დეას

მე ჩემს სიხარულს მინდა, რომ ვუთხრა, რომ ძლიერ მიყვარს, არს ჩემი სუნთქვა. მე ჩემს დაიკოს, ლამაზს, პატარას ვეტყვი: "შენ ჰგავხარ ცის ლურჯ კამარას!" ჩემს დეას, დედოფალს მშვენიერ ქალღმერთს, ანგელოზს, საყვარელს მე ვეტყვი ჰგავს ღმერთს. ჩემი ოცნების გოგოს

წვიმის წვეთებით ნაზად გაწვიმდა

ხელი ჩამკიდე, არსად წახვიდე დრო რომც გავიდეს და რომც აცივდეს, სეზონი გავიდეს ისევ აცივდეს წვიმის წვეთებით ნაზად გაწვიმდეს  ცა თუ ატირდეს,ღრუბელი დამშვიდდეს, ცხოვრება მაინც სიხარულს გვაწვდიდეს.

და ათეისტად ქცეული მას თუ დასჭირდა ილოცებ

სასწაულია გიყვარდეს ისე ძალიან ის ერთი,რომ დაივიწყო ამ ქვეყნად ყველა ედემი და ღმერთი.სასწაულია იწამო, რომ მის გარეშე ვერ გაძლებ,და ათეისტად ქცეული მას თუ დასჭირდა ილოცებ.არ ვიცი, რისთვის ვიცოცხლო

მგოსნის ცხოვრება და შენ

მე და ცხოვრება შევერკინებით და ჩვენ გავარკვევთ ვინ არს ძლიერი. მე თქვენ მალამოდ ვერ გეფინებით, განსხვავებულად ვარ განიერი. ყველა ნორმალურს მე ვერკინები და მათი მსგავსი ვერ შევიქნები. უგულებელვყოფ მე ყველას აზრს,ჩემს თავს ვუწოდებ ვენერას, მარსს.

მე გელოდი...

მე გელოდი... მწამდა რომ ისევ ჩამოხვიდოდი, კვლავ ჩამოანათებდი გარსს ცეცხლისფერს ზეციდან, არ მოხვედი.. არადა მე გელოდე.. ვიცოდი.. და ეგ შენი სიმართლე, მოვისმინო მეც მინდა..

მისის ბ... ს

"სველ, ნაზ, ბნელს მიაპობს უწვრთნელი მერანი", ამბორს გყოფ ლავიწთან, განდეგილ ვენაზე, ორგაზმად ვადინე კალმის წვერს მელანი, ლექსის სიზმრის არხში დავეც შენს ვნებაზე,

მინდა,შენს თვალებში სიყვარულს ვხედავდე...

მინდა,შენს თვალებში სიყვარულს ვხედავდე კვლავ შენთან მოსვლას და სიცოცხლეს ვბედავდე გათენდა და დავრჩი დღესაც კვლავ უძილო წინ მიდგას ეგ შენი თვალები უძირო...

მთებს აქეთ

ნისლში გახვეული იდგა მამაკაცი, განიერ ბეჭებზე იარაღ ასხმული, შორს, მაღლა მთებში, ახლოს ღრუბლებთან რაღაცას გაჰყურებდა თითქოს განაბული.

ვარიაცია ბარათაშვილის "მერანზე"

მუსიკაში დამკვიდრებული და ადაპტირებული ფორმაა ერთი კომპოზიტორის მიერ, მეორე კომპოზიტორის შექმნილ მუსიკალურ თემაზე ვარიაციების აგებისა. ასეთ ნაწარმოებებს კი მიეწერებოდა თუ რომელი კომპოზიტორის რომელ თემაზე იყო აგებული ეს ვარიაცია;

ჩემიდან _ შენამდე

გახსოვს რომ გიყვარდი? მზე იყო, ცა იყო, გახსოვს, რომ გრძნობები შუაზე გაიყო... ჩვენს თავზე ღრუბელი ხან იყო, ხან არა, ბალახის სურნელი... მწვერვალი ჭაღარა...