სიმპატიური ბიზნესმენი 4

დილას მასზე ჩახუტებულს გამეღვიძა, თავი ყველაზე ბედნიერ ადამიანად ვიგრძენი რასაც თან ახლდა მომავლის შიში. ლექსოს ვუყურებდი და ვხვდებოდი რომ ეს ადამიანი ჩემთვის ძალიან ძვირფასი იყო და არ მინდოდა მისი დაკარგვა. -ჩემო პატარა მე რატომ არ გამაღვიძე ჩემს

მაინც მაგარი სიყვარული გცოდნია. 2

ლოგინზე გადავწექი და დაველოდე ვინმეს მოსვლას, თუმცა ვინმე არ არა , ესემესი მომივიდა მეთქი ეს მაინც იქნებოდა საინტერესო ან უბრალოდ მოკითხვა თუმცა, მხოლოდ ბილაინს ვახსოვარ როგორც ჩანს, საათს გავხედე და 8 ხდებოდა, ბოლოს ამომივიდა მატოობა ყელში და

ნაყიდი სილამაზე

რა ლამაზი დღეა...რა ნათელი მზეა.. იმიტომ, რომ დღეს ევას დაბადების დღეა.._სიმღერა დაასრულეს, თუმცა მაინც არ ვჩქარობდი სანთლების ჩაქრობას. - ....სამი, ორი...ერთიიი!!!.. ჩქარა ევა ჩააქრე...! შოკოლადის ტორტზე ანთებული

შემიყვარდი სულელო(მეცამეტე თავი)

მანქანაში ჩავჯექი ვაკოც მალე ჩაჯდა და თათიას სახლისკენ დავიძარით. -თათია კარს არ აღებს.დემემ მოდით და თუ არ გააღო შევამტვრევო(ვაკო) -კაი.ვუთხარი სლუკუნის პირას მისულმა -ნუ გეშინია(ვაკო)პასუხად მხოლოდ თავი დავუქნიე. 5წუთშI თათიას სახლთან

მიშველეთ მუშაობით მკლავენ! 6

-ბატონო გაბრიელ? -ბოდიში გაქ მოსახდელი... - ეს თქვა და მომიახლოვდა. ხელები ჩემს კეფაზე შემოაწყო, იმდენად დაბნეული ვიყავი რომ ხმას ვერ ვიღებდი. უცებ თავი ჩემს მხარზე ჩამოდო და... ჩაეძინა... თავიდან ისე ვიყავი გაოგნებული რომ ხმას ვერ ვიღებდი, ბოლოს,

ყველაფერი ხდება რაღაცისთვის 2

უცებ ძალიან მომინდა ის ჩემი შვილი ყოფილიყო,მიმეცა მისთვის ყველაფერი რაც დასჭირდებოდა,პირველ რიგში სითბო და მზრუნველობა,ნორმალური ტანსაცმელი და ფეხსაცმელი.. ალბათ მთელ წელს იმ ტანსაცმლით ატარებს რომლითაც ვიპოვე,ფეხზეცშა...

მხატვარი 2

ღამე საშინლად გაიწელა.. ერთი სული მქონდა როდის გათენდებოდა. დილით ისევ ჩემ საქმეს დავუბრუნდი, და თბილისში გავედი.. მერე უნივერსიტეტში. მერე ბიბლიოთეკაში გავედით და დრო უცბად გავიდა. მე და თაკო ვიჯექით და დავალებას ვაკეთებდით პროექტისათვის. მე საათს

ჩემი გვირილა,ანუ სულიერი ევოლუცია (2)

-არ გავიგო.. გესმით?! არ გავიგო ჩემ კლასთან ჩაიაროთ და რომელიმე გოგოს ამრეზით შეხედოთ, თქვენი ბინძური თვალებით!! თორემ...გეფიცებით!! გეფიცებით ეს მუშტი სანატრელი გაგიხდებათ!-დაუღრიალა და მიწაზე დააგდო ჯღარკავამ სიხარულიძე.. რომელსაც არანაირი ემოცია

შეიძულე და გიყვარდეს (თავი I)

ემა დირექტორის კაბინეტთან იდგა და დედამისის გამოსვლას ელოდა.5 წუთის შემდეგ დედამისი კაბინეტიდან გამოვიდა. -ამიხსენი რომელი მოსწავლე ეძახის *ოზს თავის კლასელს ! -რისი ღირსიც იყო ის დაიმსახურა! -ხმას ნუ იღებ ! -უთხრა ემას დედამ და მანქანისკენ

გრძნობები შიშის გარეშე (4)

"როცა გგონია რომ ბედი არ გწყალობს, გახსოვდეს ცხოვრება ყველაზე განსაკუთრებულს გიმზადებს" ეს სიტყვები ყოველთვის მაძლევს იმის უნარს რომ გამოვკეთდე და მძიმე წუთები გადავიტანო მანქანა ჩესკენ ნელა მოიწევდა, ისე ნელა რომ მას კუც კი მოასწრებდა -კარგი რა