭირი, შვილს მან დაარქვა მან სახელად რეზო,

შენ ჩემი გახდები.... (თავი 11)

როგორ მიყვარდა ზამთარი,ჩემსავით ცივ-თბილი-სუსხიანი,მშფოთვარე,ბობოქარი,განსხვავებული და სპეტაკი...მაგრამ ისე მტკიოდა სული და გული, ზამთარი და მთვარიანი ღამეც კი ვერ მიამებდა ოდნავადაც ტკივილს...ჩემი ''სულის ნაწილიც'',რომ დავკარგე,მაშინაც არ

კიდევ ერთი მთიელი? (ნაწ.4.)

დილა შატილში საოცარია იღვიძებ და ხვდები ,რომ სამყარო მშვენიერია თითქოს დისნეის მულტფილმში აღწერილი სამყარო გეშლება თვალწინ ,ჩიტების ჭიკჭიკი ,სუფთა ჰაერი,ჰაერში გაფანტული თავისუფლება ყველაფერი ერთად ერწყმის ერთმანეთს და გაგრძნობინებს ,რომ ადამიანთა