ჩემი ახალი მეზობელი (3)

კოცნის შემდეგ ტერასაზე გავედით,თავიდან არაფერს ვეუბნებოდით ერთმანეთს,ხელი ორივეს მოაჯირზე გვედო და უბრალოდ თბილისის ხედს ვუყურებდით,სრულიად გაყინული ვიყავი,შინაგანად როცა ვღელავ ვერაფერზე ვკონცეტრირდები და ვფორიაქობ, ხელები მიკანკალებს და გული

7 წლის შემდეგ! (თავი 4)

-დუდა მე შენი ნამდვილი ცოლი არ ვარ ხომ არ დაგავიწყდა?-გაიხსენე რომ დემეტრეს გასამწარებლად გჭირდები. -ესეიგი ეგრე ქალბატონო ნუკა?-კარგი მერე არ ინანო ეგ სიტყვები..-მე გაგაფრთხილე..-იცოდე თავად თვქი რომ ჩემი ნამდვილი ცოლი არ ხარ..

ცარიელი ფურცელი (თავი 8)

არაფერი მახსოვს ამ დღეებში რა მოხდა ჩემს ცხოვრებაში რადგან, ავარიაში მოვყევი, მეუბნებაინ რომ არაფერი არ არის საშიში, მაგრამ არაფერი მახსოვს ვინ ვიყავი, რას ვაკეთებდი ხშირად და რა უნდა მექნა ყოველ დღე. დაბნეული ვარ. ყოველ დღე ვიღაც ჩემთვის უცნობ

შეპყრობილი

როდესაც რაღაც გიყვარდება მთლიანად მასზე ხარ მიჯაჭული, მთლიანად მისი ხარ, მასთან ხარ, მასში ხარ თითქოს შენი ნაწილია რაღაც ნაწილი რაც შენს ფიქრებში სამუდამოა.

არ დამივიწყო VII

ოთხიდან გამოტანტალდა ფეხშიშველი და ჩემთან მოვიდა -ლიტა -ხო ჩემო ერთადერთო? -ნატინს მიტიდი? -გიყიდი აბა რას ვიზავ. -მიტალქალ.

მარტო'სული

უყურებდა ღიმილს, მის დაწვრილებულ თვალებს და გულწრფელ ღიმილს , რომელიც მხატვარმა კარგად დახატა , მაგრამ მაინც არ იყო ის რასაც სინამდვილეში ხედავდა . ფოტოები ინახავენ მოვლენებს , წარმოადგენენ ცზოვრების ვიზუალურ ჩანაწერებს , მაგრამ ადამიანის სულს ვერ

საქორწილო კაბა (12 თავი)

მანქანაში ჩავსხედით მე და სანდრო, მე ძალიან დაძაბული და აღელვებული ვიყავი, როცა მანქანა დაიძრა ადგილიდან

სიყვარული რეალობის წინააღმდეგ (დასასრული)

-13 სექტემბერი იყო როცა შენ პირველად მომწერე, ჩემს ბნელ და უმზეო ცხოვრებაში შემოიჭერი და ყველაფერი და თან არაფერიც მაშინ დაიწყო...

გიჟის გიჟური სიყვარული - V +18

შენობაში შესვლისთანავე ნიტა ისე უყურებს გარემოს თითქოს დროში სამოგზაუროდ წამოვიყვანე, მაგრამ აქ დრო მართლა გაჩრებულია. -რას იტყვი?- ვეკითხები როდესაც მის სახეს ვაკვირდები -სერიოზულად?- ჩურჩულებს ნიტა- აქ გაჩერება როგორ შეიძლება ადამიანების, ესენი

ბიჭი ფანჯრიდან (13 თავი)

7 თვეა რაც გათხოვილი ვარ და შენს ნაღებ საზოგადოებას წარმოდგენს არა აქვს ჩემს ქმარზე. რაიყო შეგრცხვა? ტატო წავიდეთ. - წამოდგა კატო. - აქ არც უნდა მოვსულიყავით.