მე ის მჭირდება! (3)

ელენა გაღიზიანებული იყო ავტობუსის გაჩერებასთან დადგა ყველა მას უყურებდა,კაფეში შევიდა გიოს მიესალმა,გადაწყვიტა აღარ ეძება იგი ალბათ იმ დღესაც შემთხვევით შემოვიდა.შესვენებაზე კი სქროლავდა

შენ, მე გამაგიჟე (თავი 6)

-გოგოებო გადაწყვეტილება მივიღე... - და ჩემი გადაწყვატილების შესახებ ვილაპარაკეთ, შემდეგ კი დასაძინებლად დავწექი.დილით შვიდ საათზე გამეღვიძა, ცოტახნით აივანზე გავედი, სავარძელში მოვთავსდი

შურისძიება, შვებას არ ჰგვრის! (თავი 1)

არა გურამ არა! ჩემი გასულელება ასე მარტივი არაა და ამან ყველანაირი ხერხით ახალი სირობა ისტორიაა შეთხზა და ტიპმა კინაღამ დამაჯერა რომ ჩემი და არც მოუკლავთ დ მითუმეტეს! ნერწყვი მძიმედ გადაყლაპა,

იმ საღამოს წვიმდა (თავი 6)

-ეს შენ არ გეხება!-ვცდილობდი რაც შეიძლება მკაცრი ვყოფილიყავი და ხმაში არ გამრეოდა ის სისუსტე,რასაც მისი სახლოვე მაგრძნობინებდა.-სწორედაც რომ მე მეხება.ჩემსას თითი არ უნდა დააკარონ!-მისი სიტყვები

უნდა ირწმუნო (1)

-ნიკა მართალია,ეს ჩემი მეგობარია ქეთო-გააცნო ჩემი თავი მარიტამ და ბედნიერმა გამიღიმა,როგორც იქნა შეგახვედრეთ ერთმანეთსო.-სასიამოვნოა-ისეთი ტონით თქვა,რომ აშკარა იყო,მხოლოდ ზრდილობის გამო ამბობდა

ფოლადის ფრთები

"მე ეს სამყარო გაჩენიდან უმად გავსინჯე, მშურს იმედების როცა უნდათ მაშინ კვდებიან, ჩემი ცხოვრება როგორც გინდა ისე გასინჯე... ასეც და ისეც - ფიქრები და ოცნებებია."

*სისხლიანი პაემანი* (თავი 30)

- წავალ..წავალ.. თითები ყბის ძვალზე გადაუტარა და ყელის მიმართულებით ჩაასრიალა. - დროებით,საყვარელო. კოცნის იმიტაცია გააკეთა,თვალი ჩაუკრა და კარი თავისივე ხელით გაიხურა,ქალის ღრიალი კი კიბეებზე ესმოდა.

მე გაზაფხულთან ერთად წავალ (სრულად)

-უნდა გამიშვა,- იძახის უცებ დაჩი,- მეც გაზაფხულთან ერთად წავალ,- ამატებს უცებ. ტორი კრთება და უყურებს ბიჭს, რომელიც მას მზერას არ აშორებს. წვიმა წყდება, მაგრამ უსიამოვნო შეგრძნებას და წინათგრძნობას ტოვებს გოგონას გულში.

უნებლიე შეცდომა (13 თავი)

-ჩვენთან მოდი გოგი_მოგუდულად გაცა დაჩიმ პასუხი და უძლურებისგან სკამზე უღონოდ დაეშვა გოგი, იცოდა დაჩის ეს ხმა რას მოასწავებდა. -დაჩი...

ყველაფერს ვიხსენებ 8

-ამან შეიძლება გადაგარჩინოს, გგონია აქ დავტოვებ?-ხელში შეათამაშა საქაღალდე და ისე მიუახლოვდა სუნთქვა დაეფინა სახეზე. თვალებში უყურებდა ევა და თითქოს სადღაც ქრებოდა ქარიშხლები. სიმშვიდე ჟრუანტელად იღვრებოდა სხეულში.