შემოდგომა

ჩემს შემოდგომას, ჩემს ოქტომბერს ,როგორ უხდები. ამ თბილ ფერებში ჩავატიე, ჩემი ცხოვრების ყველა ფურცელი. ჩემს შემოდგომას სურნელი აქვს, შენი ძვირფასო. უკვე წლებია შემოდგომა,შენით მიყვარს ხოო. ოქტომბერია ყველა თვეზე,ფერადი ჩემთვის,

" შავი გრძნობების ბუდე"

" ფიქრმა მოიცვა მთელი სხეული,საგონებელში დავრჩი ეული და შენს ლოდინში უძრავად დუმდა გაგიჟებული ჩემი სხეული,"

ჭეშმარიტ სიყვარულს არა აქვს საზღვრები

სიყვარულს არ შველის ზედმეტი განცდები ასე ხომ წარსულსაც ვერაფრით გაცდები ჭეშმარიტ სიყვარულს აქვს ბევრი იარა ვინ იცის,ამ გულმა რა გამოიარა...

დამიბერდა გული!

გული დამიბერდა მგონი, ყელში მომდგომია ხველა, შენთან წაგებული ომი და ეს ნატყვიარი ყველა

ყველა ქრება შენს გარდა

წვიმა მოვიდა და დამასველა! ჩემი სხეული მან გაასვენა. ეს მზე და სითბო მე სულ არ მომცა, მშვენიერებით კვლავ გამაოცა. მე ისე მინდა შენზე დავწერო, რომ როგორიც ხარ ისე აღგწერო. მე ისე მინდა შენ შემიყვარო, მზად ვარ სიკვდილთან, რომ შევიარო. მე ისე მინდა,

ფიქრი

"კაცმა გარისკა, დაიწყო ფიქრი მანვე მიაგნო ჭეშმარიტებას რომ სამოთხეა მხოლოდ ის ერთი რომ იმსახურებს ქება-დიდებას"

მომენატრება ისევ სიცოცხლე

ეს პატარა ლექსია. მე ძაან მომწონს. იმედია მოგეწონებათ. თუკი შენ მოხვალ ჩემ ცივ ცხედართან, გთხოვ არ შემახო თბილი ხელები, მომენატრება ისევ სიცოცხლე და წამომივა მკვდარსაც ცრემლები.

მიყვარხარ!!!

მინდა რომ გულში ჩაგიკრა, კოცნით აგივსო თვალები. იცოდე ჩემზე ძალიან, არავის არ ეყვარები. რაღაც ჩურჩული ჩამესმის, ეს ჩემი გული ხმიანობს, მინდა ხმამაღლა ვიყვირო :......

ბედნიერად

ეს თეთრი, ურითმო ლექსია.. უბრალო,არაფრით გამორჩეული სხვების ლექსებიდან,მაგრამ ეს ის ლექსია ჩემთვის,გულის ღრმა ნაწილიდან სისხლად რომ წვეთავს და თითოეული წვეთი მახსენებს,როგორ მიყვარდი მხოლოდ ერთი! ახლა ღამეა,ძველ ტკივილებს გულში ვინახავ.. და გადის

შთაგონება

წვიმიან ღამეს ლიმნიან რამეს შევუკვეთავ თქო ვიფიქრე ბარმენს ვხედავ გოგონას წიგნს კითხულობდეს და იწმინდავდეს ცრემლიან თვალებს