კაი ბიჭის გოგო ხარ(თავი მეოთხე)

უცებ სანდრო ჩემს ტუჩებს დაეწაფა. გემრიელი ^^. მაგრამ მალევე გავჩერდით რადგან კარებში ლიზი, ვაკო და ბიჭები დავინახეთ. სახლში ვიყავი და ვმეცადინეობდი როდესაც ვაკომ დამირეკა და მაცნობა რომ სანდროს მანქანა შეამჩნიეს რომელიღაცა საავადმყოფოსთან. ვიფიქრე

გაურკვეველი ქორწინება (დასასრული)

კაფეში ფარდები ჩამოეფარებინათ, რაც გარედან ძალიან კარგად ჩანდა. ამან სიტუაცია უფრო იდუმალი გახადა და სიმტკიცე შიშში გადაეზარდა მაკალათიას.. კანკალმა შეიპყრო, როდესაც სახელურისთვის უნდა მოეკიდა ხელი. იმდენად ძლიერად ცახცახებდა, უჭირდა ხელი რაც

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 17)

-ეგრე გამოდის-გაიცინა მანაც და საქმე გააგრძელა. მისაღებში შევედი, ბესო მდივანზე წამოკოტრიალებულიყო და ტელევიზორს უყურებდა, უჩა კიდე ისეთი სახით იჯდა რომ შეგეშინდებოდათ, ხელთ რომ ეგდო ვინმე ნამდვილად შემოაკვდებოდა. ლელუკამ დაგვიძახა ყველაფერი

მისაკუთრებული ბედნიერება 5

საათს დავხედე ორი ხდებოდა,უცბათ საშინელმა აზრმა გამიელვა თავში და საწოლიდან წამოვხტი,ფრთხილად მოვათვალიერე გარემო და როცა მივხვდი არავინ იყო ლევანის საძინებლის კარებს მივადექი,სახელური ფრთხილად დავაწიე და ქურდივით შევიპარე..... საიდანღაც მკრთალი

მოტაცება შეკვეთით 1

ჰეეი, მე ნიტა ვარ. ჩემს თავზე ლაპარაკი არ მიყვარს, თუმცა გეტყვით რომ ვარ 18 წლის, ვსწავლობ და ამის გამო მომიწია მშობლიური მხარის დატოვება და დროებით თბილისში გადმობარგება. აქ თითქმის არავინ მყავს და ერთი სული მაქვს როდის ვიქნები ჩემს გიჟ მეგობრებთან

შეთავსებით ძიძა (თავი 4)

გაკვირვებული მოვშორდი ბიჭებს და თვალებ დაჭყეტილებს, ერთი წერტილისთვის რომ გაესწორებინათ მზერა, შევხედე. -დამიანეეეე!-კვლავ განმეორდა ყვირილი და ამჯერად მათ პასუხს არ დავლოდებივარ, ისე გავიქეცი გარეთ. ნანახმა კი ადგილზე მიმაჯაჭვა. მისი უდიდებულესობა

ტკბილი სიყვარული (სრულად )

ნუცის დილით ძალიან ადრე გაეღვიძა .. გამოცდა 1 საათზე ჰქონდა მაგრამ ისე ნერვიულობდა,რომ 9 საათზე უკვე ფეხზე იყო.დრო ძალიან იწელებოდა ამიტომ გადაწყვიტა, რომ ცოტა ადრე გასულიყო სახლიდან.. ასეც მოიქცა. ჩაიცვა,თავი მოიწესრიგა და სამზარეულოში გავიდა,სადაც

ამდენ ფიქრს, როგორ იტევს გული 2

მასწავლებლიდან გამოსულს მასზე ფიქრები არ მშორდებოდა (მართალია არც შესვლისას მყავდა დაიწყებული, რადგან...). ახლა ფიქრები კიდევ უფრო გამიმძაფრდა, რადგან სადარბაზოდან გავედი თუ არა შევხედე, რომ აღარ წვიმდა. ახლა როგორღა ვნახავ?! ამოიკვნესა ჩემმა მემ..

აი... რა მაკლდა ჰავაიზე [2]

სანატრელი 1 საათიც მოვიდა... ფანჯარა გამოაღო და თავი გარეთ გაყო ამინდის მოსასინჯად... მაშინვე შეეფრქვია სახეზე ცივი ნიავი...დასველებულმა გარემომ და ქუჩაზე წყლის გუბეებმა ხომ საერთოდ წაუხდინა გუნება.. ახლა ურჩევნია იჯდეს სახლში და რამე კარგი წიგნი

რამდენად ტკბილი არ უნდა იყოს ოცნება, რეალობა მაინც მწარეა [7]

ღიმილით მივიწევდი, აკოს გაღვიძებაში დარწმუნებულმა, თუმცა ღიმილი სახეზე შემაშრა, შემეყინა, შემახმა. იმედგაცრუებით აივსო შიგნეულება, არანაირი ბრაზი, წყრნა, მრისხანება, მხოლოდ იმედგაცრუება, ტკივილი და სივრცე, ცარიელი სივრცე. სიკვდილი ისევ განვიცადე,