შეუძლებელია {სრულად}

„შეუძლებელია!“ არის ისტორია,რომელსაც სიმბოლურად დავწერე არა სულ’არეულის, არამედ ძველებურად, sameone crazy girl -ის ჩვეული სტილით . გამოვიდა ზუსტად ისეთი როგორიც მინდოდა , იმ რეალური შტრიხებით რაც მსურდა რომ გამომეყენებინა. დავასრულე იმ ეტაპზე,

ელფერის სასახლის ქურდი (თავი 4)

შენ დაბრუნდები 20 წლის მერე საკუთარ სასახლეში როგორც ტყვე!~ მიხვდა, რომ წინასწარმეტყველება აუხდა და შეშინების ნცვლად გაუხარდა ბედის ასე შეტრიალება. ფრთხილად შედგა ფეხი თავის 20 წლის წინანდელ სასახლეში, თითქოს ისევ პატარა, 5 წლის ყოფილიყოს, მთელ

გზა, სიცოცხლისა (დასასრული)

სიცოცხლის გზა ქალაქის გზას ჰგავს... მიდიხარ ხან კუს ნაბიჯებით, ხან კიდევ კისერს იტეხ, თუმცა საბოლოოდ ყველანი თანასწორნი ვართ უფლის თუ კანონის წინაშე, ყველანი ვჩერდებით შუქნიშანთან კუს ნაბიჯით მოსიარულეები და პანტერასავით სწრაფები, ყველა ველოდებით

სიყვარულის შვიდი საიდუმლო (თავი 3)

მინდა-აშკარად არ ელოდა ასეთ პასუხს -არ გინდა-მითხრა და გაეღიმა -რა? -ძალიან ბევრი დალიე -თავი ცუდად ვიგრძენი,უარყოფილადაც კი. რაღაც თამაშს გავდა მისი ქმედება,თითქოს მცდიდა კიდეც - არ იცი რაზე მთანხმდები -ხელები გ

ჩემს ანგელოზს

შენი თვალები... შენი თმების სურნელი... შენი თბილი ღიმილი... შენი გამოხედვა... და შენ... ისევ შენზე ფიქრით დავთრები,შენზე ფიქრებით დღესაც გავათენებ... შენი დანახვა მიყვარს,შენი ხმის მოსმენა მიყვარს...

ერთი ნახვით სიყვარული?! XII თავი

დილით მზის სხივებთან ერთად ტელეფონის ზარის ხმამ შემაფხიზლა.მალევე გამოვფხიზლდი და ტელეფონს დავდხედე და ალექსანდრეს ნომერი რომ დავინახე მაშინვე ვუპასუხე. -დილა მშვიდობისა პრინცესა.-მხიარულად ჩამძახა ტელეფონში. -ერთი საათით გვიან რომ დაგერეკა უფრო

სიყვარულის შვიდი საიდუმლო (თავი 2)

-სისხლის დანახვა ნამდვილად არასასიამოვნოა, მაგრამ გასაჭირში არ მოგიხურე კარი, მთავარი ესაა -მადლობელი ვარ ამის გამო.. რით გადაგიხადო? -რაც შეიძლება მალე წასვლით-გავუღიმე და ტახტიდან წამოვდექი.

ღმერთის ხმა

ღამით ფიქრები აღწევდა ჩემში, ფიქრები, რომლებიც დილამდე მჭამდა, ყველა ის ფაზა, რომელშიც შევცდი და იქ დამხმარე არავინ ჩანდა…

მე ისევ ვხედავ

რა არ ვნახე რა არ მინახავს მაგრამ ასე გაზაფხულის სურნელება არვის დაუფარავს რა არ ვკარგე რა არ დამიკარგავს მაგრამ ასე ძლიერი ტკივილი მე ვერ დამტანჯავს

ელფერის სასახლის ქურდი (თავი 3)

_ მძულხარ! გამიშვი! მეტკინა, მხეცო! _ ბოლოს თავი მოისაწყლა. კაცმა ასწია ხელები და უკან დაიხია, ბოდიში მოუხადა და შეხედა, მის გაბრაზებულ სახესა და სხეულს აკვირდებოდა, რომელსაც მოკლე პიჟამა ეცვა. ქალმა მის თვალებს გააყოლა მზერა, მიხვდა, რომ კაცი მას