და... გაბედავ? {ნაწილი III}

-გიჟი ხომ არ ხარ? ისე რას ვკითხულობ... გიჟი ხარ, აბა რა ხარ! - ეჩხუბებოდა ხმაგამტყდარი და ნელ-ნელა უწევდა ხმას მოსემ ტუჩებზე რომ ააფარა სისხლიანი თითები. -ჩუმად. ხალხს გააღვიძებ. - შემდეგ გააცნობიერა სისხლით რომ მოსვრა მისი სახე და უცებ მოაშორა

არსად

თეთრი კედლები, ერთი ლოგინი, ყველანაირი ნივთი გადამალული და მხოლოდ ერთი გისოსებიანი ფანჯარა. ძნელი მისახვედრი არ უნდა იყოს რომ ფსიქიატრიულზე ვსაუბრობ. ის გამოიკეტა, ჯერ სულიერად, ფიქრებში ჩაიკეტა, ბედნიერება ვერ აპატიეს, ცხოვრების სიყვარული ვერ

შეხვედრა წარსულთან (2 თავი)

ანანო სამი წლის წინ გავიცანი სრულიად შემთხვევით ერთ-ერთ გამოფენაზე. ისეთი ლამაზი და მიმზიდველი იყო მაშინვე მიიქცია ჩემი ყურადღება. მომღიმარი სახით დადიოდა სტუმრებს შორის და ყველას თბილად ესაუბრებოდა, როგორც მოგვიანებით გაირკვა გალერიის ხელმძღვანელი

ტყუილების ღმერთი (თავი IV)

ას ნაბიჯში როგორღაც ბრაზს ვთოკავ და სუნთქვას ვიმშვიდებ, როცა მხარში მიდგება და ჩემს ნაბიჯებს ფეხს უწყობს. ისე ვუყურებ, თითქოს მოჩვენება მომელანდოს. ნაბიჯს ვანელებ და ბოლოს ვჩერდები. ვერ ვხვდები კიდევ აქ როგორ არის ისე, თითქოს რამდენიმე წუთის წინ

სიყვარული გრძნობების გარეშე 9 თავი

თორნიკეს ტვინში სისხლი ჩაექცა როცა დაინახა სკოლიდან გამოსული დების წინ როგორ გააჩერა მისთვის უცნობმა ტიპმა მანქანა

ნუ მიამბობ

ნუ მიამბობ... ახლა ისე დაგვიანდა პაემანი მზის ჩასვლისას , ზღვასთან ახლოს, ის ტკივილი ვერაფრით ვერ დამიამდა, მოგონება რომ ვიცოცხლო დამრჩა მარტო...

ნაკრების გული (თავი 5)

- შენი კლასელი ბექა ვცემე და თქვენი ნაკრების სიამაყეს რომ არ შეეშალა ხელი, ახლა ცოცხალიც არ იქნებოდა.

მთვარის ქალღმერთი. (2)

სამარადისო, არც ლამაზი და მშვიდი ღამე აღმოჩნდა. ცა ამჯერად თეთრში გაწყობილი, ცისფერი კაბით შეიმოსა.

:))) 2

დროებით კი გადავინაცვლოთ ქალბატონი ნინას კაბინეტში და ლუკი თავის პირველ ლექციაზე დავტოვოთ რომელიც ქალბატონ ნინას უკვე გაეცდინა და მის თანაშემწეს სთხოვა გაგრძელება, ლექცია გაცნობით

მეორე (ნაწილი პირველი)

სავარძელში მჯდარ გოგონას მხრებზე ტვირთად დაწოლოდა ღალატის ლოდი. მთვარის შუქით განათებულ ოთახში სევდის ირონია იღვრებოდა ცრემლებად. სუნთქვა გაჭირვებულს ახლა ისღა დარჩენოდა ეცინა თავის გასაჭირზე. მდიდრულ ოთახში ღარიბი მხოლოდ ადამიანის გრძნობები იყო და