უმისამართოდ შორს

უმისამართოდ შორს გამგზავრება და წვიმიანი ამინდი მინდა. მინდა მე შენი შორს გატაცება, ვფიქრობ, რომ ეს მზე ჯერ არ გაბრწყინდა... უმისამართოდ შორს გამგზავრება და სიყვარული ფაქიზი მინდა. ამ გრძნობების მსურს მე გამარჯვება, შენ ხომ ხარ ჩემი წმინდათა წმინდა.

რა იყო და რა არ იყო

მართლაც, რომ რთულია ეს ცხოვრება უსიყვარულოდ გაიტანო, ძალიან რთულია. ყველაზე ბედნიერი კი ის ადამიანი, ვინც მას შეიგრძნობს მთელი გულით და სულით. მონატრება კი ყველაფერს თავისას შვება

რას ვიფიქრებდი სიყვარულო შეგიზიზღებდი?!

სიყვარულიდან ერთნახევარ ნაბიჯს დავითვლი და სიძულვილი ჩემს სხეულში აბობოქრდება... გავბედავ მერე, ანთებული თვალებით გეტყვი: "მე შენ მიყვარდი, თუმცა უკვე ზიზღი მერევა..." შენ იგრძნობ ტკივილს, იმედები განადგურდება... დაგტანჯავს ფიქრი, რომ დაუშვი მძიმე

დამიბრუნდი...

დამიბრუნდი,იცი,უკვე გაპატიე მეც ვერ ვხვდები,ეს ტკივილი სად დავტიე რაც დამშორდი,ღამეები გავათიე გულს ვუსმენდი,სევდაც გვერდით გადავწიე... გელოდები,უშენობით მეკვრის სუნთქვა "შენ მიყვარხარ" გულში ვფიქრობ,მინდა სულ ვთქვა რა ვქნა, როცა მოწყენილზე კვლავ

ტანგო წვიმაში ...

ტანგო წვიმაში... თუკი შენ გსურს ოცნება გიჟის, სურვილი ბოლო ან უწოდე ზმანება ღამის. მე ყველა შენი გაღიმება სიკვდილად მიღირს და მზად ვარ შენთვის კიდევ ერთხელ დავკარგო თავი.

ვფიცავ! ამ ქვეყნის მზესა და მთვარეს

არადა პირიქით არ უნდა იყოს?თავს ვისღა ვაკლავ? ან ვიღა მიხმობს?!გზააბნეული გეძებ თვალებით,მალვით კი არა გამომჟღავნებით.თვალები ჩემი შენსას ხვდებიან,მაშინ იწყება გრძნობათა ღელვა,

უშენობას მგონია რომ არ ვაპირებ...

...თუ გიყვარვარ არ იდარდო, შენი მქვია,მემეტება შენთვის სითბო და სამყარო,სადამდეც კი სიყვარული შემიძლია,მინდა შენი პოეტობა დავიბრალო...მენატრები, შენთან ყოფნას სული ითხოვს,

ხვალ გამოიდარებს

ზოგჯერ ამ ცხოვრების აღმართები, ეკლებს გვახვედრებენ გზაზე. გტკივა,უსაშველოდ გტკივა, ცრემლები გადგება თვალზე.

მე არ ვიცი, მაგრამ...

მე არ ვიცი მოვკვდები თუ გადავრჩები ცოცხალი, მაგრამ მე ერთ რამეს გეტყვი, შენ თუ გინდა მომკალი! მე არ ვიცი შენ ოდესმე გეყვარები თუ არა, მაგრამ ვიცი, რომ ამ გრძნობამ ჩემს გულს გადაუარა. მე არ ვიცი თუ ოდესმე დააფასებ ლექსებს, მაგრამ გეტყვი ჩემი გული რომ

ალისფერი ტალღა

ცა ემსგავსება ალისფერ ტალღას, დღეც კი ფეხს იდგამს რუტინის ზღვაში, მაგრამ ბოლო დროს სულ სხვა რამ ხდება ამ შეკუმშული სამყაროს ალში; რადიუსები ერთმანეთს ცვლიან მოლოდინებს კი იმსგავსებს აწმყო...