თაფლუჭივით მომინდა

ოცნებების ფოთლებქვეშ, მზიანეთის ტყეებში,მოვალ, ჩაგეხუტები, ბაგით ვარდებს მოგიტან,შენი თმები ტანსარო, მალინისფერ დღეებში,ისე მარწყვისფერდება, თაფლუჭივით მომინდა..ამეკიდა სიამე, თრთოლვას ვეღარ ვიამებ,

მე გადავრჩები

მე წარმოვიდგენ შენსკენ მომავალ ბილიკებს...შორეულ გზას და ეკლიან ველებს.. მე ვერ გავივლი უმტკივნეულოდ შენსკენ მომავალ გზას...მაგრამ ამ წამსაც კი რომ დავფიქრდე,არც უფლება მაქვს და არც სურვილი,

ფულიზე შეყვარებული

ბედნიერ სახეს ვერ უნახავ ხალხს, ფული თუ არ აქვს ტირის სულა ამას, ეს არის ცხოვრება სადაც ყველაფერს ადებენ ფასს, არავის არ სჭირდები ფული თუ არ გაქვს.

თუ იღბალი მაქვს,მაშ რატომ მაქვს თვალები სველი?

თუ იღბალი მაქვს,მაშ რატომ მაქვს თვალები სველი?რატომ მთრგუნავს და არ მასვენებს გრძნობები ძველი შენ თუ არ მყავხარ, ვინ იქნება ამ გულის მცველი? დიდი ხანია შენს დაბრუნებას მე ისევ ველი...

ჩემი თვალები

ჩემი თვალები დღეს წყლისფერია,ჩემი თვალები გეფერებიან,ჩემი გულიდან კვნესა ამოდის,ეს მხოლოდ ჩემი დასასრულია...შენმა სიშორემ გული მომიკლა, თვალბმა ცრემლი ვერ შეიკავა.ცრემლის მორევმა თავი იჩინა

კვლავაც არ დავრჩები ალბათ მოგებულად

"წასვლა გამიგია, მაგრამ - პოეტურად! არის მიტოვებაც, მაგრამ - გალანტური!" კვლავაც არ დავრჩები ალბათ მოგებულად, შენ კი კვლავ იქნები, ალბათ დამა გული. საცოდავი გული კვლავ შეშლილი არის, ძლიერ უყვარხარ და ბოლო ხმაზე ბღავის. მისი მძიმე სევდა ამ

ისე გავიდა ეს გაზაფხული…

ისე გავიდა ეს გაზაფხული…მე ერთი სიტყვაც არ მახსოვს შენი,მე ― სიყვარულით ვარ დაზაფრული,კიდეც რომ გსურდეს, ვეღარ მიშველი.ისე გავიდა ეს გაზაფხული,მე ერთი სიტყვაც არ მახსოვს შენი.

ამ ლექსს მე ვუძღვნი მინდვრის ყვავილებს

დავწერე ისევ ლექსი ბებერი,სამადლობელის წართქმა მინდოდა,ბოდიშის მოხდით შემოგეჭერით,იასამნებით სასვსე მინდორთან..ო რა კარგი ხართ და რა ფერადი, როგორ ამავსეთ ულევ ხალისით,ჩემი ცხოვრება გასაფერადი,

გული გატეხილი, სული ცარიელი

გული გატეხილი,სული ცარიელი,თვალი ცრემლიანი,ხელი დასერილი,ფიქრი ბინძური,თავში გაჩენილი,არაფერს მოელი, მარტოდ დარჩენილი.ყველამ მიგატოვა ყველამ გაგწირა, გამოწოდებული ხელიც ყველამ გასწია,

მე მთვარის შუქზე

მე მთვარის შუქზე მარტო დავჯექი და გავაგრძელე ანნაზე წერა. აქ ჩემი გულის შენ ხარ დამგრეხი,გამინადგურე ახალი ერა. მე მთვარის შუქზე მარტო დავჯექი, მაშინ მესტუმრა მე შენზე დარდი. კვლავინდებურად მე არ განვდექი და ჩემთვის ჩუმად შავ ღვინოს ვსვამდი. მე