* * *

შემოდგომისფერ თვალებში გამეფებულან ყვითლები კვლავ ამ გრძნობების ამარა სასოწარკვეთას მივყევი.

მე ისევ ვტირი

და მე ისევ ვტირი და მომდის თვალიდან ცრემლი მე კიდევ მტკივა გული რადგან ვტირი და მხოლოდ შენთვის. მე კიდე ყველაფერი დავკარგე როგორიცაა ცხოვრების ხალისი და გრძნობა დიახ ის გრძნობა რომლის სახელიც სიყვარულია.

თაკოს

შენი მზისფერი სახე და ტალღისფერი თმები. მხოლოდ შენ დაგინახე და ალბათ ჩემში რჩები. შენი დანახვა კარგო, მაბედნიერებს მალვით. არ მსურს, რომ დამეკარგო, არ მოვრჩეთ ერთი ნახვით. შენი სურნელი ტკბილი, მე ჯერაც არ მიგრძვნია. შენ ხომ ხარ ჩემთვის თბილი, მე

თაკო ნოზაძე(აკროსტიხი)

თბილი სიტყვები, თბილი ფიქრები აქედან სხვაგან არ გავფრინდები. კვლავაც მე ახალ ლექსებს გპირდები, ოღონდ არ ვიცი შენ თუ მიხვდები. ნება შენია, თავისუფალი, ოღონდ ალბათ არს კვლავ მიუვალი. ზემოთ ვარსკვლავით მოჭედილ ცაზე, ალბათ, ლექსებით არ გაგაბრაზე.

ფარული მუზა

კარგად იცი რომ მე გნახე, ფარულია, რასაც ვამბობ. ჩუმად რაღაც შევინახე და თუ გსურს მე შენ მას განდობ. შეიძლება არის მახე, ლექსის ღმრთისგან ბოძებული. მიზანი არ დავისახე, არფერი მაქვს მოგებული. თითქოს მახე, თითქოს მუზა, მე დავწერე ლექსი მშვიდი. ალბათ

რა არის სიყვარული?!

განა სიყვარული არ ადნობს ღრუბლებს წვეთებად?! განა სიყვარული არ არის წვიმა?!

დამირღვიეს სიმყუდროვე

დამირღვიეს სიმყუდროვე მარტოობის ჟამს, მე ხომ, მე ხომ უშენობის საერთოდ არ მწამს. ამ ჩემ მწველ ცეცხლს სხვა ცეცხლი ხომ საერთოდ არ ჰგავს, ვიცი ჩვენ გადავაბრუნებთ ჩვეულებრივ ნავს. დამირღვიეს სიმყუდროვე მარტოობის ჟამს, მე დღეს ისევ ველოდები შენი ნახვის

„არ ვიცი, რამდენად"

მომენტი, როდესაც ადამიანს იცნობ და ვერ ხვდები, თუ რას გრძნობ მის მიმართ, რადგან ხოლმე კარგს ფიქრობ,ხოლმე კი ცუდს,თუმცა იმედი მაინც არის, რომ ყველაფერი კარგია.

სულის სიდიდე მხიბლავს

მე შენი სულის სიდიდე მხიბლავს შენი თვალების მე ცქერა მიყვარს შენი სხეული მიზიდავს შენსკენ, როგორც მაგნიტი იზიდავს რკინას.

შუა ღამე იწვის სიყვარულის ალით

სიყვარულის ალით იწვის დრო და ყველა წამი. აკრძალული სიყვარულის ალით იწვის მთვარე. შეუყვარდა თურმე მზე და ვერ უმხელდა ღამეს.