წვიმას თუ არა თავს მაინც შეგაყვარებ (7 თავი)

ნუცა გოცირიძე ვენდისში შევიდა და იმ მაგიდისკენ წავიდა, რომლის ადგილიც ქეთამ უთხრა და სკამზე ჩამოჯდა. გაგა არ იყო მოსული. გაიფიქრა თავის ლამაზი პრინცესა არ უშვებსო. იმდენი ხანია ამ კაფეში დადის, მიმტანები უკვე სახეზე სცნობენ. ახლაც მიუახლოვდა მიმტანი

შურისძიება-თავი მეოთხე

ორ საათიანმა ცურვამ განმტვირთა და ის ემოციაც გააქრო, რაც გოგამ გამოიწვია ჩემში. როგორ გამიბედა? სექსი როგორ შემომთავაზა? მერე კი როგორ შემეხო? როგორ აძლევს თავს ამდენის უფლებას? საკუთარ თავზე ვიყავი გაბრაზებული, მე მივეცი მას ღრმად შეტოპვის

გვერდი-60.სიტყვა-მიყვარხარ (სრულად)

ყველა ადამიანის ცხოვრებაში დგება მომენტი,როცა ღამის 3 საათზე გეღვიძება,გახედავ სავსე მთვარეს და შიში გიპყრობს. შიში შენი უინტერესო ცხოვრებისა და განვლილი უფერო დღეეების.გახედავ იქვე გადაშლილ წიგნს და სიბრაზე გიპყრობს.მიდიხარ და ხურავ,მაგრამ აზრი არ

-ეს ომია? -სულაც არა ეს ჩემი ხასიათია - 6

მხოლოდ მარწყვის და კივის ნაყინი ვჭამე მერე კი ნიკას თავი დავადე და ეგრევე ჩამეძინა დილით კი მზის სხივებმა მომჭრა თვალი და ავდექი ვიბანავე და ჩავიცვი ჩემი ლამაზი სულ სწორი შავი კაბა შუაში მთელ ჩაყოლებაზე ლამაზი შავი ბრჭყვიალები ქონდა იმავე ფერის

damn he's hot (1)

–სალო, კარი დაკეტე მივდივართ ჩვენ!–მომძახა დედამ შემოსასვლელიდან. –დე შენც მიდიხარ? –ხოო, ნინოსთან გადავალ ახალი სამსახური დაუწყია!–სიხარულით განაცხადა დედამ. –გაემზადე და მერე მოვალ თორე შენი ამბავი რო ვიცი… სიტყვა შემაწყვეტინა კარის მიჯახუნების

ეკლესია მაცოცხლებელი ძალა!(3)

მოგესალმებით ყველას! ძალიან მინდა რომ გაგიცნოთ, როგორც მივხვდი კომენტარებს მაშინ აკეთებთ როცა რომელიმე ნაწერი მოგწონთ არ ვიცი შეიძლება ვცდები. ..მოკლედ თხოვნა მექნება რომ თუ არ შეგეზარებათ თქვენი აზრი გამოხატოთ კომენტარებში ....შეიძლება არ დამიჯეროთ

ვიღაცას უყვარდი შენ (თავი 11)

სად გადის ზღვარი,რეალურსა და არარეალურს,ბედნიერებასა და უბედურებას შორის? ან არსებობ კი ასეთი გამყოფი ხაზი?! ეს საორჭოფოა მაგრამ არსებობს ბედნიერება და უბედურება,ცვალებადობა კი თავისთავად ხდება,მაგალითად,ხარ ბედნიერი და მალე გააცნობიერებ რომ რაღაც

სულელი მე- 2

-ბიჭუნა შენ ხარ?- მიყურებდა და მიღიმოდა - გოგო ვარ მე - მკვახედ ვუპასუხე და თავი გვერძე გავატრიალე , ვითომც იქ არავინ მდგარა -კარგად ვიცი ვინც ხარ- რეებს ბოდიალობს. - სახელს ვერ ვიხსენებ , მოკლედ ალექსანდრე ვარ -მერე? -მოჭუტული თვალებით გავხედე-

ყვავილების გამყიდველი (ნაწილი მეშვიდე)

საერთოდ ასეთი რაღაცეები არ მაშინებს ,მაგრამ ისე ახლოს აღმოვჩნდი მანქანასთან გული რამის იქვე გამისკდა.ნერწყვი მძიმედ გადავყლაპე და ჩემ სახეზე ურცხვად მოთარეშე წვიმის წვეთები ხელის მოძრაობით მოვიწმინდე.

თბილისლები(3)

გილოცავთ 8 მარტს ესეც შემდეგი თავი.მის ბაგეებს ნაზად ეხებოდა მის ტუჩებს ასე რომ უყვარდა მუცელში პეპლები კიარა დინოზავრები სპილოები და საერთოდ ყვა ცხოველი დადიოდნენ ნიაკოს ვერც კი წარმოედგინდა ასეთი გრძნობა თუ არსებობდა თითქოს სხვა სამყაროში