სადღაც გულის სიღრმეში (6)

გოგოები საქმეს შევუდექით. ბევრს ვჭორაობდით ისე საუბარიწამოვიწყეთ თედოზე - გოგო ეს თედო გუშინ გოგოსთან რო იყო რას გავდა ფუ სწერვა - ხო მეც აგგ ვიპიქრე (ნია) - მარ შენ არიტყვი არაფერს - აუ თავი დამანებეთ რა ამდროს ნიას თვალებით ვანიშნე რა სჭირსთქო

ქორწილების ორგანიზატორი 6

მთელი გზა დიტო და საბა არ გაჩერებულან, ტელეფონში კატას ელაპარაკებოდნენ და ხან ერთი იდგა რიგში ხან მეორე, ბოლოს დაჩაგრულ დიტოს ჩემი ტელეფონი მივაწოდე და იქ განაგრძო თამაში -არასდროს ყოფილან ასეთი აჟიტირებულნი დღეს რა დაემართათ არ ვიცი.- თმისს

კაი ბიჭის გოგო ხარ(თავი მეოთხე)

უცებ სანდრო ჩემს ტუჩებს დაეწაფა. გემრიელი ^^. მაგრამ მალევე გავჩერდით რადგან კარებში ლიზი, ვაკო და ბიჭები დავინახეთ. სახლში ვიყავი და ვმეცადინეობდი როდესაც ვაკომ დამირეკა და მაცნობა რომ სანდროს მანქანა შეამჩნიეს რომელიღაცა საავადმყოფოსთან. ვიფიქრე

გაურკვეველი ქორწინება (დასასრული)

კაფეში ფარდები ჩამოეფარებინათ, რაც გარედან ძალიან კარგად ჩანდა. ამან სიტუაცია უფრო იდუმალი გახადა და სიმტკიცე შიშში გადაეზარდა მაკალათიას.. კანკალმა შეიპყრო, როდესაც სახელურისთვის უნდა მოეკიდა ხელი. იმდენად ძლიერად ცახცახებდა, უჭირდა ხელი რაც

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 17)

-ეგრე გამოდის-გაიცინა მანაც და საქმე გააგრძელა. მისაღებში შევედი, ბესო მდივანზე წამოკოტრიალებულიყო და ტელევიზორს უყურებდა, უჩა კიდე ისეთი სახით იჯდა რომ შეგეშინდებოდათ, ხელთ რომ ეგდო ვინმე ნამდვილად შემოაკვდებოდა. ლელუკამ დაგვიძახა ყველაფერი

მისაკუთრებული ბედნიერება 5

საათს დავხედე ორი ხდებოდა,უცბათ საშინელმა აზრმა გამიელვა თავში და საწოლიდან წამოვხტი,ფრთხილად მოვათვალიერე გარემო და როცა მივხვდი არავინ იყო ლევანის საძინებლის კარებს მივადექი,სახელური ფრთხილად დავაწიე და ქურდივით შევიპარე..... საიდანღაც მკრთალი

მოტაცება შეკვეთით 1

ჰეეი, მე ნიტა ვარ. ჩემს თავზე ლაპარაკი არ მიყვარს, თუმცა გეტყვით რომ ვარ 18 წლის, ვსწავლობ და ამის გამო მომიწია მშობლიური მხარის დატოვება და დროებით თბილისში გადმობარგება. აქ თითქმის არავინ მყავს და ერთი სული მაქვს როდის ვიქნები ჩემს გიჟ მეგობრებთან

შეთავსებით ძიძა (თავი 4)

გაკვირვებული მოვშორდი ბიჭებს და თვალებ დაჭყეტილებს, ერთი წერტილისთვის რომ გაესწორებინათ მზერა, შევხედე. -დამიანეეეე!-კვლავ განმეორდა ყვირილი და ამჯერად მათ პასუხს არ დავლოდებივარ, ისე გავიქეცი გარეთ. ნანახმა კი ადგილზე მიმაჯაჭვა. მისი უდიდებულესობა

ტკბილი სიყვარული (სრულად )

ნუცის დილით ძალიან ადრე გაეღვიძა .. გამოცდა 1 საათზე ჰქონდა მაგრამ ისე ნერვიულობდა,რომ 9 საათზე უკვე ფეხზე იყო.დრო ძალიან იწელებოდა ამიტომ გადაწყვიტა, რომ ცოტა ადრე გასულიყო სახლიდან.. ასეც მოიქცა. ჩაიცვა,თავი მოიწესრიგა და სამზარეულოში გავიდა,სადაც

ამდენ ფიქრს, როგორ იტევს გული 2

მასწავლებლიდან გამოსულს მასზე ფიქრები არ მშორდებოდა (მართალია არც შესვლისას მყავდა დაიწყებული, რადგან...). ახლა ფიქრები კიდევ უფრო გამიმძაფრდა, რადგან სადარბაზოდან გავედი თუ არა შევხედე, რომ აღარ წვიმდა. ახლა როგორღა ვნახავ?! ამოიკვნესა ჩემმა მემ..