გაგვინოემბრდა...

აი ნოემბერიც დაგვიდგა და დაგვიბნელდა ცაც, შენში ისეც წვიმა მოდის და გიმშვენებს თმას. ტალახიან მთაზე ვზივარ ვასაფლავებ  ვარდს...

უცნაური საღამო ...

ადამიანებს... ძველ მეგობრებს.... ქუჩებს... უცნობებს... ჩემს სახლს რომელმაც ბავშვობიდან მატარა დღემდე. გავამპარტავნდი ახლა ჩემს თავს ხან ღმერთს ვუტოლებ, ხან ვთავმდაბლობ და თავსაც ვუხრი გამომხმარ ხეებს.

მე მხოლოდ სიმღერა მინდოდა...

რა?! იქნებ შეწყვიტო ღვინის სმა.. იქნებ შეგეძლოს იმის თქმა, ჰო, ჩემო ჯადო თილისმავ.. რომ.. ჩვენ.. ვეღარ ვიქნებით ერთად ჩვენ, მოვენატრები დედაშენს, ბედი არაფერს შეგვარჩენს, და მარტოობას შეგვაჩვევს, ჩვენ.. დიახ ორივეს, მე და შენ, ახლა უცხოთ, და მაშინ

გთხოვ გააკეთე რამე

ვეღარ ვდგამ ნაბიჯს შენკენ, ამომეწურა სვლები. გულს ისევ შენთან უნდა მაგრამ ვერ ვბედავ, ვკვდები.

არ ხარ.. ვეღარ გიხსენებ...

შენზე ლოცვა მინდოდა წუხელ.. ღმერთი მიხსენეს.. სისხლით მორწყულ ქვევრებში, თალხისფერი ლუსკუმით, წევს პატარას ცხედარი.. ამ ქვეყნისგან ისვენებს, ტყეში.. მწვანე კედარი, შემხვდი.. ვერ გაგიხსენე..

სიყვარული არასოდეს დავიზაროთ!

ფიქრმა სადღაც გამიტაცა, მარტოდ მარტო შემალია ყველა დარდი, ყველა წყენა უშენობას ფერები აქვს შავი მარტო.. შენთან ყოფნა, თურმე როგორ მენატრება.. სიო არხევს ფოთლებს ხისას.. ეგ თვალები ჩემს სიცოცხლეს როგორ გიგავს .. გრძნეულების წამი არის თითქოს ყველა..

ჩვენ ? არა, მე და შენ!

მე ჩემი თავი ფუჭად ვაწამე, შენზე ფიქრებში დრო, რომ დავკარგე, ის წაღლეტილი წლები იკმარე, მე შენში როცა გადავიკარგე.წარსულის წაშლა კი უკვე ვითავე! კარგო შენ ჩემში გარდაიცვალე,და ახლა, როცა - ეს ვაღიარე

გტოვებთ

გტოვებთ, მივდივარ ქვესკნელისაკენ. კარს მიკეტავენ ედემისაკენ. მე ჯოჯოხეთის მკვიდრი ვარ ვიცი. სწორედ ამაზე აქვს ჩემს ღმერთს ფიცი. გტოვებთ, მივდივარ მე ამ ქვეყნიდან, მწარე ცხოვრების დიდი სევდიდან. მე ჯოჯოხეთში ვარჩიე ყოფნა! ეშმაკმა ჩემთვის ადგილი

ოდესმე დავწერ!

ოდესმე დავწერ სიყვარულზე და შენს წასვლაზე, იმ ოცნებებზე, შენთან ერთად დრო რომ დამპირდა. ახლა კი მარტო დარჩენილი ნანატრ აღმართზე, ვხვდები, უშენოდ ამ აღმართზე ყოფნა არ მინდა.

შენით გადარეული

სულ ოდნავ ჰფანტავს სიჩუმე ნათელს,მთვარე დღეს თითქოს უფრო ცივია,მე გრამით მეტად მიყვარდი ამ დღეს და ამ მცირედით გადავირიე.ოქტომბერს სუსხი ეფინა დარდად,უძრავ ხეებსაც მოსწყდა ფოთლები,თუკი შენამდე