აფაზეთი

ინ რა იცის რამდენი გავიარეთ,რამდენი ვიბრძოლეთ ,ანდა რამდენი სისხლი ვღვარეთ,და რამდენი გმირი ვკარგეთ,რისთვის ისევ შენი სიკეთისთვის,შენი მიწის დასაცავად, იმ საუნჯის დასაცველად,რაც ოდითგანვე მოგვყოლია შესანახად,

ფიქრები

იმედებიც როგორც ცვარი მზის სხივით, აორთქლებულ წვეთებივით ქრებიან! მიქრის წლები სიმარტოვის ფიქრივით მკვდარ ოცნებებს ჩუმად ეფერებიან!

თვალთა მაგია

შავი თვალები ღამეა ბნელი, მის უკუნეთში დავიკარგები, შავი თვალები ცეცხლია მწველი, ერთი ნახვითაც დავიდაგები. შავი თვალები ძლიერ ცოდვილი, ათასი გულის დამპყრობელია, მისი ალერსით გულდაკოდილი, ქვეყნად მიჯნური ბევრზედ-ბევრია.

ერთ დღეს

ერთ დღეს, როდესაც კვლავ გადაიდო იმ მცხუნვარე მზის გამონათება. ძლიერმა წვიმამ არ გადაიღო, დავიწყე საგზლის გამოლაგება. ერთ დღეს, როდესაც იმ ცისარტყელამ მე გამოსვლაზე უარი მითხრა. ტყვია ვესროლე და სინათლემ მან ვეღარ გამანდო ვერცერთი სიტყვა.

სიზმარი რეალობაში

მითხარით ადამიანი რომელიც ნიღაბს არ ატარებს თუ კი თქვენ ამას მეტყვით ვშიშობ მოტყუებული დარჩით თუნდაც საკუთარ თავთან

ვუყვარვარ - არ ვუყვარვარ

სევდა და სევდიანი ღიმილები, ზაფხულის უფერული სურათია, უგულოდ გავაფუჭე გვირილები, ვუყვარვარ - არ ვუყვარვარ, სულ ერთია..

შენი გაშვება!

შენი გაშვება დაძალებულ სუიციდს ჰგავდა და ნაბიჯები, გადადგმული ანუ შენიდან,უკიდეგანო სიმაღლიდან მეძახდა დაბლა,რომ საბოლოოდ წამეშალე ჩემი გზებიდან.შენი გაშვება ჩემად ყოფნას უსვამდა ხაზებს,ყველა ოცნებას არ ახდენილს და ნაჯერს ფიქრით,

გალაკტიონი ყოფილა სტუმრად

როდესაც ღამე იმეფებს ცაზე, როდესაც ფიქრები ცდება აზრებს, როდესაც ვარაკვლავები ჩნდებიან ცაზე, მაშინ იწყება აზრების ბრძოლა, რომელასაც მოჰყვება უაზრო რითმა, დიდ პოეთა ტიტანური ორთაბრძოლა,

სამიდან ორი საათი გადის

მე დღეს ამ ლექსს ვწერ მე ახლა შოპენს ვუსმენ დაბალ ხმაზე მომწონს სიმარტოვის სიტკბოება თუმცა ეს ცუდია მგონია ეს მხოლოდ დღეს ხდება არვიცი ხვალ დავწერ რამეს ?სამიდან ორი საათი გადის ორიდან ერთი ერთდან ნული

თრიალეთი

მოხვეული თრიალეთი მიგზავნის კოცნას კორპუსები დგანან,უყურებენ ჩუმ სცენას ფრთხიან აივნები,უჭირთ ნდობა საცა ავფეთქდები,როგორც ბომბა