არყით მთვრალი ვარ!

ისევ არაყს ვსვამ და ვფიქრობ, ვფიქრობ, ვფიქრობ და ცრემლები მახრჩობს, და ისევ არ მშველის დალოცვილი, მინდა ჩავიხრჩო არაყში თავი, მაგრამ ვერ ვშვები და საქმეც ესაა!

დამიბრუნდი მალე!

არა ასე, არ მინდა! უშენოდ ვერ მოვკვდები! წინ გამიძეხ, ძვირფასო! შენს ნაკვალევს მოვყვები.

მიზნები

ლექსი ეხება იმ ადამიანებს, რომლებიც ბევრ პრობლემებს უმკლავდება, თუმცა მოტივაციას მაინც არ კარგავენ და ყველაფერს აკეთებენ იმისთვის, რომ თავისი მტრები არ გაახარონ.

ჩემო მოჩვენება

ჩამეხუტე და აღარ გამიშვა აღარასოდეს გთხოვ ნურც იმას მკითხავ ისევ გიყვარვარ? შენს გამო სიცოცხლეს ვთმობ

მუზა

და რა ხანია დაგტოვე მუზავ, ცხოვრებით გართულს სიტყვებს ვკარგავდი, ნუ გეგონება დარდისგან დაღლილს, შენგან გაქცევა ვარჩიე შვებად.

ველური დაისი

მარად დარჩება ის ტკბილი გრძნობები რაც ვერ გითხარი ამ დროს მანძილზე, ვიცი უშენოდ ნაზად დავჭკნები როგორც ყვავილი ველურ დაისზე.

წარსულის დღეები

ვიხსენებ დღეებს წარსულის დღეებს, ზოგჯერ შავ-ბნელს, ზოგსაც კი ნათელს, ვიხსენებ სულ, და ვარ ბედნიერი, ვარ ბედნიერი, რომ გავიცანი.

პოეტებად

პოეტებად კი არ ვჩნდებით, პოეტებად ვიბადებით ხელში ვიღებთ საწერკალამს, სულიერად ვვითარდებით, მერე ურცხვად ვლაპარაკობთ, მგრძნობიარე რითმებს პროზისაგან განსხვავებით არ ვამატებთ სიტყვებს,

ნოემბრის ბოლო

ნოემბერია , ძლიერ აცივდა, სიტყვები ქარმა სულ დამიფანტა, შენს მოლოდინში თოვლიც გაბრწყინდა, ფიფქები დამესხა, ცამ დაიბანა. ზამთარი დგება და ვგრძნობ მოდიხარ, როცა მე გულში სინათლე მათოვს,

მხოლოდ შენ ერთს

მხოლოდ შენზე ვიტყვი მხოლოდ შენზე ვამბობ მხოლოდ შენზე ვფიქრობ მხოლოდ შენზე ვდარდობ