ფეხზე დაკიდება (suicide)

ღამდება სულში, ვიღაცას სძინავს,ვიღაცას სძინავს რა ხანია და გვირაბის ბოლოს ცხოვრება წინა ხელის მოსმამდე გაუნიავდა თვალწინ. სამყაროს აცვია ბინდი,ისე რომ სხვებსაც გადასდოს ლამის,და სანამ სული არ გტოვებს გინდა,

21 საუკუნეე

ხო საუკუნის ბრალია ყველაფერი დრო გამოიცვალა გრძნობები გაცივდა ადრე თუ სიყვარულს უხსნიდი პირისპირ ეხლა კი მესიჯით აგზავნი თავიდან

სამოთხის ჯოჯოხეთს ვუწოდე ცხოვრება

დამსხვრეულ სარკის წინ გავყურებ ჩემს თავს და ბავშვობამ რამდენი სიწმინდე მომპარა. ცრემლებში ტალღისებრ თვალებს, რომ შეასკდა წარსულის ვარდები ეკლებად მოსჩანდა.

მე და ჩემი გრძნობები

ეს გრძნობები გულს, გონებას გამუდმებით კლავს სიყვარული არასოდეს არ მადებს მის მკლავს. გულს ნაღველი აწვება და მას უკიდებს ალს. ის თავის დარდს თავის მიწის დიდ სიღრმეში ფლავს. მთვარის შუქზე მე ვწერ ლექსებს, ველოდები მას. ის მიპირებს ბასრი დანით გულის

შენი თითებით გამთბარ დეკემბერს,ვერ შეედრება აგვისტოს სიცხე

შენი თითებით გამთბარ დეკემბერს,ვერ შეედრება აგვისტოს სიცხე მე შენ მიყვარხარ,იცი,არ მესმის,ამის გამო რომ ერთ დროს გამკიცხე შენი მშვენებით გამთბარ იანვარს,ვერ მოვატანებ მზით დამწვარ ივლისს

მთვარე, ღრუბელი და სინათლე

შავი ღრუბელი მთვარისკენ მიდის და მგონი მალე ის მას დამალავს. აქ ხიდი არის გრძნობათა მითის, ღრუბელი შავი, მთვარეს დაფარავს. ის მუდამ ებრძვის მთვარის სინათლეს და ხშირად ცდილობს ის მის გაქრობას. ახლა მე გეტყვით თქვენ ერთ სიმართლეს: "ვერ მოვესწრები მე

იყო (suicide)

"იყო და არა იყო რა",მერე არც იყო რაც იყო.დრო მუცელს შენით იყორავს.იყო... და ახლა ნაციხარ კაცივით დაგდევს იარა.არც ნაციხარი კაცი ხარ...იყო... დრომ გადაიარა,შენც ტკივილს ვეღარ აიტან.-სასხლეტი არ აქვს იარაღს.

არადა დავპირდი

უშენოდ არ მინდა,ფოთლები გაყვითლდა ტანში გამიარა უჟმურმა ამინდმა მერე ხმა დაირხა, ქალაქი აყვირდა ვიღაცა ლამაზ ქალს სიყვარულს დაჰპირდა ამდენი სიცრუე ,სიყალბე, არ მინდა ამ აურზაურში ცხოვრება გავიდა

გრძნობები მთრგუნავს

ოცნნებად მექეცი.მე ვდარდობ.შენ შორს ხარ.სიყვარული მაქვს რომელსაც ვერ ვთქვამ.გული ჩერდება,ის აღარ ფეთქავს.სიყვარული მაქვს,ვერ ვსვამ.ვდარდობ.ცრემლი მომაწვა,მე ვიწვი დარდით,შენი ღიმილიც მიქრება

ჩემი გონება!

-ვიცი მთვრალი ვარ,-მგონი გავგიჟდი,-რა მწუხარეა ჩემი ოცნება,-ქრიან ოცნების თეთრი ნავებიც,-უკან მიყვება ჩემი გონებაც.-ქარი-ქარია მე კიდევ მე ვარ,-თითქოს ერთია ეს მზე და მიწაც.-რა ვქნა? სიცოცხლე თუ მიხარია,