დაბრუნება(3)

-ვაა მართლა ტო? მაშინ ერთად წავიდეთ_გაგვიღიმა.ცვენც დავთანხმდით და ერთად წავედით. ესენი წელს ამთავრებენ. ჩვენ კიდე რამდენი დაგვრჩაა უჰჰ.... მივედით სკოლასთან... შენობაში რო შევედით ყველა მე დამაშტერდა. მოიცა რა ? მიცნეს? არა რა ოთხი წლის წინ ვის

ფულზე ღირებული 13 თავი

ყველაზე სანუკვარი გრძნობაა,როდესაც შენში სხვა არსება ცხოვრობს...როდესაც ხვდებო რომ შენში პატარა არსება ცოცხლობს...რომ ის შენი ნაწილია...შენი სხეულის და სულის ნაწილი... დღითი დღე რომ იზრდება შენში...გებერება მუცელი და შენში იზრდება შენი ნაწილი...რომ

ომგამოვლილები (თავი6)

მის წინადადებას სავარაუდოდ დავთანხმდებოდი, რადგან არ მინდოდა ვყოფილიყავი მარტოხელა დედა, არ მინდოდა ჩემი შვილის მშობლები ცალცალკე ყოფილიყვნენ. მახსოვს ბავშვობაში გეგის მშობლები, რომ დაშორდნენ როგორ შემეშინდა, ჩემი მშობლებიც არ დაშორებულიყვნენ. მაშინ

რა დავარქვა ამ გრძნობას

დღესაც ისე როგორც ადრე უჩვეულოდ იწყება ჩემი დილა,მაღვიძარამ გამომიყვანა სიზმრების კორიანტელიდან და გამახსენა რომ უნივერსიტეტში უნდა წავსულიყავი...მზე ისე სწვავდა გარემოს ლამის მოეკიდა არემარეს...უნივერსიტეტში მისულს ჩემი საუკეთესო დაქალი თამო

ნაყიდი სილამაზე [12 თავი]

-ანა გეყოფა! ყველაფერში ალექსანდრეს ნუ ადანაშაულებ. მას ჩემთვის ძალა არ დაუტანებია, იმ ღამეს, როცა მასთან მივედი მშვენივრად ვიაზრებდი რასაც ვაკეთებდი. მორჩი ყოველ წუთს მასზე ლაპარაკს! შენი აზრით

დააფასე საკუთარი თავი (4)

უკვე მეორედ მიწევს დარეკვა და ეს გოგო მაინც არ მპასუხობს.ესღა უნდა ზუსტად ჩემ ნერვიულობას.სხვა რომ ვერაფერი მოვიფიქრე,ისევ სახლში აბრუნება გადავწყვიტე. გადავწყვიტე და გავიგე კიდეც როგორ დაიძახა ვიღაცამ ჩემი სახელი.

მოულოდნელი შემთხვევა (სრულად)

ისეთი სისწრაფით გაჩერდა მანქანა პირდაპირ ჩემ ფეხებთან გონზე მოსვლა ვერ მოვასწარი შიგნით ისე აღმოვჩნდი. შეშინებული ვუყურებდი უცნობ მამაკაცებს და იმის გააზრებასაც ვერ ვაახერხებდი, რომ უკვე რამდენიმე წუთია მანქანა ჩემთვის გაურკვეველი მიმართულეებით,

ვატო არაბული (3 თავი)

ისე იყო არაბულზე ფიქრში გართული რო თვით არაბულის შემოსვლაც კი არ გაუგია... -კესოო მისმენ? (აშკარად გაღიზიანებულმა ჩაილაპარაკა) -ა ჰო რა მითხარი? (დაბნეულმა ააფხაკუნა ტვალები) -რა და ერთი და იგივეს ორჯერ რომ არ ვიმეორებ ის! (დაიდუღუნა და მისას

ყვავილების გამყიდველი (ნაწილი მეთექვსმეტე)

„ტასოოოო..ტასოოოო“ მომესმა ძილში თანუს გამაწვნიკებელი ხმა .თვალები ზანტად დავაცილე ერთმანეთს და ჩემ გადახვეულ ფეხს შევხედე. მერე იქვე მიძინებულ გაბრიელსაც გადავხედე და კარგად გავიაზრე უკვე მომხდარი.ნელა წამოვიწიე საწოლზე და კარებზე ატეხილ

სამეფო კარზე [6]

დილით რომ გაიღვიძა, წელი ისევ ტკიოდა. გაჭირვებით გადაბრუნდა თამარისკენ, უშფოთველად ეძინა გოგონას. გაეღიმა, წვალებით წამოდგა ლოგინიდან, იქვე მიგდებული ხალათი მოიცვა და ლასლასით გაფრატუნდა თავისი ოთახისკენ.