ეკლესია მაცოცხლებელი ძალა!(3)

მოგესალმებით ყველას! ძალიან მინდა რომ გაგიცნოთ, როგორც მივხვდი კომენტარებს მაშინ აკეთებთ როცა რომელიმე ნაწერი მოგწონთ არ ვიცი შეიძლება ვცდები. ..მოკლედ თხოვნა მექნება რომ თუ არ შეგეზარებათ თქვენი აზრი გამოხატოთ კომენტარებში ....შეიძლება არ დამიჯეროთ

ვიღაცას უყვარდი შენ (თავი 11)

სად გადის ზღვარი,რეალურსა და არარეალურს,ბედნიერებასა და უბედურებას შორის? ან არსებობ კი ასეთი გამყოფი ხაზი?! ეს საორჭოფოა მაგრამ არსებობს ბედნიერება და უბედურება,ცვალებადობა კი თავისთავად ხდება,მაგალითად,ხარ ბედნიერი და მალე გააცნობიერებ რომ რაღაც

სულელი მე- 2

-ბიჭუნა შენ ხარ?- მიყურებდა და მიღიმოდა - გოგო ვარ მე - მკვახედ ვუპასუხე და თავი გვერძე გავატრიალე , ვითომც იქ არავინ მდგარა -კარგად ვიცი ვინც ხარ- რეებს ბოდიალობს. - სახელს ვერ ვიხსენებ , მოკლედ ალექსანდრე ვარ -მერე? -მოჭუტული თვალებით გავხედე-

ყვავილების გამყიდველი (ნაწილი მეშვიდე)

საერთოდ ასეთი რაღაცეები არ მაშინებს ,მაგრამ ისე ახლოს აღმოვჩნდი მანქანასთან გული რამის იქვე გამისკდა.ნერწყვი მძიმედ გადავყლაპე და ჩემ სახეზე ურცხვად მოთარეშე წვიმის წვეთები ხელის მოძრაობით მოვიწმინდე.

თბილისლები(3)

გილოცავთ 8 მარტს ესეც შემდეგი თავი.მის ბაგეებს ნაზად ეხებოდა მის ტუჩებს ასე რომ უყვარდა მუცელში პეპლები კიარა დინოზავრები სპილოები და საერთოდ ყვა ცხოველი დადიოდნენ ნიაკოს ვერც კი წარმოედგინდა ასეთი გრძნობა თუ არსებობდა თითქოს სხვა სამყაროში

დარჩი ჩემთან... (თავი მეორე)

უკვე ოთხის ნახევარი იყო, ოთახიდან გამოვედი და დედაჩემს ვუთხარი რომ ნუცასთან მივდიოდი. სახლიდან გამოვედი, კიბეები ჩავირბინე და ავტობუსის გაჩერებაზე დავდექი. 10წუთში იქ ვიყავი და ქალბატონ ნატოს დავურეკე-ქალბათონო ნატო, გამარჯობა, ანუკი ვარ-ხო

გიჟის აღსარება (თავი მესამე)

დილით 8 საათზე გამეგვიძა..საათს დავხედე და გამიკვირდა,ამ დროს რამ გამაგვიძა თქო,მაგრამ ვეღარაფრით დავიძინე და ავდექი..კომპ ჩავრთე და რიცხვს რომ დავხედე გავშტერდი.9 ივნისი..ო ღმერთო..დღეს ჩემი დაბადების დღეა..როგორ მძულს ეს დღე იმედია არავის

მინდოდა მეთქვა მიყვარხარ 4

-ნინი ალბათ ხვდები აქ რატომაც მოგიყვანე. მინდა გუშინდელთან დაკავშირებით ბოდიში მოგიხადო. ძალიან უხეშად მოგექეცი. მაპატიე თავი ვერ შევიკავე. -ჰოო? რამ მიგიყვანა იმ ზომამდე რომ ტირილი დამაწყებინე? ისე ვეკითხებოდი ვითომც არაფერი ვიცოდი გაგასა და ნიკას

თვალები სიყვარულს მეტყველებენ 11

საავადმყოფოში სიცოცხლე სიკვდილს ებრძოდა. სიკვდილისთვის არავის ემეტებოდა ელენე...როგორც აღმოჩნდა საბა ელენეს დიდი რაოდენობით წამლებს უკეთებდა. შემდეგ კი არაადამიანურად სცემდა. უნდოდა ელენესგან თანხმობა მიეღო... თანხმობა იმაზე რომ მისი გამხდარიყო,

მეგობრის დაბრუნება. (ნაწილი 2)

ოთახში შევედი და ეგრევე დავწექი, ვერც კი ავიგე დედას სახლში მოსვლა. უჯვე გვიანი იყო ყველამ დაიძინა, ღამით გავიგე თუ როგორ გაიღო ოთახის კარი, არ შევიმჩნიე ვითომ მეძინა. ლუკა შემოვიდა საწოლზე ჩამოჯდა და რაგაცას ამბობდა მხოლოდ ის გავიგე რისი გაგებაც