ჩემი სული და გული ხარ კრეტინო[3]

ე პირველად ველოსიპედზე დავკარგე წამიერად გონება.. იმის მერე კიდევ ბევრჯერ დავკარგე გონება... ორშაბათს და სამშაბათს გულში დიდი დანაკარგი ვიგრძენი და ძალიან ცუდ ხასიათზე ვიყავი... სამშაბათს ბოლო გაკვეთილი ფიზკულტურა მქონდა და გასახდელში ტირილი ვერ

უმიზეზო ბედნიერება (სრულად)

-შეიძლება არ მაქვს ის, რაც გეკუთვნის მაგრამ... მაგრამ გეფიცები, ყველაფერს მოგცემ! -ალუღლუღდა თავჩახრილი, -თუ საჭირო იქნება, გულს ამოვიღებ და ხელებში ჩაგიდებ! ოღონდ აღარ მინდა შენგან წასვლა და მარტო სუნთქვა.. შენი ფილტვებით მინდა ვისუნთქო, შენი

ჩემი სული და გული ხარ კრეტინო(3)

მე პირველად ველოსიპედზე დავკარგე წამიერად გონება.. იმის მერე კიდევ ბევრჯერ დავკარგე გონება... ორშაბათს და სამშაბათს გულში დიდი დანაკარგი ვიგრძენი და ძალიან ცუდ ხასიათზე ვიყავი... სამშაბათს ბოლო გაკვეთილი ფიზკულტურა მქონდა და გასახდელში ტირილი ვერ

"გპირდები" - (13)

ცოტა ხანი გავჩერდი საპირფარეშოში ესე ჩაკეტილი. ნელ-ნელა ვწყნარდებოდი. ბოლოს რომ ივხვდი რა სისულელეზეც დავიწყე ბღავილი ჩემს თავზე გამეცინა. დავწყნარდი საბოლოოდ, თავი მოვიწესრიგე და გარეთ გავედი. ისევ ცეკვავდნენ სანდრო და თიკა.

გაუმარჯოს რაჭველებს!

"ოცნება ჩვენი უკვე ასრულდა, რადგან შენება სოფლის დასრულდა ასე ლამაზი ჩვენი მხარეა, სადაც ყვავილნარს გაუხარია სოფელო, ჩემო სოფელო,ლამაზო ჩემო მხარეო, მინდოდა შენთვის მომევლოო, დღეს შენით გავიხარეო, მინდოდა შენთვის მომევლო, დღეს შენიით გავიხარე"

ძლიერი ქალი (სრულად)

შენ შეიძლება ვერ ხვდები,ან თუნდაც არ გსურს გაიგო ბუნების ცვალებადობა,მზეში აჭრილი ცხელი ორთქლი ციდან ჩანჩქერივით ეშვება და მიწას ხმაურით ედება,გაზაფხულია და ალუბლის ხეების ძირში დავიდე ბინა,საოცარი სურნელი ასდის წვიმის წვეთებით გაჟღენთილ მიწას,

შეშლილი, შეშლილი ევა! თავი II

რამდენიმე საათიანი დამღლელი მგზავრობის შემდეგ, რომელიღაც, მიყრუებულ სოფელში შევდით, მხოლოდ ერთი მოხუცებული კაცი შევამჩნიე, რომელიც გაკვირვებული მოშტერებოდა მანქანას. _ეტყობა აქ ცივილიზაცია ჯერ არ შემოსულა..._ჩავილაპარაკე ჩემთის. _შენ ალბათ რობოტი

შეხვედრა წარსულთან (სრულად )

გოგონას არაფერი უთქვამს, ბიჭს ქვემოდან ახედა... მანაც აზრზე მოსვლაც არ აცადა ისე დაეკონა ტუჩებზე... ადრეც უკოცნია მისთვის, თუმცა ასეთი მომთხოვნი არასდროს ყოფილა... გოგონა წამიერად დაიბნა, ხელები თმებში შეუცურა და ოდნავ მოქაჩა... მისმა საქციელმა ბიჭი

ჯარში ნაპოვნი სიყვარული (თავი 7) დასასრული

ელისაბედი იჯდა იმ სახლის სახურავზე, რომელთანაც ყველაზე დიდი და ტკბილი მოგონება აკავშირებდა, იხსენებდა როგორ აუხსნა სიყვარული ალექსანდრემ და ცრემლები დიოდა, ენატრებოდა! უყვარდა! იგრძნო შეხება, მიტრიალდა, დაინახა მონატრებული სიყვარული, ნელ-ნელა

აი .. რა მაკლდა ჰავაიზე [7]

ცხელი სუნთქვა შეაფრქვია ათრთოლებულ სახეზე...მძიმე ნერწყვი გადაყლაპა.. გოგონას აჩქარებული გულისცემა და დახორკლილი კანი რომ,იგრძნო გათამამდა... ჯერ ნაზად გადაატარა მისი ტუჩები ალექსანდრასას.. შემდეგ კი ძალიან ძალიან მომთხოვნად, ვნებიანად და გიჟურად