ეს საქართველო სულ გადაგვარდა

ეს საქართველო სულ გადაგვარდა და აღარ ვარგა მისი ნაცია, აქ უცხოეთში გამგზავრებისთვის მიდის მუდმივი აგიტაცია. ეს საქართველო სულ გადაგვარდა და ყველა გარბის ჩვენი ქვეყნიდან, კვლავ მოტეხილა მძიმე ტოტები, უმძიმესი და ნედლი ვერხვიდან. ეს საქართველო სულ

დათო გვარამია - რამ დაგავიწყა

რამ დაგავიწყა ჩემი სახელი,რატომ დავეცი მაგ შენს თვალებში,და აღარ გინდა გრძნობის გამხელა,შენ შემასწარი ყველა კარებში.უფრო და უფრო შორდები ამგზებს, და თავს არიდებ ყოველგვარ პასუხს,ჩემი ხელები ვეღარსად გაგნებს,

საქართველოში ხდება ***-ობა

საქართველოში ხდება ***-ობა, გამოქლიავდა მთლიანად ერი. ვერ მიხვდა ჩვენი მოსახლეობა, ხელისუფლება არს მათი მტერი. საქართველოში ხდება ***-ობა და ჩვენ ერთმანეთს ვაგინებთ ყველა. ყველამ დავკარგეთ ჩვენი მეობა და კვლავ წავიდა ცხოვრება ნელა.საქართველოში ხდება

ხვალ შეიძლება მოვკვდე... ????

სანამ მოვკვდები გნახავ? მარტო ფიქრებში გსახავ ძლიერ რომ შემიყვარდი გულში ჩამყვება დარდი...

ერკე მიდასი - ჩაკარგვა

სიფაქიზემ შემოიდგა სიყვარული ჩემში სინარნარე კივილს იწყებს, ხელს რომ ვუჭერ ყელში,

ერკე მიდასი - მადლიერება

მადლიერება, ეს ის ჯადოსნური სიტყვაა, რომლის მიღმაც აუარება ადამიანის სიტკბოება იმალება. რომლის მიღმაც სიყვარული და სიყვარულის უნარი ისახება. ადამიანებს ყოველთვის აქვთ გრძნობები, მათი უნარი ყოველთვის გააკეთონ რაიმე კარგი ეს საოცარ ჯადოსნურ ძალას

ერკე მიდასი - დროის მანქანა

ლექსი დროებაზე, დროის მსვლელობასა და მის ცვალებადობაზე. თუ როგორ ახდენს ყოველი მცირე დეტალი და ყოველი ადამიანის ქმედება საერთო ყოფაზე. ერკე მიდასი.

რა ვუყოთ რომ ანგელოზი შემიყვარდა

რა ვუყოთ, რომ ანგელოზი შემიყვარდა, მის გარეშე არ თენდება არცერთი დღე. ჩემი გული ხომ მხოლოდ დარდს შეიცავდა და ახლა კი სიყვარული გადავიღე. რა ვუყოთ, რომ ანგელოზი შემიყვარდა, ჩემი გული სამუდამოდ დაამონა. არ მეგონა გრძნობებს ასე შემიკრავდა, გული

ნარინჯის ლამპიონი

ღამე ოდნავ მონაცრისფრო, ლამპიონი — ნარინჯის, ფარდებს მიღმა მე იდუმალ სამყაროებს ვეხები, დრო ტრიალებს, სანატრელო...

უსასრულო სიყვარული...

ვიცი,ახლა აღარ მოხვალ,ჩემი ვეღარ გახდები ოცნებებიც დამემსხვრება,მარტო სიზმრად ახდები მაგრამ მე თავს დაგანებებ,დაგივიწყებ და ვხვდები გავა წლები,მომღიმარი სახლის წინ რომ დამხვდები...