შენ ხარ...

შენ ხარ ზაფხულის მზე და მე შემოდგომის წვიმა. მე ხომ სიცივე მწერდა, გამათბო შენმა სხივმა. მე ხომ ვარ ზამთრის ქარი, შენ კი ხარ ცისარტყელა. მე ხომ ვარ შენით მთვრალი, სიმთვრალემ კი გამთელა. მე ვარ ამ ზამთრის სუსხი, შენ კი ხარ სითბოს ზღვები. გრძნობებს

ეძღვნება დედებს

"სადღაც მიდიან შენი თვალები მოგონებებიც ქრებიან სევდით ჩემო ლამაზო ნუ გაფრინდები ჩუმად ვტირივარ დედიკო, დედი

მედეა ილურიძეს

ცოლი მეთქი ერთი ვთქვი და ყველა შემომესია, გასათხოვარ გოგონების შემიდგინეს ჯერ სია, შინაურებს შევეკითხეთ როგორც ადათ წესია, მეზობლებიც მოვიწვიეთ, მითხრეს უკეთესია.

რაც მინდოდა

და რაც მინდოდა მთელი გულით, მისთვის, რომ არ ვიბრძოლე, სიცოცხლის ბოლომდე სინანული გამყვება ალბათ, წარსული ისევ შეინახავს დანისნულ ხურჯინს.

შენ...

მინდა შენზე დავწერო უამრავი რითმა, და გითხრა ის რაც არასოდეს მითქვამს. მინდა რომ გესმოდეს მთელი არსი გრძნობის, და გაიგო მთელი ძალა ამ ძლიერი ნდობის.

მე თუ გიჟი ვარ

მე თუ გიჟი ვარ მაშ სამყარო სულ ჩააბნელეთ და თუ გიჟად მთვლით დედამიწაზე შეწყვიტეთ სტვენა თქვენ ადამიანს შეაფასებთ ისევ სიმდიდრით და არა მისი შინაგანი სამყაროს მხრიდან

***

წვიმის წვეთები ასკდება სარკმელს, მოურიდებლად ასველებს მინებს, ადრე თუ გვიან სულ ყველა გვტოვებს ადრე თუ გვიან ჩვენც ვტოვებთ ვინმეს.

ნეტავ რა ჰქვია?

ნეტავ რა ჰქვია ასეთ სიყვარულს, ან მონატრებს... ან ასეთ სევდას... ან რაღა ჰქვია ამ ჩემს საქციელს – შენზე ოცნებას ურცხვად რომ ბედავს. ნეტა რა ჰქვია ამ მონატრებს... ან შენი ნახვის უაზრო წყურვილს. შენზე ფიქრისას უცნობი განცდა გულსა და სხეულს ერთად

როცა...

ირგვლივ ოცნებობენ ჩიტები, მე შენ მაინც კი მინდები.. როცა.. ოცნებობს საუკუნით ღამე, როცა.. უარიც კი გიზის სულში, როცა.. სიგიჟეა მარად გულში, აქ კი ხელოვნების სუნია, შენზე ოცნებობს მთვარე!

მე და შენ(დეას)

ისევ შორს ვდგავარ, ყველასგან შორს და მე არ ვიცი ეს დღე რას მთხოვს. ჩემთვის და შენთვის თითქოს წვიმს, თოვს. შენი დანახვა - მე ეს მათბობს. შენ რომ არსებობ მე ამით ვტკბები და მე შენს გარდა ვერაფრით ვთბები. მხოლოდ შენს გამო მე ცოცხლად ვრჩები, დინებას მე