მიზანი არსებობისთვის ! ( 7 თავი)

იმასაც მიხვდა, რომ როგორი უსაზღვროც არ უნდა ყოფილიყო მათი გრძნობა ალექსანდრეს ტკივილს მაინც ვერ გაწვდებოდა, ვერ მოაშორებდა სისხლისფერ საბურველს, ვერ დაავიწყებდა იმას რომ ამ სისხლის ლაქების გამო მკვლელი უნდა დაესაჯა. ერთიანად მოიცვა სასოწარკვეთამ,

ერთი მშვენიერი დღე

დილით როგორც ყოველთვის დემეტრეს კოცნამ გამომაღვიძა. მე შევიშმუშნე რადგან ისე მეძინებოდა არაფრის თავი არ მქონდა. -მარუს გაიღვიძე რაა-ყურთან მიჩურჩულა მან. -აუუ არა მაღვიძარა შენს გვერდით არ მჭირდება რაა-ავბუზღუნდი მე და დემესკენ გადავბრუნდი, ძალიან

არასოდეს თქვა არასოდეს (თავი 1)

უღიმღამოდ მივაბიჯებ ქუჩაში...ძალიან დიდი ხანი ვიყავი დეპრესიაში კმარა...მეტი არ შეიძლება..ეხლაც ვითომც გასართობად მივყავარ მეგობრებს მაგრამ აბა მითხარით რომელი ადამიანი გაერთობა მაშინ როდესაც ქმარმა გიღალატა და მიგატოვა შვილს კი გვარსაც არ

მაინც მაგარი სიყვარული გცოდნია. 6

ნახვამდის, კარგად დაისვენე.- ზურგი შემაქცია და წავიდა, ბოლოს კი მაინც მივაძახე -"მაინც კარგი სიყვარული გცოდნია".- არ მოტრიალებულა ისე მომაძახა შენცო. სახლში ავედი და ლოგინზე დავეგდე ტირილი არ მინდოდამარა მაინც ვიტირე რაღაცნაირად მივეჩვიე, მის გარეშე

უსაზღვროდ სიმპათიური და ნახევარად შიშველი მეზობელი (6 თავი)

საშინელ ხასიათზე დავდექი, არაფერი მინდოდა, არც ედო, არც გოგა აღარც დაბადების დღეზე ყოფნა,ედოს ვუთხარი მე მივდივართქო და გამოვიქეცი. შემდეგი ერთი კვირა სახლიდან არ გავსულვარ .სამსახურის საქმმებს სახლიდან ვაგვარებდი. გოგასგან არაფერი არ

ნაყიდი სილამაზე [7 თავი]

-დავბრუნდები _ჩახშული ხმით უთხრა ალექსანდრემ, ტუჩები გაილოკა და დაბალ ხმაზე გინებით დაიწყო გზადაგზა შარვლის ჩაცმა. შარვლის ერთი ღილი შეიკრა. ქამრის შეკვრას აპირებდა, გამაყრუებელმა ზარის ხმამ ნერვები,

უბრალო გოგოს პატარა ისტორია. (თავი 9)

ანა გაბრიელს ძლივს მოვაშორეთ...ათას კითხვას უსვამდა,ის კინპასუხის გაცემასაც ვერ ასწრებდა ისე სწრაფად ელაპარაკებოდა...ჩვენ კი სიცილით უკვე მუცელი გვტკიოდა.ანა ისეთი აჟიტირებული და გახარებული იყო რამდენიმე დღე გაგრძელდა მისი დაწყნარების

8

ამათზე ? ამათზე გოგოები ვენებს იჭრიდნენ, დაქალები ერთმანეთს ემტერებოდნენ, სხვა სასტავები იბოღმებოდნენ...სამნი იყვნენ და ერთი ყავდათ კიდევ ანდროს უმცროსი ძმა ... გიო ბიჭი იყო? სამივეს ჯობდა ! ოღონდ პატარა. გოგოხარო ეღადავებოდნენ ბიჭები

*მამაკაცი ბნელი ჩიხიდან (თავი 9)

სტუმრები ნელ ნელა იშლებიან. თითქმის აღარავინაა, მოლოდ ახლო ნაცნობები. ქეთო ლევანთან ერთადაა მთელი საღამოს განმავლობაში. ახლაც ვუყურებ როგორ სეირნობენ ბაღში და არემარეს ქეთევანის გულიანი სიცილი აყრუებს. თაკოსაც გაუმართლა, მათე ყურადღებას არ აკლებს.

პოეტი (ბოლო ნაწილები(დასასრული))

-კი მაგრამ ვინ ხარ? საიდან მიცნობ,სადაურიხარ ? ნია აშკარად ტონს უმატებდა და აღელვება ეტყობოდა. -ნი,გთხოვ,არ შემაწყვეტინო. 92 წელს მამამ სახლში სტუმარი მოიყვანა,მისი მეგობარი იყო , დედამ სუფრა გაუშალა ,მამა და სტუმარი მხიარულად სვავდნენ,ჰო ნი ის