ნუ ღელავ, ხვალ მზე იქნება... (ნაწილი 7)

ახლიდან ცხოვრების დაწყება ცოტა ძნელია, მაგრამ აუცილებელი, განსაკუთრებით როდესაც თავგანწირვა თუ თავდადება არ გიფასდება და არც აინტერესებთ. ამიტომ, რატომაც არა? ხვალიდან ვიწყებ ახალ, მაგრამ საკმაოდ მყარი ნაბიჯებით წინსვლას და ბედნიერებას... ამ

მეც შემიყვარდა (თავი მეცხრე)

თერთმეტი წლის ვიყავი სოფელში მეზობლის ბიჭმა რომ მითხრა პირვლად მიყვარხარო, მე კი თმებით ვითრიე ეს როგორ გაბედე თქო. მერე თოთხმეტი წლის ვიყავი სკოლაში ერთმა ბიჭმა მითხრა იგივე, მას კი ისეთი სილა გავაწანი მგონი ახლაც ეტყობა ჩემი ხუთი თითი. მერე კი...

ცისფერი 2

ექიმებმა მაქსი და ქენდისი პალატიდა გამოუშვეს,ქენდისი ცხილობდა ყველაფერი აწონ დაეწონა!დარწმუნებული იყო რომ ადამიანი რომელმაც ,მისი მეგობარი ასეთი დიდი ძალისხმევით მოიყვანა საავადმყოფოში მასზე მოძალადე არ გამოდგებოდა, მაგრამ,ასევე დარწმუნებული იყო რომ

ის (4)

ერთი დღისთვის ეს ძალიან ბევრი იყო.. თავს ძალა დავატანე და შემოვბრუნდი, რომ სახლისკენ გზა გამეგრძელებინა. ქუჩაზე უნდა გადავსულიყავი, რომ თავბრუ დამეხვა, გონება გამეფანტა და გავშეშდი.

წარსულის კვალდაკვალ თავი 16

სახლში იყო სოფო,კონსპექტებში ჩაერგო თავი და იმეორებდა,მაგრამ თავში არაფერი შედიოდა.არადა ხვალ გამოცდა ჰქონდა.ხვალ სრულდებოდა მისი ამდენწლიანი ტანჯვა და ახალი კარი იხსნებოდა,სრულიად სხვა,ახლა

წარსულის ნაშთი თავი მეორე

იმ წამიდან, როცა დედას მივუჯექი ვიცოდი დიდი ცოდვის მომაწილე ვხდებოდი. მამაჩემს რომ სულ პატიოსნად არ ჰქონდა ფული ნაშოვნი, ამას ვხვდებოდი მაგრამ დედაც თუ იყო გარეული რას წარმოვიდგენდი...

სხვისი შვილები (V)

ვერ იტანდა საავადმყოფოებს დაჩის ამბის შემდეგ. სული ეხუთებოდა და ყველაფერი კადრებად ახსენდებოდა. ხოდა თითქოს საავადმყოფოდან გამოქცევა მომხდარს დაავიწყებდა ახლა მონდომებით ჩარბოდა კიბეებზე. ეგონა დღეს უკვე მეორედ წაუვიდოდა გული კიბეების ბოლოს მდგარ

ნუ მეთამაშები.! (თავი 15 განახლება.)

-და მერე ვინ გითხრა რომ შენს მიტოვვებას ვაპირებ ვიკა.. -ხმაში სიბრაზე შეერია.-არ გესმის? მე არასდროს მიგატოვებ.! არასდროს.-ხელი მმომაშორა..-წადი.. დაფიქრდი. და იცოდე..- თვალები ჩაწითლებოდა.-იცოდე მე არასდროს დაგტოვებ მარტო. მიყვარხარ..-

სამაგიერო - V თავი -

უცნაურმა ხმებმა გამაღვიძა. თვალის გახელას ვცდილობდი, მაგრამ ქუთუთოები იმდენად დამძიმებოდა ვერ ვერეოდი. ვერც ხელს ვწევდი, ვერც თავს ვამოძრავებდი, თითქოს სხეულში გამომკეტესო. ვცდილობდი გონზე მოვსულიყავი, გამხესენებინა რამ ჩამაგდო ამ დღეში, მაგრამ

ცისფერი 1

-ო ,არა მაქს! მაქს!გაჩერდი, მოდი აქ ! ფუ ! ფუ !-ახლაგაზრდა ქალი მთელი ხმით უყვიროდა თასმიდან მოწყვეტილ ძაღლს! როგორც იქნა. დაეწია ოთხფეხა კაზანოვას ,რომელიც მდედრ პუდელს მისდევდა.თასმაზე ხელი წაავლო , ძაღლმა კიდევ უფრო მოუმატა სირბილს , პატრონიც