დღეს გარიჟრაჟმა

დღეს გარიჟრაჟმა ირიჟრაჟა გარირიჟრაჟისას. ის უამებლად შემოიჭრა,აღარ აყოვნებს.

სიტყვებზე მეტი (1)

ემა ხერგიანი, შეიძლება ითქვას, რომ ყველაზე დაუმორჩილებელი, თვითნება და ჯიუტი ადამიანი იყო დედამიწის ზურგზე. რამეს თუ იტყოდა კაციშვილი ვერ გადაათქმევინებდაარ არსებოდა არგუმენტში ჩართულიყო და ბოლოს მაინც თავისი სიმართლე არ დაემტკიცებინა.

მომენდე (მერვე თავი)

10,9,8,7,6,5,4,3,2,1 დაა აინთო.თავი ზღაპარში მეგონა ისეთი ლამაზი იყო ყველაფერი,თიკამ უამრავი ფოტოები გადაგვიღო,მერე თავისი განუყრელი ნაწილი სელფის ჯოხი გაშალა და ყველამ ერთად სელფიც გადავიღეთ. -რა მაგრები ვართ-დამჩხაოდა თიკა -ჰო თიკა თუ არ დამაყრუებ

ბოლო სუნთქვამდე

არაფრის მთქმელი მზერის თავიდან აცილების ვცდილობ, თუმცა უკვე შევეჩვიე, რომ არ გამომდის, საკუთარ ანარეკლს თვალს ვერ ავარიდებ, სახეზე ნაკვალევი ისევ მაქვს, თითოეული შეხების, თითოეული ტკენის ანარეკლი, რომელიც ადამიანების ამაო მცდელობის შედეგად დამრჩა,

საცდელი კურდღელი II

-ვინ არის? -ვიკითხე ფრანგულად და პასუხს დაველოდე. -კესარია! -მომესმა კარს უკან,საკეტი სწრაფად გადავატრიალე და კარი ფართოდ გამოვაღე. უაზროდ გავიფანტე,თავი ისევ სიზმარში მეგონა. ან კიდევ უფრო უარესი,იდენტურობის დისოციაციური აშლილობის მსხვერლი,მაგრამ

უახლოესად შემორჩა ქარი

შრიალებს მორცხვად,შრიალებს წნორი, ფოთლიდან ფოთოლს ედება ცვარი.

***

შუა ზამთრში რა უნდა იებს?! ასეთ უმწეოს! ასეთ ნაზ ყვავილს! მაცდურად მიცქერს, საფლავებს შორის, მისი სინაზით, ხასხასა ფოთლით. ამ სიცივეში, ამ ქარიშხალში, რამ მოიყვანა?! რისთვის მოვიდა?!

არ შეგიყვარებ. 10 თავი

-თვალები დახუჭე ახლა ლელა. -ე გადი რა თქვენც დახუჭეთ მაშინ. -ბიჭები ვართ ჩვენ. -გაჩუმდი ლუ რა ამაზე ვარესებაც მაქვს ნაყურები დიდი ამბავი.

ცეკვა სიკვდილთან (თავი 3, 4 და 5)

გუშინდელი დღესავით მახსოვს, თუ როგორ გამომაძევა სამოთხის კარიბჭიდან მაღალმა ღმერთმა. ჩუმად და გარკვევით მომაძახა, რომ დროულად მეპოვა გულის მხსნელი, რომ ჩემს სულს საბოლოოდ წვეოდა შვება... განთავისუფლებულიყო სულიერი დაღისგან. ვიცი, დრო მალე გადის...

ცა’მეტი

მარტი იქნება, მარტის 13 და იწვიმებს ისე, როგორც მარტს ჩვევია.