უნებლიე მოწმე (თავი მეთერთმეტე)

-რა თქმა უნდა, ნანახი გეყოლებათ. თქვენთან მუშაობდა და აღმოჩანდა ,რომ არაერთი დანაშაულიც აქვს ჩადენილი -მაგ დანაშაულებებსაც იმედია მე არ მომაწერთ

ოცნებიდან რეალობამდე (სრულად)

გულის ტკივილის წამალი მინდა, ოღონდ ჩვეულებრივი ტკივილის არა განსაკუთრებული შემთხვევის დროს რომ შეიძლება მიიღო ისეთი. დიდი ტკივილით გამოწვეული ტკივილის დაამება მინდა, დარდით დამძიმებული

ღალატი

არსებობენ ადამიანები,რომლებიც არასდროს ეგუებიან არასასურველ მდგომარეობას, უიღბლობას, წარუმატებლობას ან რაიმე მარცხს და მიუხედავად რთული ცხოვრებისა, ისინი ყოველთვის ეძებენ გამოსავალს და განაგრძობენ ბრძოლას უკეთესობისთვის.

გიჟური დღეები (თავი 1)

ოდნავ დაწყნარებული ვტოვებ პარკს და ფეხით მივალაჯებ ჩაფიქრებული, უმისამართოდ. არა, რა უნდოდა? რას დამაგლიჯა ნერვები! ჯიბეში ვიწყობ ხელებს და ტკიცინა ქაღალდებს ვგრძნობ ხელის გულზე. ჯანდაბა! უკვე სამი საათია და ბანკიც გატენილი იქნება ხალხით.

ხევსურეთი VIII

მშობლები კი წინააღმდეგები იყვნენ,მაგრამ დედაჩემმა მშობლებს ულტიმატუმი წაუყენა,ან სერგოს გავყვები,ან თავს მოვიკლავო.ერთადერთი შვილი იყო და მათაც შეეშინდათ,ვაი და მართლა თავი არ მოიკლასო და ქორწინების უფლება მისცეს

*სისხლიანი პაემანი* (თავი 17)

- გაჩუმდი! გაჩუმდი! დაიღრიალა და ხელები სახეზე აიფარა. - არ მინდოდა,ვაპირებდი შენთვის ყველაფრის თქმას,უბალოდ მიჭირდა დათა,მიჭირდა... ცრემლები ახრჩობდა,სიტყვას ძლივს აყოლებდა ერთმანეთს და სახიდან ხელებს არ იშორებდა. - რატომ არ გესმის,მიჭირდა თქმა

შემომიყვარდი (სრულად)

ყოველთვის აცილებდა მანქანამდე თვალით ბიჭი და ისიც კარგად იცოდა სად მიდიოდა უნივერსიტეტის შემდეგ ქალი. მესამე წელია საკუთარ თავს არ გავს, პირველ კურსზე ისე აიკვიატა საკუთარი თავის შეეშინდა, გაფაციცებით აკვირდებოდა მის თითოეულ მოძრაობას, მიმიკას,

დემონის პატარა ანგელოზი [12]

-მე ეგრე არ მინდა ვიცხოვრო. პირობა მივეცი მაგ გოგონას რომ ბაბუაჩემის მსგავსი არ ვიქნებოდი და მას ჯგუფზე წინ დავაყენებდი. ამის შესრულებას ბოლომდე ვაპირებ და ამიტომაც ჩემს გრძნობებს აღარ დავმალავ.

თქვენ მკვლელის საკუთრება ხართ ქალბატონო (#თავი1)

ცივა. ქუჩაში მანქანები მოძრაობენ სწრაფად... ლილე ნელა მიუყვება მტკვრის სანაპიროს... უცბად ფეხის ხმა გაიგონა მერეკი გასროლის ხმა... გული დაუმძიმდა... გაქცევა უნდოდა მაგრამ ადგილს მიეყინა... ისევ მძიმე ნაბიჯების ხმა გაიგონა დამერე ცხვირის ნესტოების

შრამიანი (თავი 2)

უხეშად მიკრავს სხეულზე და თავს უკან მაწევინებს.ყელზე სველი კოცნით იკვლევს გზას და საწოლზე მაგდებს.. ვერაფერს ვამბობ.. ტანჯა მსიამუვნებს. მისი ბასრი წვერი ჭკუას მაკარგვინებს.